“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı klassik poeziyamızın ünlülərindən olan Mirzə Şəfi Vazehin (1794-1852) indiyədək çap edilməmiş 65 lirik şeirinin dərcini başa çatdırır. Şeirlər Azad Yaşarın təqdimatında sizlərə çatdırılır.
“Ötən ilin noyabrında görkəmli şair, xəttat və pedaqoq Mirzə Şəfi Vazehin vəfatının 160-cı ili tamam oldu. Bu ildönümüylə bağlı oxucuların diqqətinə təqdim etdiyim silsilə şeirlər Fridrix fon Bodenştedin 1851-ci ildə Almaniyada nəşr olunan “Mirzə Şəfinin nəğmələri” kitabına salınmışdı.
Nüfuzlu dilçilərimizdən Fəxrəddin Veysəlli və Yusif Savalan tərəfindən edilən sətri tərcümələr əsasında onları yazıldığı vaxtdan təxminən 180 il sonra ədəbi irsimizə təkrar qazandırmağa çalışdım. Bu mətnlər M.Ş.Vazeh irsindən çevirdiyim 270 şeirin hələlik çap olunmayan qisminə daxildir.” (Azad Yaşar)
61
Əlçatmaz bir hədəfə uçan kamıq, arzuyuq –
Mən və sən.
Buna görə məhbəsə düşməyə də razıyıq –
Mən və sən.
Səni əsir eyləsəm qəlbimin mehrabında,
bilsəm, adım yazılıb könlünün kitabında,
onda heç fərq qoymarıq nə vəslə, nə hicrana –
Mən və sən.
Mən gözlə, sənsə sözlə ovlandın... Biz – şikarıq,
eşq qarmağına düşən, çırpınan balıqlarıq –
Mən və sən.
Qarmaqdan qurtulunca tez havada süzərik,
məğrur qartallar kimi səmaları bəzərik –
Mən və sən.
62
Mirzə Şəfi deyir:
“Bir ömür boyu
həzz alaq şərabdan, güldən, dilbərdən.
Bizə neyləyəcək qorxu, təhlükə?!
Təki uzaq olaq qəmdən, kədərdən!
Taylı tayın tapsın... Təki birləşsin
lovğalıqla riya, axmaqlıqla kin.
Ruhu vəcdə gələn seçilmiş kəslər
bizim aramıza qatılsın təki.
Özünü qurtuluş əsgəri sanan,
xurafata düşmən neçə insan var.
Həqiqətin gerçək aşiqi onsuz
bir gün el-aləmə olar aşikar.
Dəməşq qılıncından daha kəskindir
bizim qılıncımız...
şübhəm yox buna.
Toxunsa gözünə korun, zəlilin,
o da qovuşacaq Haqqın nuruna.
Hazırıq əlçatmaz göydən endirək
Ayı, ulduzları, odlu günəşi –
təki nəğməmizdən və səcdəgahdan
əsirgəməsinlər onlar atəşi.
Gəl gəzib-dolaşaq biz bundan belə
ən xoş müjdələrlə bütün aləmi.
Razıyıq – bu qalan ömrü yaşayaq
xumar gözlə zülfün dustağı kimi.
63
– Daha bezdim sevgimizlə
oynadığın oyunlardan.
Nəğmələrin də bəhs edir
yalnız meydən, yalnız yardan.
Bunlar səni yormur bəyəm?!
– Onda sən gəl, göstər mənə,
başqa bir yol, “yaxşı” deyə.
Mən öyürəm bu dünyanın
nemətlərindən yaxşısın.
Çünki insana layiqdir
hər nemətin əsli, xası.
64
Allah günəşə “Yan!” dedi
və aləm gözəl göründü.
Açan əlvan gül-çiçəklər
çölü-çəməni bürüdü.
Adəmə görk olsun deyə,
Tanrı dağları yaratdı.
Sonra yelləri əsdirib
varlığa min məna qatdı.
Quşlara O, qanad verdi,
dənizə isə pıçıltı.
Ondan mənə ilham,
sizə
məni dinləyəsiz deyə,
qulaqla səbir pay qaldı.
65
Rüzgarla dalğaların oxuduğu nəğmələr,
günəşin şəfqətiylə ruha, cana gələnlər,
qızılgül kollarında açan zərif qönçələr,
səmadan enən səslər və ora yüksələnlər –
hopar nəğmələrimə hər hansı maneəsiz,
məni bu təbiətin sarı simi sanın siz.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(02.05.2024)