Təqdim edir: Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Poetik qiraətdə sizlərlə Yusif Nəğməkardır. Bu dəfə şair “Zeytun ağacında yetişən şeir” söyləyir.

Xoş mütaliələr.

ZEYTUN AĞACINDA YETİŞƏN ŞEİR                         

Mənim iş yerimdən yuxarıdakı

Zeytun ağacından dərdim bu şeiri.

Meyvəsi alışan buxarıdakı

Tüstü qanadına sərdim bu şeiri.

Uçar duyğularım dalınca baxdım,

Gözümü qırpmağa macal olmadı.

Zeytun ürəyimi yandırıb-yaxdım,

Tərkdil təəccübüm donuq qalmadı...

Sardı sentyabr meyvələrini;

Zoğlar sığallandı külək daraqla.

Sozalan istidə Xəzri sərini

Atlaz yarpaqları bir-bir varaqlar...

Armudu meyvələr-girdə zeytunlar

Titrəşən budaqda, yerdə zeytunlar -- 

Yeni səhfələrdə yeni fikir bar

Alıcı, oxucu yönünü tapar.

Yay, payız havalı, nəm libaslı dad,

Hər düyümü - bir bənd, misra-misra ad.

Soyuğa dözümlü, odadavamlı,

Alışan şeirtək ocağı vamlı.

Barmaq-barmaq yarpaqların üzü boz,

Qafiyələr saplağının düzü toz.

Təbiət də təb kimidir, gəlməsə,

Qırıq fikir köklərindən izi poz.

Mən heyran qalmışam can qadağına -- 

Qəlb odum ağaca bağışlanıbdır.

Qonub könlüm quşu şah budağına,

Orda günəşlənib, yağışlanıbdır...

Şaxlı budaqların meyvələritək

Ahəngim, ruhəngim yetişə bilsin.

Təm-təmə, cəm-cəmə bir tumda gərək

Dağınıq xəyalım bitişə bilsin.

Görkünə uzanan yolu ağ açın,

Bərəkət güzarın sorğunu olum.

Anası Abşeron olan ağacın

Bəhərdən barınan vurğunu olum.

Gündüz Günəş-Günəş bitişən şeirin

Hüsnü gecələrin Qəməri olsun.

Keşkə qəlb ağacda yetişən şeirin

Bir gilə zeytunca səməri olsun!..

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.09.2024)