İLK ŞEİR KİTABINI GÖRƏ BİLMƏYƏN GÜNEYLİ İSMAYIL PİLPAYƏNİN ŞEİRLƏRİ
“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güneydən gələn səslər layihəsində bu gün Güney Azərbaycan təmsilçimiz Əli Çağla sizlərə mərhum şair İsmayıl Pilpayənin şeirlərini təqdim edəcək.
İsmayıl Pilpayə 1982-ci ildə Muğanda dünyaya göz açmış, orada boya-başa çatmış və ali təhsilini Mülki Mühəndisliyi fakültəsində bitirmişdir.
Şairin şeirləri qəzetlərdə, jurnallarda və daha artıq internet səhifələrində yayımlanmışdır. Son vaxtlar “Dişlərim teleqraf vurur” adlı şeirlər kitabını nəşrə hazırlamış, ancaq şair ürəyinin bir yolluq dayanması ona ilk şeirlər kitabının nəşrini görməyə imkan verməmişdir.
Çox təəssüflə 9 sentyabr, 2019-cü il Muğanın Parsabad şəhərində ürək infarktı nəticəsində həyata göz yummuşdur.
Ağlamağın harasındasan?
Gözlə məni
Gəlirəm
Boğulaq...
*
Kölgəmlə üzbəüzəm
Nədən?
Bilmirəm!
Axı mən üz çevirməmişəm günəşə!
*
Xatirə
Çıxmaz bir küçədir
Diş ağrısından da ağrılı, xatirədir.
Xatirə
Arazın o tayından gedən tirendir
Son görüşü
Bitirəndir.
Xatirə
İlk müəllimdir
Və mənlə oturan bir qız.
Ayaqlanmış bir güldür
Uşaqlıq bağında
Yeyilməmiş bir alma
Və alınmamış öpüşün həsrəti
Anların payızlığında.
Xatirə
Həsrətlə qarışıb
Axşam çağı pəncərədən qalxan
Hər səhər adamı yuxudan çağıran
Titrəməkdir küçə başında
Sevməkdir qorxa-qorxa
İlk “Alo”-dur telefonda.
Xatirə
Uduzmaq dəyəridir
Susqun və bom-boş əllərlə
Enməkdir dərəyə.
Xatirə
Bağlanmış bir pəncərədir
Gün çıxana
Bir ulduzdur, sönməyəcək
Düşməyəcək bu eyvana.
Xatirə
Açılmayan bir boğçadır
Damcı-damcı
Gözlərindən aslanır
Yavaş-yavaş boy atır.
Xatirə
Daşlar arasında cücərir
Ağrı doğan bir fəhlədir
Həm gündüzdür,
Həm gecədir.
FƏLAKƏT
Fəlakət
Yağışdır, isladır.
Fəlakət
Qurşundur, toxtadır.
Gözlərin
İsladır
Sonra, toxtadır...
DİŞLƏRİM TELEQRAF VURUR
Təklik basılır bağrıma
Göyün gözünün yaşlarında
Təklik kabinəsində;
Dişlərim teleqraf vurur...
Hey...
İstəyin bağrına qonmaq
Dənizim
Bağrında ada olmaq.
Hey...
İslanır gözlərim
Darıxdıqca sayaqlayır addımlarım
Dodaqlarım oxuyur yoxsul küçələri
Qulaq as
Hər addımda sənsizlik bağlı qapı-bacadan haray çəkir
Beynimdən nələr keçir, nələr...
Ah...
Yırtıq ciblərimdə əllərim döyünür
Qonaqsız küçələrdə
İnanıram ki, yorulmuşam
Addımlarım sayaqlayır
Damcı-damcı
Və yavaş-yavaş düşünürəm ki,
Heç bir kəs məni qurtarmayacaq!..
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(14.07.2023)