“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Günel Ağazadənin şeirlərini təqdim edir.
TƏNHALIĞIN BİR ÜZÜ
Bir an gəlir, doğmalar da
Çox yad olur.
Sarılıram tənhalığa,
O da mənə aşiq olub
Sığal çəkir saçlarıma...
Elə sıxır sinəsinə,
Elə bil ki heç görməyib
Təklənib tənha qalanı.
Tənhalığın bir işi var:
Pıçıldayır qulağına
Zəhər kimi doğruları.
Tənhalığın bir üzü var,
Çoxlu əli...
Hardan baxsan, tənhalıqdı,
Yalan kimi guruldayan
Səsi yoxdur.
Elə bir sükutu var ki,
Batıraraq qulağını
Silkələyir varlığını...
Tənhalıq yaxşı məktəbdi,
Öyrədir ümid kəsməyi.
Ümidsizlikdə ölsək də,
Öyrətmir ümidlər edib
Ayla-illə can verməyi...
Tənhalıqda anladım ki,
Bu dünyaya qonaq gəldim.
Süfrəsində min bir təam,
Həzin rüzgar.
Bardağımda soyuyan çay,
Buludlarda gizlənən ay...
Gözlərimdə bitmiş sevda,
Roman oldum tənhalıqda.
Tənhalıqda bəziləri
Çıxıb getdi adamlıqdan,
Bəzisi qərq olub getdi
Çılğın sükut dalğasında...
Öyrəndim ki, tənhalıqda
Özünə yol verməyincə,
Getmir insan bu dünyadan...
ÖZÜMƏM DƏ...
Özüməm də -
Günlər keçir həzin-həzin,
Bir az dəli, bir az gərgin.
Evdə sobamız yansa da,
Üşüyürəm.
Heç bilmirəm nədi dərdim...
Özüməm də -
Özüm kimi
Yaşayıram sevincləri,
Unuduram dərdi-qəmi.
Bir az nikbin, bir az üzgün
Aynalara baxır gözüm,
Aynalar da demir düzün.
Elə bil heç böyümürsən,
Elə həmin o uşaqsan:
Dərddən-qəmdən qaça-qaça
Qaçdı-tutdu oynayırsan...
Özüməm də -
Özüm üçün
Qapamıram pəncərəni.
Tez-tez baxıram yollara,
Deyirəm – Kaş ki qar yağa.
Uşaqlar qarı çox sevir,
Düşüb qartopu oynaya...
Özüməm də -
Saçlarıma sığal çəkib,
Özümə yaxşı baxıram.
Yaxşı ki, gec-gec də olsa,
Bəzən hal-əhval tutursan.
Mən də qələmə sarılıb
Özümə şeir yazıram...
Özüməm də -
Nə deyim ki?
Bəlkə hərdən baş çəkəsən,
Özün baxıb gözlərimə
Cavabını bilə-bilə
Deyəsən – Özün necəsən?
İNSAN
İnsan,
Kimə vəfalısan, kimə sadiqsən?
De – Nəyə güvənib qəlbə girirsən?
De – Nəyə güvənib eşqə düşürsən?
Sən kimsən insanı seçib insandan
Özündən acizə zülm edirsən?
Bir can yaratmağa qadirsənmi heç?
Öz doğma canına sadiqsənmi heç?
İstərsən nökər ol, istərsən sultan,
Dünyanı gəz dolan, gücünə güvən.
İstərsən, ən çətin sınaqlardan keç,
İmtahan edərsə səni Yaradan...
Aciz varlığını səmaya tutub
İmdad diləyirsən təkcə Tanrıdan.
Ayağın altında bir ovuc torpaq,
Başının üstündə bir tutum bulud.
Nəyə xəyanətdən dustaqsan, insan?
Başında doğma əl, əlin yad saçda,
Sən yada doğmasan, doğmaya yadsan?
Var oldun nidayla, itdin sualla,
Sən elə adicə insansan, insan...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(06.12.2023)