Əli Çağla, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan təmsilçisi təqdim edir.
Əmin Hacilu (Hacılı) Xoy şəhərində doğulmuşdur. O, şair və qəzetəçidir. Əmin Hacılı Güneydə gözəl qələmə və istedada malik olan gənclərdən biridir.
1
Bu tək başına göstəridir
Sən məndən əskilib səhnəyə çıxırsan
Mən kinonun tualetində Merilin Monronun rəsminə boşalıram
Səhnədə səni alqışlayırlar
Tualetdə qapını.
Çıx
Düş
Bu tək başına göstəridir.
Bir kişi dörd yol ayrıcında üzərlik fırladır
Sən /birdən/ höyüşnə kimi içimə düşürsən
Şəhər boğa buynuzunda fırlanır
Sən keçirsən
Mən adını qoyacağam sonunda bu dərdin üstəlik
Sabah söyüşlərinin Background-unda siqnal səsləri
Biraz yaradıcılıq
Sabah söyüşlərinin Background-undakı siqnal səslərini.
*
Birinci qoşağın yazdığı şeirlər bütün qadınlara oxundu
Qadınlar bitdi sonra
Şeirə başlamadan əvvəl Merilin Monronun rəsminə boşaldım
Mən sənə sənin anlayacağın dildən danışdım nəsnə;
Sevgi yalnızlığın bacaqları arasında vibrator nə isə nə
İkinci pərdə
Mən hara gedəcəyimi bilmirəm
Tualetdən sonra
Şəhər boğa buynuzunda fırlanır
Və
Qaldı ki,
Bu tək başına bir göstəridir
Sən oyunçu olaraq çaxmağını fırladırsan
Mən seyirçi olaraq siqaretimi yandırıram
Sonra hekayənin ortasından həqiqətin papağını çalıram
(Od tutdu kino
Seyircidən seçilmədi oyunçu)
Mən dörd yol ayrıcında üzərlik fırladıram
Sən səhnədə məni anladırsan
Bir kişi tualetdə...
2
Yalnızlıq sevgini əmizdirdiyində
Mən xəyanəti süddən açırdım
Keçmiş, ölü ehtimalların qəbristanlığıdır
Göz altında morapan çizgi ehtimalların hələ də
Ehtimal olduğunun bəlgəsi
(Gözümü unutdum rəsmində)
İkinci əl bir zəmir tapıb yaramı sardım
Şorunu çıxartdım “O”-nun “Sən” olma sürəsində
Təkrar-təkrar bir mahnını dinləyərək
(Ay bayağı bir çibandır gecənin köksündə)
Mən hecalarımı toplayıram bir yanlışın içindən
Göz altlarındakı çizginin üstünə ulduz qoyub
Alt yazıda açıqlayıram.
(Sən ey izaha ehtiyacı olan nəsnə/gözümü unutdum rəsmində)
Və açıqlandım
Yarabasmalarımın üzərində həqiqətin göbək adını tapdım
Qara, mən kimi qara
Ağ, sən kimi ağappaq
Və həyat qan-qızarmasında nəbzini tutur ümidin
Yalnızlıq sevgini döşündə gəzdirir
Mən qulağına sızıram kəlmələrin eşliyində
Gözlərim eşiyimdə
Və eşiyim səndən sonra nə isə
Nə isə yarabasmalarımın üzərində
Həqiqətən göbək adına yenirəm
Başım köksündə...
Səndən qurtarıb röyana başlamışdım
Sən məndən qurtarıb başqasının yatağına
Alt paltarlarını,
Məni,
Alt paltarlarındakı izimi,
İniltimi
Daşıdığın kimi
Səni keçmişə daşımışdım deyə röyanın keçmişdəki kökünü qazmışdım
O isə ilk dəfə görürdüm səni
O isə çiçəklərin tutumunu qoruyurdu hələ
O isə sevdalar üzərinə romanlar yazılırdı
Gözlərindəki yazar qapını çalıb getmədən öncə
Tanışdırıram
- Tikan
- Şair
Şair
Tikan
Qorxunun ölümə olan ziyanını düşündüm
İntiharımdan əvvəl.
Hahaha
Tanışdırıram.
Həyat, ölüm və qorxunun naməşru uşağıdır
Sən isə bağlaclarla yazarın arasındakı məsafəni dolduran dinclik
(Mətnin ardı var)
Sən yoxsan amma
Sən heç bir zaman olmayacaq kimi yoxsan
Və röyan əbədidir
Heç bir zaman getməyəcək kimi
Amma bu əllərdə nə belə?
Yaxama sarılan
Yaxamdan boğazımı
Boğazımdan adını
Çıxaran
Adından başqa özəlliklərini papağından dovşan çıxarır kimi çıxaran əllər də nə belə?
Səndən qurtarıb röyana başlamışdım
Sən mənə başlamadan əvvəl.
Sinə sancağını boynuna asan bir qadın vardı
Keçib gedərdi hər gün röyamdan
Sərhəddən pasportsuz keçən quş kimi
Nə adı oxunardı telsizdən
Nə telsizdən oxunacaq məlum bir adı vardı
Röyaydı üstəlik
Və röyanın həqiqətə olan ziyanı
Həqiqətin sevdaya olma xəyanəti boyda idi.
3
Bilmədiyin şeylər var
Göbək bağımı gözlərinə bağladım
Yəni həqiqi səni alıb səndən yaratdığım anıt ilə taxladım
Anam dediyimdə dönüb baxan
Qızım dediyimdə dönüb baxan
Sevgilim desəm içimə daman
(Nafazolin içinə daman göz yaşıdır)
Və daha da bilmədiyin şeylər var
Əncir yarpağının uçuğu toxtatdığı yalanını yeddi yaşımda dənələyərək isbatladım
Hələ də isbatlayıram.
Ayrılığı sevdaya sürərək
Həsrətimi qanadıram
Azalır bilmədiklərinin biri
İlk dəfə çəkdiyim ahı qab eləyib divara salıram 18 yaşımda
Sonra hər sabah göbək bağımı kəsib ahımın boynuma salıram
(Atam qapını açıb son cümləni deyir:
Ahından tin dirəyə dayandı).
Yönətmən 25 dəfə oynadır bu səhnəni
Siqareti çoxaldıram
Ahımdan tin dirəyə dayanır
Atam itir.
Ahımdam tin dirəyə dayanır
Saqqalım uzanır.
Ahımdan tin dirəyə dayadım kürəyini
Və gözlərini öpdüm
Bilmədiyin şeylərin ikisini
(Atam qapını çalıb – tin çıxdı)
Hələ bilmədiyin şeylər var
Şeirə sığdırmaq üçün unutduğum
Və unuda bilmədiyim üçün şeirə sığdırdığım şeylər...
4
Bir xətt çək yol olsun
Bir xətt çək yolun üstünə.
Dönüş yolu olsun
Sus və dinlə.
Səsimi tanıyırsan
Səsimi səslər arasında
Hüznümü tanıyırsan
Sevinc gülüşləri arasında.
Yola düşdüyümdə unutmağını tanıyırsan
Qabağımı alınca keçmişə dönəcəyimi.
Bir şeylər bilirsən haqqımda
Bir şeylər bilirsən sənə baxınca.
Səsimi tanıyırsan örnəyin
Hüznümü oxşayırsan gözlərindən
Utanınca
Bir xətt çək yol olsun
Sürmə göz yaşının xəritəsini
Çəkir ovurdlarında.
Bir xətt çək dönüş yolu olsun
Sürmə səsini susdurar
Yahmaladığında
Sus və dinlə.
“Musiqi səsini eşitməyənlər üçün rəqs edənlər dəlidirlər”
Deyən filosofa Ambiyansdan danış
Yarpaq necə saralırsa
İnsan necə saralırsa
Sarı necə yaraşırsa yolu əzbərdən bilən bir qadına
Bunların səsini döşündə saxla
Sonra bir xətt çək
Yol olsun
Sən əzbərə get
Bir xətt çək dönüş yolu olsun
Mən naşıca gəlim ardınca
Sus və dinlə.
Sürmə göz yaşının xəritəsini çəkir ovudlarında...
5
Çəhrayı başlığı ilə
Ətək yazısındakı adları böyük
Hərflərlə başlatdığı ilə
Yaşamaq sevincini piyalaya yerləşər dediyim
Məmələrinə doldurunca
Uclarının şişməsi ilə hər sabah
Və axşamlar əmizdirdikdən sonra
Hüznü, sərxoşluq sənə düşünərəm.
Sən çəhrayı başlığınla
Ətək yazılarının altındakı böyük hərflərinlə
Və məmələrinlə qısacası
Sənə düşündüyümdə, bunlara düşünürəm
Məni anlamaq üçün məni durdur
Unutmadan sloqan budur
Dostluq
Bir ucu tutuq
Sən doldur mən daşıdım
Mən daşıtdıqca sən doldur
Hekayə budur.
Rockun ortasındakı qaraçı
Köçünü hansı yaylaqda endirəcəyimi bilmirəm
Öncə itmək istəyirəm
Əfyundan sonrakı aydınlığın adı xumarlıq
Sonra gerçəkdən itirəm
Xumarlıqdan sonrakı həqiqətin adı həyat
Sonra sevinirəm itdiyim üçün.
Həyatdan sonrakı şairin adı şeir isə, şeirdə itirəm
Sən qəhqəhəni gözlərindən qaytarırsan.
Sonra sevinirəm itdiyim üçün
Sən qəhqəhəni gözlərindən qaytarırsan
Sevincinə sevincim toxunsa
Sən sevincimi gözlərimdən oxuyursan
Ətək yazılarım dahi
Bir şair Magnum 09 ilə ürəyinin süfrəsini açır
Mən ağlımdan keçənləri masanın üzərinə tökürəm
Sonra oturub içindən səni seçirəm
Yox, sərxoş deyiləm.
Ağzı möhürlü bir mağaranı açıb
İçindən məfrəx çıxardan insan oğlu
Həyatın sirlərini aça bilmədikdən sonra hekayələrini yazar
O sırada vergül qoyular
(Şair sabahları fəhlədir,
Gecələri hobbi olaraq vergül qoyar).
Sən qəhqəhəni sinkə qaytarıb masaya dönərsən
Həyatın sağırlığına içilər son stəkan
Sağlıq da bitər
Vergül
Portağal qabıqlarının içindəki
Siqaret kötüklərinin içindəki
Siqaret kötüklərinin ucunda sözcüklər
Zibil qabına tökürlər...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(14.11.2023)