Ədəbiyyatımızın həm ölkə daxilində, həm beynəlxalq miqyasda təbliğinə yönələn, gənc yazarların yaradıcılığına dəstək məqsədi güdən Beynəlxalq Silkway ədəbiyyat festivalının (Silkway International Literary Festival) Azərbaycan turunun final mərhələsinə bu gün start verilir.

Silkway International Writers Union təsisatının təşkilatçılığı, Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyi yanında İctimai Şuranın, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin, “Azərkitab” Kitab Təbliğatı Mərkəzinin, “Şahdağ Quba Truskavets” Sanatoriyasının təşkilati dəstəyi, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının informasiya dəstəyi ilə keçirilən və devizi “Sonda ədəbiyyat qalib gələcək” olan festivalın əsas favoritləri ilə oxucuları tanış etməkdəyik.

 

 

Zeynallı Həsən Hakim oğlu (Həsən Kür)

1996-cı il 17 mart tarixində Salyan rayon, Sarvan kəndində dünyaya gəlib.

Şeir yazmağa 15-16 yaşlarında başlayıb. 

Şeirləri mütəmadi olaraq antologiyalarda, qəzet, jurnal və saytlarda dərc olunur. Türkiyə, İran, Türkmənistan və Qazaxıstanda bəzi şeirləri çap olunub. 

"Xalqın şairi" telelayihəsinin, "Nəsimi ili" və "Nizami ili" şeir müsabiqələrinin qaliblərindəndir.

2019-cu ildən Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvüdür.

2020-ci ildə 30 illik qisasımızın alındığı Böyük Vətən müharibəsinə könüllü olaraq yollanıb.

"Boyat dərdin üstündə" , "Tikanlı məftillər" və "Döyüş və Dönüş" kitablarının müəllifidir.

Vətən müharibəsi iştirakçıları - qazi şairlər. Poeziyamızda yeni status. Onların şeirləri qan-qada görüb deyə sərtdir, mübarizdir. Onların şeirləri ağlatmır, sısqamır, nifrətə kökləyir, mətinləşdirir.

 

 

 

 

Son döyüş

 

İsmayılov Raqil Rafiq oğlu və Əzizov Sübhan Elşad oğlu Salyan rayon, Dayıkənd kənd orta məktəbinin məzunlarıdır. Hər ikisi könüllü olaraq yollandıqları 2-ci Qarabağ müharibəsində birlikdə şəhid olublar. Şeir onlara həsr olunur.

 

 

-Raqil eşidirsən? Mənə cavab ver!

-Sübhan, mən deyəsən yaralanmışam.

Tərpədə bilmirəm heç bir yerimi,

Elə bil ölmüşəm, cansız bir daşam.

 

-Yox , ölməyəcəksən, yaşayacaqsan

İndi harda olsa gələr uşaqlar.

Qardaş, ürəyini buz kimi saxla

Onlar gəlib bizi aparacaqlar.

 

-Sübhan, sən necəsən? Yaran dərindi?

-Bilmirəm, amma bərk ağrıyır başım.

-Özünü qorxutma, bir az möhkəm ol

Sən sağ qalacaqsan, əziz qardaşım.

 

-Komandir! Komandir! Yoldaş leytenant!

-Dayan Sübhan, dayan yorma özünü.

Deyəsən komandir şəhid olubdur

Həyata əbədi yumub gözünü.

 

-Yazıq... yetim qoydu uşaqlarını

Canını tapşırdı Ana Vətənə.

Dünən gecə yarı bir az dərdləşdik

Qızının şəklini göstərdi mənə.

 

-Danışma qardaşım, taqətdən düşmə

Mənim indi səndən bir istəyim var.

Götür bu məktubu, mən şəhid olsam,

Verərsən anama açıb, oxuyar.

 

Bilsin ki, içimdən nə hisslər keçib,

Bilsin ki, Vətəni necə sevirdim.

Təsəlli tapsın ki, mən şəhid oldum,

Sevinə-sevinə məzara girdim.

 

-Sən ölməyəcəksən, belə danışma!

Anan qalmayacaq gözləri ağlar.

Bütün qohumların, bütün dostların,

Gələn il toyuna yığılacaqlar.

 

Birlikdə gəlmişik cəbhəyə, Raqil

Kəndə də, birlikdə qayıdaydıq kaş.

Əgər yolumuzu ölüm kəsdisə

Sən ölmə, yerinə mən ölüm, qardaş.

 

-Ay Sübhan, bədənim oldu buz kimi, 

Gözüm heç bir yeri görmür elə bil...

-Dayan... bir az dayan, ölmə qardaşım

Raqil... ölmə Raqil... cavab ver Raqil...

 

 

Xəzan səsi

 

Gözümün işığı, burda payızdı

Hər kəs yığışıb öz gödəkcəsinə

Bircə sevincini görəydin onun

Günəş gülə-gülə sovuşub getdi

Bahar tətilinə gedərcəsinə

 

Gözümün işığı, burda payızdı 

Burdakı yarpaqlar payıza kölə

Zavallı ağaclar payıza əsir 

Baxçanın sonuncu bənövşələri

Bir saxsı dibçəkçün evə tələsir

 

Mən indi payızın çiyinlərində

Yazın gəlişini gözləyən bağam

Mən indi səngərdən boylanan əsgər

Ayaq səslərindən qorxan torpağam

 

Dişimi dişimə sıxıb dözürəm

Olur belə şeylər, olur, qadası

Tək qalan adamlar özündən küsür 

Getməyə bir qucaq yer tapmayanda

Yıxılır bir küncdə qalır, qadası

 

Bəs ora necədi? Havası, suyu? 

Quşlar çöldə ölür, yoxsa qəfəsdə? 

Adamlar necədi? Hər darıxanda 

Neçəsi söz qoyur sözünün üstə? 

Sən necə, nə qədər dəyişilmisən? 

Yenə yerə düşən çörək qırığın

Öpüb qoyursanmı gözünün üstə?

 

Yox, sən dəyişilmə, özünü qoru

Aldanma küçənin xəzan səsinə.

Kaş ki, illər sonra bir yaz səhəri

Birgə oyanaydıq azan səsinə.

 

 

Xəmiri Əllər

 

Bir səhərin sübh çağı

Hamı əl-ələ verib 

yuxuna haram qatar-

Katibə zəng vurar ki,

İşdən çıxarılmısan.

Nişanlın, mesaj-mesaj

Başının ətin yeyər:

-Səninləyəm, cavab ver!

Axşam harda olmusan?

 

Anan girər otağa,

Pəncərəni açar ki,

boğulmasın tüstüdən..

Araq şüşəsi tapar

Döşəyinin üstündən.

 

Cırıldayan yatağı

Əsəblə silkələyər-

"Ay alkaş oğlu, alkaş

yenə içmisən?" deyər..

 

Qışqırar əsəbindən,

Xəmirli əlləriylə

Sinəni yumruqlayar.

İçini çəkə-çəkə,

Uşaq kimi ağlayar.

 

Qaçasan otağından,

Hirs soyutmaqdan ötrü

Qapını bərk vurasan,

Küçənizdə can verən

itə təpik vurasan.

 

Qaçasan, sən qaçdıqca

Uzaqlaşa yol hələ.

Aclıq vurar təpənə

Dönərçiyə deyəsən-

"Zəhərini bol elə".

 

Bədbəxtlikdən içindən

İynə çıxmaz çörəyin.

Kredit şöbəsindən

Bahar xanım zəng edər:

"Müəllim, sağsınızsa,

Borcunuzu ödəyin!"

 

İri-iri addımlar

Ata səni sahilə.

Yerdən bir daş götürüb

Keçirəsən boynuna,

Qulağına səs gələ...

 

Bu yaşlı kişi kimdir?

Kövrək səslə qışqırır:

"Etmə, qurbanın olum

Əgər pulun yoxdursa,

Gəl, mən sənə verim, var.

Əgər evin yoxdursa,

Bir nəfərlik yerim var.

İş də taparam sənə

Köhnə bir tanışım var,

hamıya iş düzəldir.

Ölmə, qurbanın olum,

Axı həyat gözəldir!"

 

O yaşında adamın

Yaşamaq məhəbbəti

Sanki güc verər sənə.

Çıxarıb boynundakı

yarım kiloluq daşı

Qayıdasan evinə.

 

Anan qaça qapıya

Daş izi qalan yerdən

Boynunu qucaqlayıb

Deyər: "yaxşı ki, varsan.

mən səni bağışladım, 

sən də bağışlayarsan..."

 

 

Qadın

 

Haçansa hardasa görmüşəm səni,

Amma ki, üzündə ləkən yox idi.

Sən ki, çiçək kimi təravətliydin,

Üstündə bir dənə tikan yox idi .

 

Sən həmin qadınsan, sən o qadınsan

Yuxudan hamıdan əvvəl oyanıb,

Hamıdan axırda yuxuya gedən.

Namərd sərvətinə boyun əyməyib,

Bir tikə çörəkçün qonşuya gedən.

 

Hər gün döyülmüsən, tapdalanmısan,

Nişan üzüyünə əsir düşmüsən.

Uşaq qucağında evdən qovulub,

Hərənin dilinə bir cür düşmüsən.

 

Sən həmin qadınsan, ağlın kəsəndən,

Belini bükmüsən qar, qış demədən.

Bütün küçələri təmizləmisən,

Bir sarı yarpağa qarğış demədən.

 

Sənin zərifliyin, qadın olmağın

Doğmanın, ogeyin yadından çıxıb.

Süpürgə çəkmisən bütün yollara,

Bircə öz taleyin yadından çıxıb.

 

Gizlətmə üzünü, utanma məndən

Qoy dünya utansın, bəşər utansın!

Sənə qalxan yerdə əllər qırılsın,

Sənə qalxdığına əllər utansın!