Rubrikanı aparır: Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bir vaxtlar sovet gənclərinin ən sevdikləri, əzbər bildikləri bir şeir idi, Cabir Novruzun “Gecikmiş məhəbbət” şeiri. Bu şeirin sözlərinə Şəbnəm Tapdıqova bir başqa, Sərxan Sərxan bir başqa mahnı oxuyurdular. 

Hər günü adınla başlayacağam,

Hər günü adınla bitirəcəyəm.

Səni röyalarda oxşayacağam,

Səni xəyallarda itirəcəyəm.

Doğrudan da möhtəşəmdir!!!

Sən gizli gəlmisən ömrümə, inan,

Bu gizli eşq ilə yaşayacağam.

Dünyanın ən ağır yükü sayılan,

Gecikmiş məhəbbət yaşayacağam.

Sən mənim ömrümdə açan çiçəksən,

Onu ürəyimdə bəsləyəcəyəm.

Sən məni heç zaman görməyəcəksən,

Mən səni hər zaman gözləyəcəyəm.

Uzaqdan göz qoyub gözünə sənin,

Sankı görəcəyəm allahımı mən.

Düşüb qarış-qarış izinə sənin,

Əzbərləyəcəyəm yollarını mən.

Səni zərrə-zərrə kəşf edəcəyəm,

Səni milyon kərə kəşf edəcəyəm.

Ərini oğlunu öyrənəcəyəm,

Rəngini, qoxunu öyrənəcəyəm.

Hər günü adınla başlayacağam,

Hər günü adınla bitirəcəyəm.

Səni röyalarda oxşayacağam,

Səni xəyallarda itirəcəyəm.

Sən məni heç zaman duymayacaqsan, 

Mən bütün ömrünü izləyəcəyəm.

Sən mənə məhəl də qoymayacaqsan,

Mən səni həmişə səsləyəcəyəm.

Hər gün mənim üçün doğulacaqsan,

Hər gün mənim üçün yox olacaqsan.

Mənim sevincim də sən olacaqsan,

Mənim kədərim də sən olacaqsan.

Mən sənin adına hər saat, hər an 

Qəlbimdə məktublar yollayacağam.

Sən heç vaxt fikrimdən çıxmayacaqsan,

Mən heç vaxt yadında qalmayacağam.

Beləcə həsrətlə qocalacağam,

Belə enəcəyəm, ucalacağam.

Keçib hər alovdan, keçib hər oddan.

Böyük əzabından şad olacağam.

Sən mənə həyatda ən doğma adam,

Mən sənə yaddan da yad olacağam

Sən ömr edəcəksən ayrı adamla,

Mən kiməm, nəçiyəm bilməyəcəksən.

Bir gün bu dünyadan sənin adınla

Köçüb gedəcəyəm bilməyəcəksən.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(06.02.2024)