Aida Eyvazlı yazır

Anamın isti qoynundan 

Ovcuna təzə düşmüşdüm.

Atam gözlərimə baxıb, 

“Balam”-deyib qımışmışdı

Bir südəmər körpə idim,

Soyuqdan xəbərim yoxdur.

Əvvəl hər tərəf ağ idi, 

Qaradan xəbərim yoxdu.

Ağladım, anam baxmadı,

Əlı atıb saçını yoldum.

Ovcuma büküb saxladım,

Saçından qoxusun aldım.

Saçlarından cənnət ətri

gələn anam orda qaldı.

Məni mələklərə verdi,

Saçları ovcumda qaldı.

Mən Tanrıya neylədim ki,

Mənlə belə sərt davrandı.

İkicə aylıq körpəyəm,

Üstüm qandı, üzüm qandı.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(22.02.2023)