“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə “Biri ikisində” layihəsində bu gün növbədə Şeir vaxtıdır, sevilən şair Əlizadə Nurinin şeirləridir.
ŞEİR VAXTI
Əlizadə Nuri
SEVİNC AXŞAM GƏLƏCƏKDİ
Çıraq oldum, işığımı
Salmağa bir dam olmadı.
Çoxu mənə oğul dedi,
Heç biri anam olmadı.
Düzdən ötrü dağ çıxardım,
Dağı lap axsaq çıxardım.
Bu gecədən sağ çıxardım,
Yanımda bir şam olmadı.
Bu, əldi, ya boş əlcəkdi?
Nə çəkdisə, boş əl çəkdi.
Sevinc axşam gələcəkdi –
Gözlədim, axşam olmadı...
BU ÖMÜR BİR QAZAN QARDI
Yoxdu bu qəmin yiyəsi,
Götür qoy gözün üstünə.
Sinəmdəki yaraları
Kim səpib duzun üstünə?!
Bu dəryanı kim daşdırdı?
Nə qum qaldı, nə daş durdu.
Yalanlar göz qamaşdırdı –
Getmədik düzün üstünə...
Səs deyil hər haray-həşir.
Canımız bir sevda nəşi.
Tuta bilmədik günəşi,
Yıxıldı tozun üstünə.
Yerdi əsən, yeldi əsən?
Axsaq imiş o tələsən.
Qələm yorulub, deyəsən,
Əyilib sözün üstünə.
Qəfəs deyil, amma dardı,
Yer üzü damar-damardı...
Bu ömür bir qazan qardı –
Qoymuşuq közün üstünə...
BİR QADINA MƏKTUB
Heç vaxt çətirim olmayıb deyirsən,
Bəlkə, bu, yağışı çox sevdiyindəndi, qadın?
Tanrının yanına qayıdacaq deyə,
Hərdən yağışa qoşulub getmək istəyir
adam...
Bilirəm, unutmusan məni –
Adımın son hərfinə kimi.
Bilirəm, adım bir az uzundu deyə,
ağrıyırdı dodaqların...
Atdın yerə adımı,
əzildi hərflər...
***
O evin qırx qapısı var,
sən hansı otaqdasan?
Məni unutmusansa,
lap eyni küçədə yaşasaq belə,
deməli, məndən çox uzaqdasan...
Görürəm də,
indi çoxu eynək taxır,
adamlar bir-birinin
gözünün içinə dik baxa bilmir,
bəlkə, ondandır?
Hamı təkdi dünyada,
kim deyir ki, cəmdənik?
Ancaq bu adam ilə
hələ də həmyerliyik –
eyni cəhənnəmdənik...
Başqa qonaq çağıran yox,
kim Tanrıya qonaq gedir –
kim böyüdür çevrəni?
Başımıza dəyən daşlar
hər gün bir az böyüyüb
başdaşına çevrilir...
Bizi fikir eyləmə,
yandırıb son ümid çöplərini
isinirik beləcə.
Sən əynini qalın eylə,
təqvimdə fevral ayıdı,
təqvimdən də qar yağır...
KÜL
Kağızın bətnində yandı bu ömür –
Mən adam külüyəm, ya kağız külü?
Yanan ürəyimdə o qız da yandı –
Bir az öz külümdü, bir az qız külü...
İndi ayrılıqlar ömürdən uzun,
Ölümlə oyunda ömür uduzur...
Hər axşam yandırır ayı-ulduzu,
Tanrı səhər yığır ay-ulduz kimi.
Dərd çaxmaq daşıdı – daşdan yanmışam,
Ayaqdan od alıb, başdan yanmışam.
...İlahi, nə yaxşı eşqdən yanmışam –
Baha eləmişəm bu ucuz külü.
SÜKUTUN SƏSİ
Bir sükuta uduzur
Min-min adamın səsi.
Ruhumuzu oynadır
Bir qaraçı nəğməsi.
Göydə də zəlzələymiş,
Ay gizləyib özünü.
Quşlar qanadlarıyla
Saxlayıb göy üzünü...
Bir çiçəyin içində
Dost olub neçə ləçək.
Bir azdan bu çiçəklər
Əllərimi dərəcək.
***
Eşidirsən, İlahi –
Sənin səsin tutulub,
Yoxsa hamı kardımı?
Bu dünya bir günahdı,
Yoxsa günahkardımı?
Bəlkə, sular dil açıb –
Bir səs gəlir quyudan.
Daş da intihar edir,
Asılaraq qayadan...
SEVDA SONATASI
Ay işığının əlindən tutub çıxar
qaranlığa batan bu adamlar.
Eyni göy üzünə baxar
başqa-başqa şəhərlərdə sevən adamlar.
Yasaqsan mənə keşiş sevgisitək,
Mənim olmasan da,
yaxşı ki, varsan.
Bir arzu doğular nikahdankənar,
Beşiyi başında layla çalarsan.
Köhnə albomlarda payız fəslidi,
Saralır ağrıyan şəkillər...
Sevda çənlər başımdan
Duman kimi çəkilər...
Qayıt gəl yanıma xatirələrdən,
Toxuna bilmirəm sən gedən izə.
Hələ yaşamağı tam öyrənməmiş
Mollalar ölməyi öyrədir bizə.
Hasardan o üzə atılar işıq,
Əllərim quş olub qonmaz sevincə,
Yolu göndərmişdim, səni gətirsin,
Yol da qayıtmadı sən gəlməyincə.
Heykəl də Tanrıya ibadət edir,
həm də əyilmədən
Bəlkə, dik durmaq da ibadətdi?
Ha uzatsan, əlin çatmaz,
Göy üzü bir imarətdi...
İLK YAĞMURSAN, SON BAHARSAN...
İtən günü harda gəzim, –
Qaldı ömrün harasında?
Arayıram ağ baxtım
Gözlərinin qarasında.
İlk yağmursan, son baharsan,
Kimə dərdsən, kimə yarsan?..
Girsən, özünü taparsan
Ürəyimin yarasında.
Qələm toxunduğu yerdən
Şeir damır hərdən-hərdən.
...Qaçıb gizləndim şeirdən
Misraların arasında...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(20.02. 2023)