Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Hələ heç kəs poeziyada sürrealizm göstərə bilməyib. Dünyada yalnız fransız poeziyasında bunu Renuarda görmüşük, bir də yəhüdi poeziyasında Mendelştamda və Brodskidə. 

Adilsə göstərib. O özü həm də rəssam idi, impressionist rəsmlər çəkirdi. 

Bəli, biz iddia edirik ki, Adil Mirseyidin yazdıqları poeziyamızın qızıl fondudur. Kim razılaşmırsa, özü bilər. 

bir kənd çayxanasında sobaya yaxın oturub

ömrümü günümü vərəqləyirəm

təzə şəhər lətifələri danışıram

boz divardan mənə baxan kölgəmə

sən ən ağır günlərində ömrünü

bir fransız romanıtək varaqlayarsan

təzə şəhər lətifələri danışmağıma baxma

mən içimdə hönkürüb ağlayıram

sənin adını gizlətmişəm mən

dodağımda çatlayan iki söz arasında

son dəfə üzünü görmədən bəlkə

uçub gedəcəm bir gün qaşla göz arasında

neçə gündü bir bulud tovuz quşu qanadıtək

açıb qanadını başımın üstə

bu çərşənbə axşamı mən dəli-divanəyəm

bu çərşənbə axşamı bu canı məndən istə

sobaya yaxın oturmuşam bir kənd çayxanasında

qara xəbər döydü birdən çayxana qapısını

mən qəhr oldum kürəyimdə qara xəbər

şəhərdə işıqlar sönsə bu gecə

sən qara çırağın işığında

dua elə mənim üçün dua elə səhərə qədər

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(23.07.2024)