Ülviyyə Əbülfətqızının “Bir direktor, bir şagird” layihəsi Featured

“Bir direktor, bir şagird” layihəsində bu gün Bakı şəhəri, Nərimanov rayonunda yerləşən 39 nömrəli məktəbin 3-cü şagirdini sizlərə təqdim edəcəyik. 

Hələliksə adət üzrə öncə direktordan başlayaq: 

 

 

DİREKTOR

Məktəbin direktoru Milli Qəhrəman Şahlar Şükürovun bacısı- Tahirə Şükürovadır. O, 09.09.1961-ci ilə Kəlbəcər rayonunun Zülfüqarlı kəndində anadan olub. 01.09.1984-cü ildə Zülfüqarlı kənd orta məktəbində İngilis dili müəllimi və direktor müavini işləyib. 1993-cu ildən Kəlbəcər rayonu 17 nömrəli məktəbdə direktor müavini, 1996-cı ildən Bakı şəhəri 47 nömrəli məktəbdə İngilis dili müəllimi və direktor müavini kimi fəaliyyət göstərib. 2011-ci ildən isə 39 nömrəli məktəbdə direktor vəzifəsində çalışır. Tahirə Şükürova “Qabaqcıl təhsil işçisi” döş nişanı ilə təltif edilib. Avropa Təbiət Elmləri Akademiyasının üzvüdür.

Daxili dünyasının zənginliyinə görə müəllim, şagird və valideynlərin rəğbətini  qazanıb.

 

ŞAGİRD

Mən Zərbəliyeva Dəniz Fikrət qızı.

2008-ci ilin 30dekabr tarixində Bakı şəhərində dünyaya göz açmışam.

Nərimanov rayonu 39nömrəli tam orta məktəbin 9B sinif şagirdiyəm.

Mən həmçinin şahmatçıyam və Vüqar Həşimov Şahmat Akademiyasında 1ci dərəcəni qazanaraq idman ustalığına namizədəm. Şahmatda Şəhidlərimizin xatirəsinə həsr olunmuş turnirlərdə yer tutaraq, məktəbimizə nailiyyətlərlə qayıtmışam. 

Azərbaycan-Türkiyə-Pakistan qardaşlıq şahmat yarışında kiçik bir videoçarx hazırlayaraq öz səsimizi "Qarabağ Azərbaycandır!" deyərək qardaş ölkələrə, öz həmyaşıdlarıma çatdırmaq istədim və onlar da Şah fiqurunu göstərərək, "Karabakh is Azerbaijan!" deyərək səsimizə səs qatdılar.  

Həmçinin mənim STEAM-da olan nailiyyətlərim vardır ki, Respublika üzrə də 3cü yerə layiq görülmüşəm. SAF festivalında nailiyyətlərimizə görə Təhsil Nazirimiz Emin Əmrullayevin qürurla təqdim etdiyi Təşəkkürnaməyə layiq görüldüm, eyni zamanda məktəbimizin direktoru Tahirə xanım Şükürova tərəfindən Fəxri Fərmana layiq görülmüşəm. Ombudsmandan diplom mənə təqdim olunmuşdur.

Ədəbiyyata olan həvəsim, mənim kitablara olan sevgimdən başladı. Azyaşlı olmağıma baxmayaraq Viktor Hüqonun "Səfillər" kitabını, Con Tolkinin "Üzüklərin hökmdarı" əsərini, Amin Sükutun "Tuflinlər", Əziz Sultanın "Əjdəhaların sirri" kitabını və bir çox kitabları oxuyaraq, hər bir əsərin qısa məzmununu özümdə qeyd edirəm.

Bu, mənim ədəbiyyata olan sevgimdəndir. Bir çox şəhidlərimizin həyatı haqqında maraqlanıb, esselər yazıram. Bunlardan, Arəstə Baxışova, Turqut Xəlilbəyli, Xudayar Yusifzadə, Zaur Nudirəliyev və bir çox şəhidlərimiz aiddir.

Ədəbiyyata olan marağım həm də dahi sənətkarlarımız haqqında məlumatlar toplamağım və bunlardan biri və birincisi olan, dövlətimizə, xalqımıza, millətimizə misilsiz xidmətləri olan Ulu öndərimiz Heydər Əliyevin 100illiyinə həsr olunmuş "Tarix yazan imza" adlı inşa müsabiqəsində Bakı və Sumqayıt üzrə 1ci yerə çıxmağım olmuşdur.

Düşünürəm ki, mənim bu zirvəyə çıxmağımda anamın əməyinin həddi-hüdudu yoxdur.

Beləliklə, məndən bu günə qədər yazdığım inşalardan ən gözəlinin hansı olduğunu soruşsanız, deyəcəm - Anadır!

 

“ANA”

Mənə “Ana” haqqında ESSE yazmaq tapşırığı verildikdə, mən qələmi və kağızı qarşıma qoydum, bir anlıq bu mövzuda hər hansı bir yazı, hər hansı bir inşa yazmağa cürət etmədim, buna sanki cəsarətim çatmadı. Düşündüm ki, mən nə yazsam, necə yazsam anaların dəyəri, onların əziyyəti qarşısında çox kiçik, çox cılız görsənmiş olar. Amma tədricən özümə gələrək ana haqqında fikirlərimi ifadə etməyə başladım.

Məhəmməd Peyğəmbərimiz belə - “ Cənnət anaların ayaqları altındadır ” demişdir, amma analar o qədər sadədir ki, analar o qədər cəfakeşdirlər ki, analar öz övladlarının yolunda o qədər canlarını verən şəxsdirlər ki, onlar özü Vətən uğrunda döyüşüb gələn oğullarının ayaqlarına dizin-dizin gedirlər. Bəli, budur əsl Ana!

Eyni zamanda mən “ana” haqqında düşündükdə şəhid analarımızı göz önünə gətirirəm. Öz doğma övladını itirmiş, onları öz çiyinlərində son mənzilə yola salan analarımız “Vətən sağ olsun” deyərək başlarını dik tutur, oğullarının Vətən uğrunda fəda olmasına qürurlanır. Bax budur, bizim Analar!

Ən böyük münaqişələrdə, ən böyük müharibələrdə analarımız öz kəlağayısını başından açıb ataraq belə savaşların, döyüşlərin qarşısını almış olur.

Mən bir məsəl gətirmək istəyirəm ki, həm şair, həm dramaturq, həm də ədəbiyyatşünas olan Bəxtiyar Vahabzadə verlişlərin birində özü danışmışdır ki, - “Anam vəfat etdiyində onu dəfn etdiyimiz  günü evə qayıdanda qohum-əqraba mənə “Üçü və yeddisi ehsan verilməlidir ” dedilər. Bir anlıq qaçdım ki, gedim anama deyim, anamdan soruşum. O an xatırladım ki, anam  artıq həyatda deyil.”

Sözümü ona gətirmək istəyirəm ki, biz hansı yaşa çatsaq da, hansı yaşda olsaq da bütün çətinliklərimizdə anamızı səsləyirik.

Bədii ədəbiyyatımızda da ananın dəyəri, anaya verilən qiymət müxtəlif əsərlərdə, həmin əsərlər əsasında çəkilmiş filmlərdə, səhnələşdirilmiş səhnələrdə geniş şəkildə öz əksini tapmışdır.

“Ögey ana” filmi də vardır ki, mən ona ögəy ana da deməzdim, lakin bizim unudulmaz filmlərimizdəndir və hər dəfə də bu filmə sevərək baxırıq. “Ögey ana” filmində İsmayılın o dağdan aşanda ana necə fəryad edərək, “İsmayıl!” dediyini görürük.

Biz anaya olan olan sevgini, dəyəri görkəmli yazıçılarımızın əsərlərində, eləcə də Mikayıl Müşfiqinin, Cəfər Cabbarlının ana haqqında əsərlərində də görə bilərik. Mikayıl Müşfiqin “Ana” şeirində

Ana, ana!... Bu kəlmənin vurğunuyam əzəldən,

Onu gözəl anlatamaz düşündüyüm satırlar.

Ana olmaz bizə hər bir “yavrum” deyən gözəldən,

Çünki onun xilqətində ayrıca bir füsun var. – misralarında, eləcə də Cəfər Cabbarlının:

Cahanda yox elə bir qüvvə baş əyim ona mən,

Fəqət nə güclü, zəif bir vücud var, yahu,

Ki, hazıram yıxılıb xaki-payinə hər gün,

Öpüm ayağını əcz ilə. Kimdir o? Nədir o?

 

Ana! Ana!.. O adın qarşısında bir qul tək

Həmişə səcdədə olmaq mənə fəxarətdir,

Onun əliylə bəla bəhrinə yuvarlansam,

Yenə xəyal edərəm bəzmi-istirahətdir. – dərin mənalı sözləri ilə analarımızın müqəddəs olduğunu bir daha təsdiqləmiş, şahidi olmuş oluruq.

Mən həmçinin sonda “Ana” haqqında fikirlərimi bildirərkən öz anam haqqında düşündüklərimi də qeyd etməyi özümə borc bildim. Anam öz övladlarının yolunda öz ömrünü şam kimi əridir. O, heç vaxt özünü düşünməz, özü yaşamaz. O hər zaman bizlər üçün çalışır, bizlər üçün yaşayır, bizlər üçün Ulu Tanrımıza duaçı olur.

Allah cəmi analarımızın yardımçısı olsun! Allah analarımızı qorusun!

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(18.10.2023)