Ülviyyə Əbülfəzqızı, “Ədəbiyyat və incəsənət”

SUAL

Səndən məcburi köçkün bədənimi 

harada gizlədim,

Vətənim mənim?

Harada yoxa çıxsın bu canım ki

qurtulum bir kimsə olmaqdan?

Mən bu dünyada heç kim olmaq istəyirəm,

Bircə sənin nəyin olum, bilmirəm...

 Ayaqlarımın gücü yox,

söykənmişəm səsinə...

Uzun gecələr

həsrətindən çəkilmir,

Söykənmişəm səsinə,

Səsinin dəydiyi sözləri 

bir-bir öpmək istəyir könlüm.

 O sözləri söz edən hərfləri

 bir-bir bağrıma basmaq,

 Hər kiçik zərrə qədəriylə 

sevmək səni. 

(Ramil Əhməd)

Ayrılığın nə olduğunu bilmək istəyirsən? Bil ki, ayrılıq aşiqlərin yoludur. Balıq olanın canı dənizdir. Buna görə də dənizdən ayrı düşən balıq daim dənizin həsrətin çəkər.. (Cəlaləddin Rumi)

Əziz Ramil bəy, həsrət yükü çiyinləri yerə çökdürməyi başarırmı?

CAVAB

Şeirdəki həsrətin iki istiqaməti var. Bir dünyəvi olana bəndəyə olan həsrət, bir də yaradana. 

Bu çoxlu mənaları şair şeirində yazıb, sonra isə onu şərh edə bilməz. Şair mənanı yaradan adamdır. Şərhi başqaları verir.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(24.07.2024)