“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSNDƏ layihəsində bu gün şeir vaxtıdır, sizlərə Ədalət Salmanın şeirləri təqdim ediləcək.
ANA TƏBİƏTİN SARIŞIN QIZI
Xətrinə kim dəyib bu qız payızın,
Bənizi saralıb solur, görürəm.
Bulud yaşmağına bürünən qızın
Şimşək saçlarını yolur, görürəm.
O yağış, gözünün kökü saralmış
Bu qızın ayrılıq göz yaşıdımı?
O kötük – həsrətdən yanıb qaralmış,
Nakam sevgisinin başdaşıdımı?
Bu soyuq baxışlı sarışın gözəl
Dönük taleyindən haçan yarıdı?
Ayağı altına tökülən xəzəl
Hansı vəfasızın məktublarıdı?
Şirin xəyallara inanar yenə,
Tanrı da heç üzməz ümid işığın.
Baş qoyub sazının sarı siminə,
Ovudar ruhunu Sarı Aşığın...
...Payızı düşündüm min kərə azı,
Sarıya boyandı duyğularım da.
Ana təbiətin sarışın qızı
Sığınar köksümə yuxularımda...
QƏDİMİ KİŞİLƏR...
Hər əsən küləkdən dönməzdi halı,
Öyüdlə kəsərdi hər qeylü-qalı.
Buxara papaqlı, əli əsalı
Qədimi kişilər, köhnə kişilər.
Hamı üz tutduğu evi pir idi,
Hakimtək qərarı, sözü bir idi,
Elin söykəndiyi dağın biriydi
Qədimi kişilər, köhnə kişilər.
Məclisdə sözünün yerin bilərdi,
Gələn bəlanı da ellə bölərdi.
Kişitək yaşardı, mərdtək ölərdi
Qədimi kişilər, köhnə kişilər.
Kim giley edərdi, kim ağlayardı,
Başının üstünü tez haxlayardı.
Bircə kəlməsilə qan bağlayardı
Qədimi kişilər, köhnə kişilər.
El-oba hamısı doğma kəsiydi,
Haqqın keşikçisi, haqqın səsiydi.
Halallıq, kişilik nişanəsiydi
Qədimi kişilər, köhnə kişilər.
Aldada bilmədi dünyanın malı,
Yerişi ləngərli, özü həyalı,
Əli dəstəmazlı, dili dualı
Qədimi kişilər, köhnə kişilər...
...Ellə ağlamadıq, ellə gülmədik,
Son tikəmizi də ellə bölmədik.
Heyif, sizin kimi ola bilmədik,
Qədimi kişilər, köhnə kişilər.
NECƏ ALDADIM ÖZÜMÜ?
Üzü üzlər görənlərdən
Qaçıb gizlədim üzümü.
Dedim, uzaq olaq şərdən,
Əyri yozdular düzümü.
Qapı açılır oğruya,
Baxan tapılmır doğruya.
Ürəyim düşüb ağrıya,
Daha qalmayıb dözümü.
Çoxu zatını bildirir,
Xalqı özünə güldürür.
Baxıb qurdunu öldürür, –
Mən tox saxladım gözümü.
Min əzab gördüm, ölmədim
Dərdi tək çəkdim, bölmədim.
Əyilmək nədir, bilmədim,
Dedim hər vaxt haqq sözümü.
Başım daşdan-daşa dəyib,
Məni yağış, tufan döyüb.
Yalandan xoşbəxtəm deyib,
Necə aldadım özümü?!
QİYAMƏTƏ ÇATMIŞIQ, BƏLKƏ...
Barat Vüsala
Yuxuma gələnlər başıma gəlir,
Gördüyüm yuxular çin olur, qağa.
Xoş gündə yanımda mələk olanlar
Dar gündə bəs niyə cin olur, qağa?
Çoxalıb yuxuma haram qatanlar,
Şeytanlar yuxuma girməzdi mənim.
Vəzifə taxtında lövbər atanlar,
Yanında dursam da, görməzdi məni.
Tanrı qismətini beləmi yazıb, –
Ac toyuq yuxuda darı görəcək?
Səhərdən axşama əlləşən kasıb
Ancaq yuxusunda varı görəcək?
Divlər Cırtdanları yuxuya verib,
Əlindən alırlar qismətini də.
Həyatda yuxunu tərsinə görüb
Gizlədə bilmirsən nifrətini də!
Gəlib qiyamətə çatmışıq, bəlkə,
Bu köçün önünü dayandıran yox.
Qəflət yuxusunda yatmışıq, bəlkə,
Tutub yaxamızdan oyandıran yox.
Dünyanın əşrəfi, ey bəni-Adəm,
Qəlblərdə yaxşılıq toxumu bitir.
Elə bu həyat da yuxu kimidi,
Göz açıb yumunca ömür də bitir.
BOŞ VER, A ŞAİR…
Başınısalaşağı,
Çalışarısayağı.
Görsəndayaz, bayağı,
Boşver, a şair, boş ver.
Uzaqolquruşərdən,
Enmədurduğunyerdən.
Zümzüməetşeirdən,
Boşver, a şair, boş ver.
Şaxdur, nə sın, nəəyil,
Düzəyrinikəsir, bil!
Qozbeldüzələndeyil,
Boşver, a şair, boş ver.
Pisliketsədənadan,
Qalmayaxşılığından.
Yorulacaqdaşatan,
Boşver, a şair, boş ver.
Fərqetməzonuöysən,
Ya da üzünəsöysən.
Dağtəksəbrinəsöykən,
Boşver, a şair, boş ver.
HAQQIN KÖTƏYİ
Səsinə hay verən olmaz, ha çığır,
Haqlının payını haqsız yeyəndə.
Yanıram, tüstüm də təpəmdən çıxır
Haqqı tapdalayan haqdan deyəndə.
Qorxma, haqq yolunda çəkilsən dara,
Yenə meydan oxu haqsızlıqlara.
Bilmirsən bu qatıq ağdı, ya qara,
Yalanlar həqiqət donu geyəndə.
Şimşəktək yalandan boş-boş çaxırıq,
Layiq olmayana medal taxırıq.
Hamımız lal kimi susub baxırıq
Haqqın tərəzisin şeytan əyəndə.
Mənsəb sahibində görmədim qürur,
Hansı halal pulla imarət qurur?
Abırlı abrına söykənib durur,
Arsıza aş gəlir gümüş ləyəndə.
Çıxmaz, qovlamasaq bağdan köpəyi,
Milçəkdən qoruyar arı pətəyi.
Dünya düzələcək, haqqın kötəyi
Haqsızın başına bir gün dəyəndə!
ZÜLÜMƏ BAX...
Sən yoxsan, bir boşluq var
İçimdə neçə gündü.
Bir ruh kimi gəzirəm,
Bu həyat yox, sürgündü.
Halsız halımı görən,
Ölümü güldürürəm.
Ötməyib, acıq verən
Vaxtı da öldürürəm.
Sən yoxsan, dünya bomboş,
Hər şey düşüb gözümdən.
Səni küsdürdüyümçün
Küsmüşəm öz-özümdən.
Yaşamaq – həyat eşqim,
Mənim ürək dərmanım.
Dönməsən, oxunacaq,
Bil ki, ölüm fərmanım.
Elə pəjmürdəyəm ki,
Düz yolu da azıram.
Zülümə bax... bu yaşda
Həsrət şeri yazıram...
AH... O SƏNLİ GÜNLƏRİM...
Ah... o sənli günlərim
Geri qayıda bir də.
Qəfil yağış başlaya,
Olmaya bir çətir də.
Yağışdan gizlənməyə
Yer də tapa bilməyək.
Yağış islatsın bizi,
Qaçıb evə gəlməyək.
Dabanını qaldırıb,
Yenə sarıl boynuma.
İslanmış cücə kimi
Alım səni qoynuma.
Yanımızdan ötənlər
Baxıb "dəli"dir, desin.
O tum satanqarı da
Yenəbizisöyməsin.
Baxmayıbbaxışlara
Ürəkdeyəniedək.
Yenəyağışınaltda
Tutubəl-ələgedək...
...Heyif, gənclik illərim
Geri qayıtmaz bir də.
Yaşar sənli günlərim
Şirin xatirələrdə.
MƏNƏ MƏNDƏN YAXINSAN...
Dayanmısan önümdə,
Kirpiyimin altında.
Yenə səni gəzirəm
Göyün yeddi qatında.
Bu qədər yaxın ikən,
Nədən uzaqsan belə?
Aşa bilməyəcəyim
Yoxsa bir dağsan belə?
Sənə nəfəsim dəyir,
Əllərim çatmır, niyə?
Nə qədər dözmək olar
Səninlə sənsizliyə.
Tanrı sınağısanmı,
Yoxlayırsan səbrimi.
Düşəm qarşında öləm,
Oxşayasan qəbrimi...
...Mənə məndən yaxınsan,
Mənim deyilsən ancaq.
Yatmadığım yuxumsan,
Yatsam, çinmi olacaq?
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(08.07.2024)