“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Poetik qiraət rubrikasında bu gün sizlərlə şair Yusif Nəğməkar görüşür. Şairin təqdim edilən şeiri elə bu gün yazılıb. 

SANDAL AĞACININ ELEGİYASI

Ürəklərin quru  səhrasına ağac-ağac

əkilmişdi ümidlər;

Qanq çayının dalğalı sükutuna dikilmişdi ümidlər...

Cənubi Afrikanın göylərdən enmiş müqəddəs suyu Qanqın 

acısımı toz udumu?!.

Yandırılmış cəsədlərin 

Küllərilə küllənən su

Günahları yudumu?!.

Eh, yudu-yumadı, 

Bu qanlı su özünü təmizləyə-təmizləyə aramsız axır, axır,

Axır ki, axır və ilaxır...

Əsəbimə əl vurub,

Səbrimin üst qatını

oda müntəzir yonqarla

Yonur Sandal ağacı;

Üstündə al-qırmızı meyvələri qızara-qızara

yanır Sandal ağacı...

Hər yananda Yerləri, Göyləri, ənginləri yandırır.

Seçilən insanları-

Zənginləri yandırır...

Baş bəlası,

Axın-axın seyrçinin  ah-nalası

bürünən çayın sahilində hər gün

Neçə-neçə insan yası;

Nəfəssiz cəsədlərin kremasiyası-yandırılması...

Bahalı Sandal ağaclarının

alovuna bürülü nəşlər-

Nə qadınlar, nə kişilər, nə eşlər!..

Ətirli Sandalın tonqalında

adlı-sanlı zənginlər,

Çıl-çırpıların testü boğan odunda

kasıblar yandırılır...

Bu fərqli alovların mənfur görüntüsündə

insanlara fani dünyanın ayrıseçkilik "qanun"u qandırılır...

Donub qaldım o qərib ölkədə bir kənarda,

Duydum ki, 

Heyrətin də qəlbi

Yanar da, donar da...

Məşum mənzərədən bərələn gözlərimə

göstərə bilmədim

o zavallı mərasimin yerini.

Düşündüm ki, ölkə var

 orda ölünü yandırırlar,

Ölkə var dirini...

O səbəbin

Yazmaq üçün şeirini

Görəsən, bir sübh çağı çağırsaq

Allah açarmı ölümlərin sirrini?!.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.12.2023)