“Yuxu kimi aldanmışam...” – Elsevər Məsimin şeirləri Featured

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə bigə Biri ikisində layihəsində növbəti dəfə Şeir vaxtıdır, Elsevər Məsimin şeirləri ilə tanışlıqdır.

 

 

 

ŞEİR VAXTI

 

 

Elsevər MƏSİM

 

 

BULAQ ƏFSANƏSİ

 

Deyirlər, bir bulaq varmış,

Suyundan içən bəxtiyarmış.

Bulağın da əzəldən

Qəribə bir adəti varmış,

Üstünə gələn insanlardan

Kimin bəxti var imiş,

Suyu coşub çağlayarmış.

Kimin bəxti yoxdusa,

Çeşməsi quruyarmış.

Uşaqlıqda bu nağıla

İnanardım uşaq kimi.

İllər keçdi, elə bil

Dəyişdi illər kimi.

Mənim də uşaq ağlım,

İnanmadım bu nağıla?

Ola bilsin,

Biri məni qınayarmış,

Biri deyər: haqqı varmış?!

Allah bilir

Bu dünyada

Bulaqların sirri kimi,

İnsanların da dərdini.

Kim bilir

Kimin taleyində,

Hansı bir yazı varmış?

Allah bilir bu sirri,

Allah bilir bu dərdi.

Bulaq nədən çağlayarmış,

İnsan nədən ağlayarmış?

Gizlidir dünyanın sirri –

O bulağın sirri kimi.

 

 

***

 

12-nin yarısı,

Yoxsa dərdin yarısı?

Çal bir yetim havası,

Dərdimə dağ oynasın.

 

Başım yenə alışır,

Şeirlərə qarışır.

Yuxum mənlə barışır,

O çayı qoy qaynasın.

 

İçim, bir rahat olum,

Təzədən dərdə dolum.

Dərədən keçir yolum,

Zirvəyəcən uzansın.

 

 

***

(“İki dənizin suyu bir-birinə qarışmır”. Quranda belə bir ayə var...)

 

Yuxumu dedim çaya,

Çay da danışdı aya.

Bir də dönsən dünyaya,

Çin olar yuxuların.

 

Bir nağıldan gəlirsən,

Neçə dastan bilirsən.

Ta o başdan bilirsən

Yolunu dünyaların.

 

İki dərya birləşmir,

Bir arada yerləşmir.

Dərd də ki sakitləşmir,

Vurğunudur sevdaların.

 

 

YERDƏ VƏ GÖYDƏ

 

İnəyi itib Həsənin,

Nə günahı Vəlinin?

Vəli yazıq çörəyin

Daşdan çıxaran adamdı,

Nəyinə gərək Həsənin

Sarı, axsaq inəyi!?

 

Başına bu dünyanı

Dar eləyib Həsən,

Hara getsin bəs Vəli

Əlindən bu Həsənin?!

 

Yerləri bir, göyləri bir,

Obaları, kəndləri bir.

Bircə hələ nə yaxşı,

Deyil bircə yerdə-göydə

Evləri bir,

Ey Allahım, şükür sənə,

Bilinməzdir sirlərin.

İnsanların yerdə-göydə

Yerləri bir olunca,

Göyləri bir olunca,

Küçələri evləri,

Kəndləri bir olunca,

Kaş bu qoca dünyada

Olaydı ürəkləri bir.

Nə qədər ki

Bu dünyada

Deyil elə dərdləri bir,

Vəli Həsəndən küsəcək –

Həsən Vəlini üzəcək?..

Əsməsə də bu yerdə

Hər gün küləkləri bir?..

Bəlkə, İlahinin

Sirridi bu gizli –

Özlərindən bir gün də

Xəbərsiz,

Döyünəcək sinəsində

Ürəkləri var...

Olacaq süfrəsində

Hər gün bərəkəti bir,

Yetişəcək kəhrəba

Qızıl çörəkləri bir,

Taxıl zəmiləri bir,

Sünbül biçənəkləri bir.

 

 

***

 

Yuxu kimi aldanmışam,

Nağıl kimi inanmışam.

Ağlımı əldən almısan,

Dünya, azdırma məni.

 

Gözlərimin yaşı seldi,

Dinlədiyim "Sarıtel"di,

Haqq aşığı Ələsgərdi,

Bu dərdlə yandırma məni.

 

Aşıq Alı, sazın qaldı,

Xəstə Qasım, sözün qaldı.

Ellərdə söhbətin qaldı,

Ay gözəl, çaşdırma məni.

 

 

***

 

Göydən düşər üç alma,

Dərdinsə, bağda qalma.

Bəxtə düşər bir alma,

Ya mənimdi, ya sənin.

 

Qədrini bil almanın,

Sirrini bil almanın.

Dərdini bil almanın,

O bəxtinə düşənin.

 

Bu da bir son nağıldı,

Bir söhbətdi, ağıldı?

Alma nağılda qaldı,

Xoş halına dərənin.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(08.06.2023)