“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə Biri ikisində layihəsində yenə şeir vaxtıdır, Seyid Aynurun şeirləri ilə tanışlıqdır.
KƏPƏNƏK
Gözlərimin içində məskunlaşmış atom hissəciklərinin
göyün üzünə səpələnmiş bütün ulduzların sayından
trilyon dəfə çox olduğunu dəqiq bildiyim üçün
deyə bilərəm ki, məhəbbətin gözü kor deyil.
İnanmırsan, işıqları söndür,
gözlərimin içinə bax.
Gəl ümumdünya cazibə qanununu pozmayaq,
qollarımızı geniş açıb qucaqlaşaq səninlə.
Nə oldusa, bu gün oldu –
ömrümün ən uzun tıxacına düşəndən bəri...
İllərdir sənə doğru yol gəlsəm də,
səni gördüyüm heç bir dayanacaqda tapmadığımı anladım.
Özümü ayaqları ilə dad alan
kəpənəklər kimi hiss edirəm:
anam atamdan ayrılandan bəri
neçə bayramdır,
“Uşaqlıq” adlı sehrli şəhərə
düşmür yolum.
LAYLA
Qar yağır yerə lay-lay,
Anam oxuyar layla.
Elin igid oğluna
Səngərlər deyər layla.
Əzizim, xarıbülbül,
Ağladı yarı bülbül.
Beşiyi dağlar oldu,
Saraldı sarı bülbül.
Düzləri ağ qar aldı,
Yol çəkən göz ağardı.
Axtarmayın əsgəri,
Əhdi dağlarda qaldı.
Əzizim asa məni,
Sırğatək asa məni
Don vurmuş bənövşəyəm,
Çağırın yasa məni.
AĞAC
And olsun təbiətə,
kəsilmiş ağacların
o səssiz hönkürtüsünə!
Mən sevgi şeirlərini
heç vaxt vərəqdə yazmadım:
Musiqi kimi gəldi,
nəğmə kimi zümzümə etdim,
üşüdü misralarımdakı ağaclar,
bir quş qanadı kimi
titrədi dodaqlarımda bir təbəssüm:
gecdir,
çıx get, dostum,
meşənin yuxusu gəlib.
SAÇLARIM
Çiçəyi içində gizli
Əncir ağacısan!..
Bir güldana qoyulmayacaq,
Bir evə sığmayacaq qədər
fərqli idik səninlə –
qərənfil və qızılgül kimi...
Səni tanıyandan
Saçlarım gül ətrini itirdi.
Qadın baxışları məktubdur –
ünvanlı, ünvansız,
ƏSGƏR
“Ölüm-qalım,
ya əlil”:
Canını döşək əvəzi torpağa,
Başını balınc yerinə
daşa qoyub pıçıldadı küləyə –
“Düşmənin başına kül ələdik, KOMANDİR!”.
NAR
Şelli dağının arxasında gizləndi,
O gün həmişəkindən tez batdı günəş.
Səhərədək göydən mərmilər yağdı –
Biz Əkbərlə Qaraqayaya yaralıları daşıdıq,
yuyat yerinin tək bircə pilləkanı qalmışdı.
Nə ölüyə,
nə diriyə acıdı erməni...
Qarın içində
bir qız uşağı
anasının cansız bədəninin üstünə şal atdı
və yana-yana qaldı ağacların üstündə narlar.
GÜLLƏ
Hardasa qışqırır bir körpə:
“Ana, mənə nə isə dəydi”
Güllələr,
Güllələr,
Güllələr...
ÇƏKMƏ
Sıxılıb bir küncə darıxır,
Vətən boyda yol gedən
əsgər çəkmələri
Hardasa bir şəhidin ayağı üşüyür.
Ağappaq bir göyərçin
dimdiyində dəfnə yarpağı,
qonur çiynimə –
Gülümsəyir göyün üzü,
Gün çıxır.
FATMA
“Biri azdı, biri çox,
Biri vardı, biri yox”.
Kasıbların ac qarnı
Olmur almalarla tox.
Fatma qədər deyildim,
Kəndirimi açalar,
Bir qarının evinə
Əlçimimi atalar.
Yığ, ay qız, tellərini,
Nağıllarda yu asan,
Yox şəhərdə rəngli su,
Axı necə yuyasan?..
Diri vaxtı danışmır
İnəklər baş qatmağa
Çevrilmir sümüklər də
İpəyə ya başmağa.
Körpüdən keçən zaman
İtmir tayı başmağın,
Gəzə, araya səni
Adamları padşahın.
Gizlədəndə analıq
Banlamır xoruz damdan,
Nağıllarda quşlar da
Mərd olur adamlardan!..
QADIN
Bir qadın xəstəxana pəncərəsindən baxar:
anasının qoxusunu almış körpətək,
iməkləyər kor ölümün dalısınca.
Yaralı göyərçin qədər titrək,
payız yarpaqları kimi solğun,
siqaretdən yox, dərddən azarlamış
bir cüt ciyərini qollarıyla sıxar.
Bir qadın xəstəxana pəncərəsindən baxar,
və düşünər:
müharibələri, köçkünləri, əsirləri,
qan leysanının yuduğu səhraları, çölləri,
səngərdə düşmən snayperinə tuş gələn əsgəri,
zibilliklərə atılmış körpələri.
Bir qadın xəstəxana pəncərəsindən baxar,
və unudar:
QADINLIĞINI!
ŞƏKİL
Həsrətin doğum günü.
Foto-albomları vərəqləyirəm,
şəkillər qovuşa bilməyənlər üçün
təsəllidir.
Ürəyimdə ayaq səslərin eşidilirdi:
Tap! Tap!
Adın dilimdə çiçəkləyirdi
ləçək-ləçək –
yaz gəlmişdi.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(28.09.2023)