Kubra Quliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Deyəsən yazarın qələm eşqi alovlanıb yenə. Yenə sətirləri dilə gətirmək düşüb könlünə. Gəl üç-beş sətiri canlandıraq o zaman. Nəydən yazım, niyə yazım, bilmirəm düzü. Həyatdanmı yazsam biraz? Düzü, həyat yazılacaq olsa cümlələr yetməz, ya da dünyadakı insan sayı qədər müxtəlif rənglərdə qələmlər olmalı idi ki, hər kəs həyatını yazsın və sonda ortaya rəngarəng mənzərə çıxardı. Tragediyası komediyasına qarışmış bir həyat. Bəzən layiq olmadığımız qədər çox qırılıb- incidildiyimiz,bəzən də layiq olduğumuzdan daha artıq sevildiyimiz və biryerlərdə əlbət bir gün sevib sevindiyimiz həyat.

Qəribə aroma hiss edirəm burnumda hal-hazırda. Təzə yetişən portağal dolu ağacın xoş aroması kimi, məsələn. Bilirsən, məncə həyat elə aroması ilə tamamlanan portağal ağacı kimi idi. Turş aromanın ahəngində şirin qoxu, qabığının acılığından içəri süzüləndə isə meyxoş portağal ləti. Həyatın qısa bənzətməsini bir meyvə ağacından yola çıxaraq etməyə çalışıram. Çölü sərt və acımasız görünən həyatın daxili dərin mənəviyyat və hüzurla doludur, düzünə qalsa. Necə ki, portağala qabığını soyandan sonra dəyər veririk, həyatın da dəyərini acı-ağrıların dadına baxaraq hiss edirik. Zaman-zaman yorulub tükənsək belə xoş aroma vardır əlbət biryerlərdə, qoxunu düzgün almağımızı gözlər. Bəzən doğru zaman, bəzən doğru məkan, bəzən də doğru insan gətirər o ağacın ən seçmə portağalını özü ilə.

Önəmli olan biraz səbr, biraz dözüm və bir xeyli ümidin olmasındadır. Önəmli olan hörmət edib anlayış göstərməkdir.

Zatən həyat alnına yazılanları yaşadacaqdır sənə..

Cümlələrim yarım kəsilir nədənsə. Duyğularıma bənzətməyə çalışırlar sanki özlərini.

Tamamlanmamış cümlələrin, tamamlanmamış sözlərin, tamamlanmamış həyatların xətrinə tamamlayıram son sətirlərimi.

Ümidini üzmədən daim həyat dolu olman diləyi ilə yaşanılacaq həyata doğru.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(15.02.2024)