“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan təmsilçisi Əli Çağlanın “Sınıq ayna” şeirini diqqətinizə çatdırırıq.
SINIQ AYNA
Qaranlığa qapıldım ümidsiz xəyallarımla
Ürəyim sıxıldı həbsxananın divarları kimi,
Depremdən törənən səsim titrədi.
Və dünya getdikcə uzanan yollara döndü!
Göyün sonsuzluğunda izlədiyim ulduzlar
Başımın üstündən uzaqlaşdılar sayrışaraq.
Yenidən birləşmələri üçün dartınan sınıq aynanın parçaları kimi
Ulduzların bir daha birləşməyəcəklərini anladım.
Göy üzünü ay, yer üstünü şəhərdəki işıq dirəkləri işıqlandırsa da
Qaranlığı axtarıram!
Küçələrin bucağında ağzı köpüklənən qardaşın yanında,
Bacının həyətdə şəritdən salladığı büstqalterinə baxan
Qonşuların parıltılı gözlərində axtarıram qaranlığı!
Ananın məhkəmədə dodağının üstündə
Göllənən burun suyuna qarışmış göz yaşlarında
Və atanın... Atanın qabar əllərindəki göm-göy pullarda axtarıram...
Yer kürəsini "Müsbət fikirləşək" adlı kitablar qurtarsa da
Bu sınıq aynanın cinsindəki ailəni birləşdirə bilməyəcək.
İtsəm də qarışıq nizamın içində
Əsarətin zəncirini qırmağa çalışmağımı
Sərhəd kənarında uçan quşların qanadlarından öyrəndim!
Yenə də ümidimin alovları közərir içimdə
Adımı çığıra-çığıra səsləyən o qızın səsini xatırlayıram
Psixologiya həkimi alzaymer tutacağımı desə də
O qızın sifətini xatırlamağa çalışıram.
Hə... Düşdü yadıma duvağı dağılmış köpəyin qızı!
Qaranlığı doldurun içimə, bu qızı tanımıram bəlkə də!
Ağarmamışdı saçları, məni çığıra-çığıra səsləyən qızın
Heç zaman da inana bilməzdim ağaracağına.
Üzünə çopur, alnına şeir qazmamışdı təcrübələr
Yaşıl yaylığını yellədərdi o olsaydı.
Silin bu səhnəni beynimdən, silin!..
Ümid adlı bir işığın böyüklüyü
Kiçik, amma güclü qaranlığa məğlubdur!..
Ey mənə azadlığı öyrədən sərhəd kənarındakı quşlar
Sizin kimi qanadlandıracağam
Bacıların dumanda yolunu azan istəklərini,
Qardaşların ürəyindəki istismar diləklərini
Və yaylıqlarını yellədən qocalmış qızların duyğularını.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(12.06.2023)
