Ülviyyə Əbülfəzqızı, “Ədəbiyyat və incəsənət”

1.

Aşiqlər sevgi acısını 

bala çevirən arılardır

Bu arıların iynələri yalnız öz qəlblərinə

sancılmaq üçündür.

Kəpənəklər sevginin

rəngarəng qanadlarıdır.

Bu kəpənəklərin Vətəni 

qızılgül bağlarıdır.

Ömrün ən gözəl zamanı

məhəbbətə ayrılan çağlarıdır.

Sevginin bitmə təhlükəsi

sadiqliyin intiharıdır.

2.

Çirkin simalar  

güzgünü günahkar bilər,

Çıxış yolunu onu 

qırmaqda görərlər.

Güzgülərin yaddaşını 

sındırmaq olmur,

bunu hər beyin dərk etməz.

Şaxta isə dondurduğu vücudların

soyuqluğundan şikayət edər.

Gecəni sevən yarasalar

"Günəş oğrusuna" aşiq olarlar.

Günahkarlar çalışsalar da, günahlarını 

özlərindən qopara bilməzlər,

Günahlar oduna dönüb

qalaq- qalaq yığılanda

günahkarlar da o odunların sevgisinə

çırtaçırtla yanarlar...

3.

Qaçıram, qaçıram,

Özümdən qaçıram

fələyin qurduğu tələni duyanlar kimi.

Qaçıram, qaçıram,

kədərin hökmdar olduğu sarayın 

cəlladından qaçan sevinc kimi.

Qaçıram, qaçıram,

saat əqrəblərinin zamandan 

qaçdığı dairədə zamansızlığa qaçdığı kimi.

Qələmin bir nöqtədən başlatdığı 

insan adlı sənət əsəriyəm..

Mən insanlığa qaçıram.

Qaçıram, qaçıram qanadları, ayaqları olmayan 

külək kimi qaçıram.

Özümü tapmağa,

qaranlıqlar arxasındakı

 "sirli nur qapı"sına qaçıram.

Qaçıram, qaçıram,

mən daxilimdəki mənə qaçıram!

 “Ədəbiyyat və incəsənət”

(21.12.2023)