“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı “Qiraət saatı”nda Fəxrəddin Qasımoğlunun “Son gecə” detektiv romanının dərcinə başlayır. Öncədən deyirik, özü polis orqanlarında çalışan, ən dəhşətli, tükürpədici cinayətlərdən bilavasitə xəbər tuta bilən müəllifin romanı sizləri sonadək gərginlik içində saxlayacaq. Və siz bu romanı çox bəyənəcəksiniz.

 

 

17-ci dərc

 

-İndi əlavələrini elə, -dedim.

-Babaxan sürücüyə bu dolabdan başqa da mebelinin olduğunu bildirərək onları da yükləmək üçün maşını elə “Kubinka” ərzisində darvazasını öz açarı ilə açdığı həyətə saldırıb. Bundan sonra kiməsə zəng vuraraq niyə hələ də mebeli gətirmədiklərini soruşaraq guya əsəbləşib. Telefon danışığından sonra isə mebelin gecə saatlarında gətiriləcəyini bildirib, gecə yükləmək üçün maşını həyətdə saxlamasını, səhər tezdən isə gələrək lazımi ünvana aparmasını sürücüdən xahiş edib və bunun müqabilində danışdıqları pulu ikiqat ödəyəcəyini vəd edib. Sürücü tərəddüd etsə də, sonradan razılaşıb, maşının sənədlərini və açarını özü ilə götürərək gedib.

-Ancaq səhər gələndə yenə də maşında dolabdan başqa heç nə olmadığını görmüşdür, elədirmi?

-Bəli. Ancaq bu, sürücü üçün heç nəyi dəyişməmiş, vəd olunan pulu alaraq dolabı ona göstərilən ünvana aparmışdır. Bundan başqa, dolabı gətirəndə də, aparanda da Babaxan dediyiniz kimi, yük maşınına oturmamış, öz şəxsi avtomobilində irəlidə gedərək onu müşayiət etməsini tapşırmışdır.

Hmm, əlbəttə, Zabitə bunu görməyə bilərdi.

-Dolabı hansı ünvana aparıblar?

-Babaxanın evinə.

-Bəs “Kubinka”dakı həyət?

-O həyətin darvazasında böyük bir qıfıl asılıb. Sahibi Rəhman İsmayılov uzun müddətdir ki, Rusiyada yaşayır. Sonuncu dəfə Bakıya bir il əvvəl gəlib, tez də qayıdıb. Qonşuların dediyinə görə, açarı bir tanışına verib və hərdən gəlib evə baş çəkən o adamın əlamətləri Babaxanın əlamətlərinə çox uyğun gəlir.

-Yük maşını həyətdə olarkən ora ikinci maşın yerləşərdimi?

-Bəli, kifayət qədər iri həyətdir. Uşaqlar hasara dırmaşıb həyəti gözdən keçiriblər.

-Oradan uzaqlaşandan sonra Babaxanın maşının hərəkət istiqamətini müəyyən etmisinizmi?

-Bir müddət sonra oradan çıxan Babaxan maşını birbaşa evinə sürüb.

-Maşını həyətdə qoyub?

-Xeyr, maşınla gedib. Bizim uşaqlar maşının sonrakı hərəkət istiqamətini müəyyənləşdiriblər. Ancaq yarımçıq.

-Yəni?

-Maşının izi Zabrat qəsəbəsindəki ara yollarda itir.

 -Bəs qonşular o həyətə hansısa başqa maşının girdiyini görməyiblər ki?

-Buna mən də çox ümid edirdim. Ancaq təəssüf ki, heç kim heç bir şey görməyib.

-İndi bir xahişim olacaq. Rəhbərliyinizlə danışın, qoy Zabrat qəsəbəsinin inzibati ərazisinə nəzarət edən ərazi polis orqanının rəisi ilə əlaqə saxlasın. Səhv etmirəmsə, axşam saat 9 radələrində bütün bölmə əməkdaşları rəisyanı müşavirəyə toplaşır. Müşavirədə bütün əməkdaşların, xüsusilə polis sahə rəislərinin, inspektorlarının və əməliyyatçıların iştirakını təmin etsinlər və bizi gözləsinlər. Qalanını orada qərarlaşdırarıq.

-Oldu Bəxtiyar müəllim.

Saat beşin yarısı idi. Layiqəyə ofisdə qalmasını tapşırıb çıxmaq istəyirdim ki, o dedi:

-Şef, bir söz soruşum, amma yenə də “sonra bilərsən” deməyin.

-Soruş, -dedim.

-Siz burada otura-otura o sürücünün orada nə dediklərini haradan bildiniz?

-Əziz Layiqə, mən burada otura-otura indi eşitdiklərini deməkçün, dünəndən yerə oturmamışam. Mən Səməd kişigilə gedirəm.

-Yaxşı, şef.

…Səməd kişigilə tez çatdım. Bu ahıl insanlarla dəqiqləşdirəcəyim daha bir məqam çıxmışdı ortalığa.

 Qapını Səməd kişi özü açdı. Məni görəndə əl-ayağa düşüb, - Gəlin, Bəxtiyar müəllim, buyurun içəri, -deyərək kənara çəkilib yol verdi.

İçəri keçib onunla salamlaşdım. Səsə Səlminaz nənə də gəldi.

-Ay oğul, balamızdan nə xəbər var, ürəyimiz yerindən çıxır, sizi də narahat etmək istəmirik tez-tez.

Səməd kişiyə baxdım. Qocanın gözlərində ümiddən çox narahatçılıq vardı.

Görünür, simamdakı yorğunluğu başqa cür yozmuş, nə isə pis xəbərlə gəldiyimi düşünmüşdü bu nurani qoca.

Onu bu narahatçılıqdan qurtarmaq üçün tez dilləndim:

-Bəzi şeylər aydınlaşıb, sizinlə bir şeyi dəqiqləşdirməyim lazımdır, ona görə gəlmişəm.

-Buyur içəri, qapıda niyə, ay oğul?

Onların sözünü yerə salmadım. Ayaqqabılarımı çıxarıb artıq mənə tanış olan otağa keçdim.

-Zəhmət olmasa deyin, son zamanlar Nərmində fikir dağınıqlığı hiss etmişdinizmi?

Qocalar bir anlıq fikrə getdilər.

Birinci Səlminaz nənə dilləndi:

-Nə deyim, ay oğul, açığı hə, ancaq bunu çox oxumaqdan yorulmasına yozaraq əhəmiyyət vermirdim.

-Məsələn, bu nə formada özünü büruzə verirdi?

-Belə də, xırda şeylərdə, məsələn əlindən qoyduğu bir şeyi sonra nə qədər axtarsa da tapa bilmirdi. Yaxud da, biz tez yatsaq da, o gecələr oturub dərs oxuyurdu, neçə dəfə oyanıb görmüşəm ki, çaydanı qaynamağa qoyub ki, çay içsin, ancaq unudub, suyu az qala qaynayıb qutarıb. Əvvəllər onda belə şeylər olmazdı.

-Hə, belə şeylər axır vaxtlar olurdu, -Səməd baba da deyilənləri təsdiqlədi.

Daha bir ehtimalım öz təsdiqini tapırdı. Ayağa qalxıb qocalarla sağollaşdım.

-Ay oğul, bir stəkan çay içərdin, -Səlminaz nənə dedi.

-Təşəkkür edirəm, başqa vaxt, indi getməliyəm.

Çay təklif edən bu ağbirçəyə necə deyəydim ki, həmin çayın içilməsinə sərf olunacaq vaxt sevimli nəvəsinin axtarışlarının indiki fazasında bir ton qızıla bərabər idi.

Küçəyə çıxan kimi maşına əyləşib bir vaxtlar böyük köməyim dəymiş və sonradan dostlaşdığım professor Ənvər Seyidbəylinin nömrəsini yığdım. Professor deyən kimi, gözünüzün qarşısına ağsaçlı, gözündə qalın şüşəli eynək gəzdirən, səsi titrəyə-titrəyə danışan qocaman bir insan gəldi, deyilmi? Ancaq bu professorun cəmi qırx beş yaşı var idi və öz sahəsində öz savadı ilə əldə etdiyi nailiyyətlərə görə belə erkən yaşda professor adını daşımağa layiq görülmüşdü.

Ənvər telefona üçüncü zəngdən sonra cavab verdi.

-Salam, möhtərəm Hippokratın davamçısı.

-Salam, cənab detektiv. Hər dəfə belə müraciət edəndə istəyirəm soruşum, sonra da yadımdan çıxır, bu “möhtərəm” sözü mənə aiddir, ya rəhmətlik Hippokrata?

-Sənə əziz qardaş, sənə, mənim Hippokratla işim yoxdur.

-Onda buyur, səni dinləyirəm.

-Sualım elə yaddaş barədədir. On yeddi yaşlarında olan itmiş bir məktəbli qızı axtarıram. Bilmək istəyirəm, insanda fikir, diqqət pozğunluğu hansı yaşlarda özünü büruzə verə bilər və bu hansı formalarda təzahür edir.

Bəzən boş vaxtlarımda Ənvərlə görüşüb çay süfrəsində onunla hər ikimizin peşəsi ilə bağlı uzun-uzadı diskussiyalar aparır, bu diskussiyalar zamanı polis peşəsi barədə ən az məlumata malik olan dostumun verdiyi suallardakı məntiqə heyran olmaya bilmirdim. Ömrü boyu elmlə məşğul olan bu insanın özünəməxsus yumor hissini görəndən sonra isə ona rəğbətim daha da artmışdı. Bu hiss insanın əhvalını həmişə nikbin saxlamağa olduqca kömək edir.

-Qulaq as, -deyib Ənvər sözə başladı: -Diqqət koqnitiv psixologiya anlayışı olaraq beynin ətraf mühitdən aldığı konkret informasiyanın emalı anlayışıdır. Məhz diqqətə görə subyektin ətraf mühitdə səmtləşməsi, eləcə də, psixikada tam və aydın inikası baş verir. Belə ki, diqqət obyekti şüur mərkəzinə düşməklə digər elementlər beyin tərəfindən zəif, qeyri-aydın qəbul edilir. Lakin bu zaman diqqətin istiqamətinin dəyişməsi istisna olunmur. Fikir dağınıqlığı isə diqqətin konsentrasiya olunması imkanlarının pozulması deməkdir. Bu hal diqqətsizlik və istiqamətlənmiş diqqətsizlik fenomeninə aiddir. Baş vermə səbəbləri və xarakterinə görə fərqlənir. Diqqətsizlik, çox yorulmuş, orqanizmin imkanlarından ifrat dərəcədə istifadə etmiş və yaxud yenicə hansısa xəstəlik keçirmiş insanlarda üzə çıxa bilər. Stressin əsarətində olan, uzun müddət çiyinlərinə ağır yük götürmüş insanlarda da bu hal çox müşahidə olunur.

Elə çox şey anlaya bilməsəm də, “Aha” deyərək ardına qulaq asmağa qərar verdim.

-Deyirsən ki, axtardığın qız məktəblidir? Bəs bilirsənmi ki, fikir dağınıqlığının bir növü də, elmdə “şagird fikir dağınıqlığı” adlanır? Bu hal diqqətin yayınması ilə yanaşı subyektin həddən artıq hərəkətliliyi ilə müşahidə olunur. Belə adamların diqqəti bir şeydə çox cəmləşmədən tez-tez bir obyektdən digərinə yönəlir. Ancaq adına baxmayaraq, fikir dağınıqlığının bu növü də hər bir yaşda özünü göstərə bilər.

Ənvərin verdiyi fasilədən istifadə edərək cəld ona bir sual verdim.

-İndi, latın dilini bilməyən birinə latın sözlərindən istifadə etmədən deyə bilərsənmi, fikir dağınıqlığının yaddaş pozulması ilə əlaqəsi varmı?

-Xeyr, yaddaş pozulmasının elmi adı amneziyadır və tibbdə bu tamam fərqli bir istiqamətdir.

-Yəni?

-Yəni sizin halda, dediyin o qız uzun bir şeiri iki dəfə oxumaqla qayıdıb əzbərdən söyləyə bilər, lakin on beş dəqiqə bundan əvvəl əlindən qoyduğu hər hansı əşyanı bir neçə saat axtarıb tapa bilməz. Bax belə.

-Daha bir sual. De görüm, bir insanı əməliyyata hazırlamaq üçün neçə gün lazımdır?

-Adi əməliyyatdırsa, bir gün bəs edir.

-Yaxşı bəs insanı donor kimi əməliyyat edib hansısa orqanını çıxarırlarsa, bu zaman nə qədər hazırlıq müddəti tələb olunur?

-Bu zaman həmin orqanın köçürüldüyü yerə adaptasiya olanadək öz keyfiyyətini itirməməsi üçün donora xüsusi preparatlar yeridilməli və xəstə xüsusi rejimdə saxlanılmalıdır ki, buna da əsasən əməliyyatqabağı üç gün kifayət edir. Bəzi hallarda bu dörd gün də çəkə bilər. Ancaq çox vaxt üç gün təcrübə olunur.

Bunu əvvəldən təxmini özüm də bilirdim. Ancaq ən pis ehtimalımı professorun da təsdiqləməsi məni heç sevindirmədi.

Hissiyatım mənə bu gecənin axtarışlarımda son gecə olduğunu deyirdi, ancaq bu müəmmalı gecənin səhərinin necə açılacağı barədə nədənsə susurdu. Bu isə çox pis idi. Çox pis… Həmişə mənə kömək edən intuisiyam bu dəfə çox şeyi təcrübəmin və məntiqimin ixtiyarına buraxırdı.

Narahat idim. Ona görə ki, Nərminin olduğu yeri yox, yalnız ola biləcəyi ərazini təxmini müəyyən etmişdim.  Bu ərazidə isə nə qədər evlər, nə qədər tikililər var idi… Vaxt isə təəssüf ki… 

Qeyri-ixtiyari saat baxdım. Ənvərlə danışmaq mənə xoş idi, ancaq indiki halda əlaqəni kəsməliydim. Onsuz da telefon danışığına kifayət qədər vaxt sərf etmişdim.

-Dəyərli məlumata görə dəyərli dostuma təşəkkür edirəm.

-İyirmi dörd saat xidmətinizdəyik.

-Hələlik.

-Hələlik.

Saat altıya iyirmi dəqiqə işləyirdi. Mühərriki işə saldım. İndi ofisə qayıdıb sakit şəraitdə bütün topladığım məlumatları təhlil etməli, uzlaşdırmalı və demək olar ki, hazır olan bu gecəki hərəkət planımda mümkün boşluqları tapıb yerini doldurmalıydım. Saat 21-də Zabratda olacağımı nəzərə alsam, o qədər də çox vaxtım qalmamışdı.

Ofisin qapısına çatanda Layiqəni küçədə dayanan gördüm.

-Çıxmışdım bir qədər hava alım, şef. Buyurun keçin,- Layiqə kənara çəkilib mənə yol verdi və özü də arxamca ofisə keçdi.

-Həm də rəfiqəni ötürəsən, -diqqətlə Layiqəyə baxdım.

-Hə, onu ötürüb bir qədər dayandım ki, havamı dəyişim. Ancaq o, beş dəqiqə əvvəl gedib, siz isə indi gəldiniz. Bəs onun burada olduğunu nədən bildiniz? -Layiqə təəccüblə mənə baxdı.

-Sənin masanın yanında qoyulmuş əlavə stul qonağının olduğuna dəlalət edir. Ofisdən isə iki fərqli qadın ətirinin iyi gəlir. Biri “Bvlqari”dir, bunu sən işlədirsən, o birisi isə, yenicə nişanlanmış, dayısı dərzi olan rəfiqənin işlətdiyi “Trussardi Donna”dır.

-Hə, doğrudan da, amma mən elə bilirdim sizin ətirlərdən heç başınız çıxmır. Yeri gəlmişkən, rəfiqəm dedi ki, kostyumunuz hazırdır.

-Götürərik və sənə söz verdiyim şam yeməyinə həmin kostyumu geyinərəm.

Yenidən Layiqənin çiçəyi çırtladı:

-Şef, rəqs etməyə də söz vermisiniz.

-Vermişəm, deməli edəcəyik.

-Özü də bir neçə dəfə.

-Belə bir söz verməmişəm.

Layiqə gözlərini süzüb şıltaq-şıltaq mənə baxdı:

-Bu mənim xahişimdir.

-Yaxşı, qoy sən deyən olsun. Ancaq nəzərə al ki, rəqsdə mən elə də bacarıqlı partnyor deyiləm.

-Mən öyrədərəm, çətin bir şey yoxdur burada.

-Yaxşı, vaxtımız çox azdır, Rəşad gələn kimi çıxmalıyıq, indisə mən bir az işləyəcəyəm.

Layiqə sözlü adama bənzəyirdi.

-Nəsə olub, Layiqə?

-Yox, şef.

-Yenə də…

-Onda deyim. Bəs niyə o gün Gülanə xanımın gəldiyini onun ətrinin iyindən bilmədiniz?

Bu qız sakitləşmək bilmirdi də…

-Çünki may çayının ətri bütün ofisi bürümüşdü.

-Başa düşdüm, şef.

“İşləyəcəyəm” deyəndə, fikirləşəcəyəm nəzərdə tutulurdu və Layiqə bunu gözəl bilir, həmin vaxtlarda qətiyyən məni narahat etmir, hətta fikrimi dağıtmamaqçün cib telefonunun səsini də alırdı.

-Kresloma əyləşib ayaqlarımı stolun üstünə qoydum. Gözümü tavana zillədim. Bütün faktları və ehtimallarımı bir ipə düzməyin vaxtı çatmışdı…

Araşdırmamın lap əvvəllərində topladığım faktları uzlaşdırarkən təcrübəm mənə Nərminin yalnız və yalnız qayıdaraq Tahir müəllimin evinə getməsini, məntiqim və intuisiyam isə Tahir müəllimin əsla yalan danışmadığını deyir, ona görə də, təcrübəm ilə məntiqim arasında qalaraq heç bir qənaətə gələ bilmirdim. Ta o vaxta qədər ki, ortalığa Tahir müəllimin qardaşı Babaxan çıxdı. Bax, bundan sonra hər şey yerini almağa başladı.

Ağlıma bir fikir gəldi: bu dəfə fikirlərimi ucadan səsləndirmək. Həm Layiqəni yoxlamaq, həm də onun bələd olduğum ağıl və zəkasından istifadə etmək.

Bir dəfə araşdırma zamanı mənə necə kömək etməsi barədə sizə demişdim.

-Qulaq as, Layiqə, -ayaqlarımı masanın üstündən endirdim.

-Bəli şef, -Layiqə təəccüblə mənə baxdı.

-İndi mən aramla danışacağam, sənsə dinləyəcəksən. Deyəcəklərimdən bəziləri artıq təsdiqlənmiş faktlar, bəziləri bu faktlara əsaslanan və reallığa kifayət qədər yaxın olan dəlillər, bəziləri isə zəif ehtimallar olacaqdır. Ona görə də, harada nəisə əlavən və ya sualın olarsa, çəkinmədən sözümü kəs və fikrini bildir. Çünki istənilən ehtimalın özünün də düz çıxmaması ehtimalı var.

Vərdişlərimi bilən Layiqə üçün təklifim gözlənilməz oldu.

-Başlayın şef.

-Deməli belə. Üç gün əvvəl, axşam saatlarında itən Nərminin nənəsi və babası bir saat sonra nəvələrinin tapılması üçün polisə müraciət edir, növbəti gün axşamadək gözləyərək qızın tapılmadığını görəndə səhərisi qızın axtarışları üçün bizə də müraciət edirlər.

Bizə deməyim Layiqənin xoşuna gəldi. Yerində azca qurdalansa da, susmağına davam etdi.

-Deməli, bu gün saat 20:00-da qızın yoxa çıxmasının tam üç günü tamam olacaq. Mən bu cinayətin motivini müəyyən etmək üçün bütün mümkün versiyaları saf-çürük etdikdən sonra, ilk gündən yalnız birinin üzərində dayandım. Nərmini insan orqanları alverçiləri qaçırıblar.

Bu yerdə qəsdən kiçik bir pauza verib gözaltı Layiqəyə baxdım. Əgər bu sözlərimdən sonra -Ay aman, yazıq qız, indi bəs necə olacaq? -kimi sözlər işlətsəydi çox təəssüflənəcəkdim. Adi halda bir qız uşağı üçün bu normal reaksiya olardı, lakin detektiv köməkçisi üçünsə bu böyük bir “çıx” işarəsi olcaqdı ki, köməkçim bu “çıx”ı almadı. Afərin.

Layiqə susur və siması heç bir emosiya ifadə etmirdi. Özlüyümdə ona bir üstəgəl işarəsi qoyub sözümə davam etdim.

-Deyə bilərsən ki, bunu niyə belə əminliklə deyirəm. Ən xırda cinayətin də motivi olur. Spesifikasına görə cinayətlər gizli və aşkar şəraitdə baş vermiş cinayətlərə bölünür. Aşkar şəkildə baş verən cinayətlərdə cinayəti törədən tərəf bəlli olur və bütün qüvvələr onun tutulmasına yönəlir. Burada heç motiv əvvəldən məlum olmasa belə, bunun üzərində baş sındırmağa ehtiyac qalmır. Deyək ki, qonşu qonşusunu hamının gözü qarşısında bıçaqla vurur və sonra da qaçaraq istintaqdan gizlənir. Burada hər şey aydındır. Onun qonşusunu niyə bıçaqlamasını dəqiqləşdirmək həmin vaxt elə də vacib deyil. Əsas məsələ özünü yaxalamaqdır. Gizli şəraitdə baş vermiş cinayətlərin açılmasında isə, motivi müəyyən etmək çox vacibdir. Bir neçə motiv üzərində paralel iş aparılır. Sonda, toplanmış faktlar əsasında özünü doğrultmayan motivlər kənara qoyulur, qalan motiv cinayətin araşdırılmasının istiqamətini müəyyən edir. Fərz edək ki, şəxsiyyəti məlum olan kişi meyiti tapılıb. Bu halda hansı motivləri saya bilərsən?

-Sifarişli qətl, tamah məqsədi ilə, qeyrət məsələsi.

-Daha?

-Çox şey saymaq olar.

-Birini də mən deyəcəyəm - qan düşmənçiliyi.

Layiqə təəccüblə mənə baxdı.

-Təəccüblənmə, təəəssüf ki, az-az da olsa, hələ də qan düşmənçiliyi kimi qədim ənənəyə rast gəlinir. Bu misalı elə-belə çəkmədim. Ən az ağlabatan olsa belə, dediyim cinayətin araşdırılmasında digər versiyalarla yanaşı bunu da nəzərdən keçirmək zəruridir. Fikrimi tutdun?

-Tutdum, şef. Yəni ən xırda ehtimalı da diqqətdən kənarda qoymaq olmaz.

-Nərmin məsələsində də, bütün mümkün variantları nəzərdən keçirmişəm. Heç biri dolayısı ilə də olsa, təsdiqlənmədi. Ona görə də, indi dediyim variantın üzərində dayandım. 

 

 

Davamı var

 

 “Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.05.2023)