“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Zahirə Cabirin Ümummilli lider Heydər Əliyevə həsr edilmiş, azyaşlı oxuculara ünvanlanan hekayələrinin dərcini davam edir. Növbəti hekayə ilə tanış olun. 

Oğlum, sən əsil istedadsan

Heydər dərsdən sonra klubda təşkil olunmuş təsviri sənət dərnəyinə üzv olmuşdu. Müəllimləri ona evdə rəsm çəkmək üçün tapşırıqlar verərdi. O, təbiət, görüş səhnələri çəkməyi çox sevirdi. Rəngli karandaşlarla rus yazıçısı Lev Tolstoyun portretini, Puşkinin Danteslə görüşünü çəkmişdi. Çəkdiyi şəkillərə baxanda çox sevinər və həmin günü həyatının ən xoş günü hesab edərdi.  Bu rəsmlər müəllimin də çox xoşuna gəlmişdi. Rəsmləri çoxaldıqca sevinci birə-beş artırdı. Bir gün Heydərin oxuduğu kollecdə fərdi sərgisini təşkil edirlər. Rəsmlərə baxan yaşıdları, müəllimlər gələcəkdə onun böyük rəssam olacağını söyləyirlər. Heydərin təkcə rəsmə deyil, teatra da böyük həvəsi vardı. Sinif yoldaşları ilə birlikdə Qasımgilin ikimərtəbəli evlərinin zirzəmisində səhnə düzəltmişdilər. Ora pərdələr asıb əsil səhnə abu-havası yaratmışdılar. Təşkil etdiyi teatr klubunda tamaşalardan səhnələr qoyurdu. Hətta teatrda “əldəqayırma” nəfəs alətləri orkestri də vardı. Yayda isə Heydər öz repertuarı ilə dördillik Urud məktəbinin səhnəsində kənd uşaqları üçün teatr tamaşaları göstərirdi. Hazırladığı bu tamaşalara quruluş verməklə yanaşı, həm də özü iştirak edirdi. Çox ciddi repertuarı vardı: Şillerin “Qaçaqlar”ını, M.F.Axundovun “Lənkəran xanının vəziri”ni, S.Vurğunun “Vaqif”ini, M.İbrahimovun “Həyat”ını tamaşaya qoymuşdu. Bir dəfə  Heydər Qacar rolunu səhnədə oynayırdı. Rola elə girmişdi ki, yəni, yüksək hiss-həyəcanla, böyük emosiya ilə danışırdı. Sən demə, Lətif  müəllim qıraqdan dayanıb ona baxırmış. Məşq bitəndə müəllim Heydəri yanına çağırıb, əlini kürəyinə qoyub fərəhlə dedi: Oğlum, afərin sənə. Sən əsil istedadsan.  

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(15.05.2023)