Səbinə Yusif, “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün

Mən ağrılardan-acılardan yoğruldum, dostum. O ağrılara sinə gərib belə mətin oldum. Məni ən yaxşı sən anlayarsan. Çünki sən məni dinləməyi bacardın.

Nələrdən keçib nərəyə gəldim. Bir zamanlar mən də şən, gülərüz bir qız idim. Həyat məni uzaq bir yerlə tanış etdi. Həmin yerdə bir nəfər də olsa tanış adam yox idi. Mən tək idim. Ətraf dolu adam idi. Ancaq münasibətləri elə qəribə, elə soyuq idi ki, o boyda adam içində özümü tək hiss edirdim. O boyda adam içində məni dinləyən olmurdu. Oturub daşla-divarla danışırdım. Gözlə, gözlə. Yadıma düşdü. O vaxtlar belə bir cümlə də yazmışdım: "Daşlar qəlbi daş olandan kövrəkmiş". Hiss edirdim ki, mənim halımı görən daşlar kövrəlir. Ancaq o adamlara mənim necə olmağım maraqlı deyildi: Nə sözum, nə göz yaşım, nə də itaətim. Qəribə idi. Nə etsəm də məni başa düşmək istəmirdilər. Başa düşsələr belə yenə də özlərini anlamırmış kimi göstərirdilər. Hərdən düşünürdüm ki, bu qərib məmləkətdə mən nə edə bilərəm? Heç kimim olmadığı bu yerdə mən nə etsəm qurtula bilərəm? Meşələrə, dağlara qaçmaq istədim. Dedim, bəlkə orda məni duyan olar. Olmadı dostum, olmadı. O yerin meşəsi də, dağı da insanları kimi biganə oldu. İstidən soyuğa, yağışdan doluya, günəşdən şimşəyə atdı məni. Bir gün meşədə azıb qaldım. Balaca bir qıza rast gəldim. O da başqa məmləkətdən gəlmişdi. "Gəl əl-ələ verək, burdan çıxıb gedək", dedi. Hara gedək? Getməyə yerimizmi var, dedim? "İnsanlıq ölmədiyi, insanlıq yaşadığı məmləkətə gedək", dedi. Bilmirəm nə qədər, neçə gün yol getmişdik, qarşımıza Sən çıxdın. Ayaq saxlayıb hara getdiyimizi soruşdun. Mən sənə olanları danışırdım.Məni səbrlə dinlədin. Gözümüzün yaşını silib, başımıza sığal çəkdin. Könlümüzə fərahlıq bəxş etdin. Mən Səni tanıyandan tək olmadığımı anladım. Mən-dən, Sən-dən Bizə keçdim. Səni tanıyandan BİZ kəlməsini ürəklə deməyə başladım. Yıxılmaqdan belə qorxmadım. Çünki Sən varsan. Sən olan yerdə birlik var. Sən olan yerdə həyat, ümid, insanlıq var. Sən olan yerdə Biz varıq. Bizi bizə yetirən dost, tükənməz sərvətim Sənsən! Nə yaxşı ki, bu məmləkətdə sənin kimi insanlığı yaşadan, insanlığı ölməyə qoymayan insanlar var, dostum.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(24.10.2023)