Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Xalq şairi Vahid Əziz! Lirikanın ən dərinliyini, fikir yükünün ən ağırlığını, poetik gözəlliyin ən təkrarsızını ortaya qoyan bir şairimizdir Vahid Əziz. Onun vəyənpərvərlik mövzusu da tükənməzdir. 

Onun bütün yaradıcılığı gözəldir, bizsə son illər yazdığı şeirlərindən seçmələr edəcəyik. Bu oxuyacağınız şeir 2014-cü ildə yazılıb. 

Mən...

Dedilər: “Yazıqsan, oda düşərsən!”,

səsimi ucaltdım söz vaxtımda mən,

yurda göz yetirib, vaxtı düşünsən –

dünyanın xoşbaxtı, bədbaxtı da mən.

Tutulub Cənnətin xan buğdasıynan

Adəm eşq yaşadı qabırğasıynan,

millət oynadıqca Əlifbasıynan –

yadlaşdım öz doğma paytaxtımda mən.

hər kəs bu cahana bir cür variddi,

bir ağrım ağlatdı, biri kiritdi,

tüstüm kor elədi, istim əritdi –

küllüyə atıldım köz vaxtımda mən.

Dadıb bağ-bağçanın kal meyvəsini

Atardı başına nənəm səsini;

Hələ də qanmıram fəlsəfəsini,

Deyərdi: “Dul qaldım qız vaxtımda mən”.

Yerinə nə üçün yetmir gileyim,

O qədər müşkülmü ərz elədiyim?!

Bilərdim qədrini öyüd verənin,

İndi yaşasaydım yaz vaxtımda mən.

Arzum, Vahid ƏZİZ, çatsın hər kəsə;

Adımı ucaltdın heykəldəndisə,

Bir də ki, Əzrayıl dalımca gəlsə –

Xəcalət çəkməyim az vaxtımda mən...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.01.2024)