“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Əhməd Qəşəmoğlunun şeirlərini təqdim edir.
Əhməd Qəşəmoğlu şair, publisist, sosioloqdur, 1988-ci ildən AYB-nin üzvüdür, iqtisad elmləri doktoru, “Ahəngyol” elmi-fəlsəfi konsepsiyasının yaradıcısıdır.
O, fevral ayının 15-də 74 yaşını qeyd etdi, yenə də gənclik şövqü ilə yazıb yaradır. Əslən Naxçıvanın Babək rayonunun Vayxır kəndində olan müəllif ilk dəfə 1977-ci ildə Azərbaycan xalq şairi Rəsul Rzanın təqdimatı ilə "Azərbaycan Gəncləri" qəzetində dərc edilib, bundan sonra onun şerləri müntəzəm olaraq respublika mətbuatında çap olunub. "Vurğun külək" adlı ilk şeirlər kitabı 1981–ci ildə "Gənclik" nəşriyyatında çap olunub.
Ə. Qəşəmoğlu 1980–ci ildə Tuva MSSR–in paytaxtı Qızıl şəhərində keçirilən "Gənc yazıçıların Ümumittifaq Toplantısı"nın laureatı olub. Buna görə də onun "Vlyublennıy veter" (Aşiq olan külək) kitabı Moskvada "Molodaya qvardiya" nəşriyyatında çap olunub. Razılaşın ki, o dövrdə belə uğur hər kəsə nəsib olmur. Üstəlik, Əhməd Qəşəmoğlu SSRİ Yazıçılar İttifaqına üzv də seçilib. O, həm də "Rəsul Rza" adına ədəbi mükafatın laueratıdır.
Yubiley yaşına doğru səmt götürən Əhməd müəllim redaksiyamıza xeyli şeir təqdim edib. Olduqca maraqla oxunan və əksəriyyəti lirik olan bu şeirlər həm də düşündürücüdür, günümüz üçün aktualdır.
Yaxın bir neçə gündə oxucuları Əhməd Qəşəmoğlu poeziyası ilə baş-başa buraxacağıq.
Mən sənin özünlə sevirəm səni...
Təkcə ürəklə sevmək nədi ki...
qəlbimin kökləndiyi
yerlə, göylə sevirəm səni...
min illərin səsi gəlir hər yandan...
min illərin
ruhuyla sevirəm səni...
ayağımı basdığım
hər qarış torpağın
duaları ilə sevirəm səni...
bilirsən anamı
nə qədər sevdiyimi...
anamın baxışları ilə sevirəm səni...
ulduzların, kəhkaşanların,
qaynayıb daşan aləmlərin
sirri ilə sevirəm səni...
...çiçəkli ağacların üstündə
ilahi nəğmə oxuyan
ay işığıyla sevirəm səni.
ürəyimin parçasısan,
səndən axıb gəlir üzümün nuru,
mən sənin özünlə sevirəm səni...
Səndən sonra
Eşqindən dərviş oldum,
Sirr oldum səndən sonra.
Dünyaları dolaşdım,
Sovruldum səndən sonra.
Axı, nədən, de nədən
Yer oynadı yerindən?
Mən şah idim əzəldən,
Devrildim səndən sonra.
Tərlandım, göydən endim,
Qanadım didim-didim...
Daha dünyadan bezdim,
Yoruldum səndən sonra.
Ay işığında
ay işığına bürünən gözəl,
mələk kimi görünən gözəl
üzülmə
yer üzünün qayğılarından,
nə işin var yerinən, gözəl?!
...ay işığı nə gözəl yaraşır sənə?!
heç bir paltar belə sirli,
belə gözəl görünməz...
ay işığına heç bir gözəl
belə gözəl bürünməz...
gözlərinin işığı
yaraşıq verir ay işığına.
sənin qəlbin göy üzünə köklənib,
göy üzünün
sehri var səndə,
göy üzünün ətri gəlir səndən...
titrəmə,
üzülmə
yer üzünün qayğılarından...
Ülvi dünya
çiçəkdən istədiyimi
istəsəm səndən,
məni çiçəkdən də incə
dindirərmisən?
günəşdən istədiyimi
istəsəm səndən,
ömrümə günəşdən tək
nur yayarmısan?
anamdan istədiyimi
istəsəm səndən,
ruhumu anam tək
oxşayarmısan?
taledən istədiyimi
istəsəm səndən,
qoşulub taleyimə,
üzümə gülərmisən?
göy üzündən
yağan işıqdan istədiyimi
istəsəm səndən,
eşidərmisən?
tənha darıxıram
bu yer üzündə...
hayana üz tutum?
sən deyərmisən?
Nisgil
Sən bu dünyadasan, duyuram bunu,
üfüqün rəngindən, çiçəklərin ətrindən,
küləklərin səsindən
bilirəm bunu...
sən bu dünyadasan, bilirəm bunu,
bəlkə, qonşu binada, bəlkə, qonşu küçədə,
bəlkə, başqa şəhərdə, kənddə,
bəlkə, başqa ölkədə...
hərəmizin öz dünyası, işi-gücü,
bir kövrək kədər içində, intizarda
bu dünyalıq arzuları...
bəlkə də, üz-üzə gəlmişik
neçə dəfə,
bəlkə, nəsə soruşmuşuq bir-birimizdən,
bəlkə, nəsə anlamışıq
gözlərimizdən...
aramızda bir tül kimi axan tilsim
alıb bizim xoşbəxtliyi
əllərimizdən?
bu dünya uçdu daha, gecdi daha...
heç üzə çıxma daha...
öyrəşdim nisgilinə...
bax, qaldım hansı günə...
vurula bilmədim sənə,
vuruldum nisgilinə...
Bu qəfil sevda
Mən bu qəfil sevdaya
baxıram ürkə-ürkə,
bu, Allahdan bir paymı,
ya imtahandı, bəlkə?
dörd bir yanda duman var,
gün çıxmağa güman var,
darıxma, sınma könlüm,
hələ öndə zaman var.
göy üzündə bir şəfəq
nəsə söyləyir mənə,
nə gözəl işıq yağır,
İlahi, kədərimə...
xəlvət hönkürən nəğmə
kimi ağlayır elə?
o nəğmədə nə səsdir,
nə deyir gülə-gülə?
alma mənim canımı,
alma, nisgilim, alma,
ömrümdəki soyuğu
salma, yadıma salma.
mən bu qəfil sevdaya
baxıram ürkə-ürkə,
bu, Allahdan bir paymı,
ya imtahandı, bəlkə?
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(19.02.2024)