Ağdam Dövlət Sosial-İqtisad Kollecinin tələbələrinin müsabiqə hekayələrinin dərcini davam edirik. Növbədə Rəqsanə Əliyevadır. Hekayəsini “Çətin həyatın təhsil gücü" adlandırıbdır.
Elgiz kəndin ən küncündə, daşdan tikilmiş köhnə evlərdən birində doğulmuşdu. Ailəsi bütün ümidini torpağa bağlayan bir kəndin sadə insanları idi. Onlar həyatın yükünü çiyinlərində daşıyır, hər səhər gün çıxmadan tarlalarda əlləri ilə torpağı qazırdılar. Amma Elgizin ürəyində bir fərqli aləm vardı. O, hər zaman çox çalışıb həyatın çətinliklərini aşmaq istəyirdi, amma ən əsası — təhsilin gücünə inanırdı.
Kəndin məktəbi kiçik, sadə və çox vaxt da qaranlıq idi. Hər dərs otağında bir neçə qırıq pencəyi olan oturacaqlar, köhnə yazı taxtaları vardı. Amma Elgiz heç vaxt bu şərtlərdən şikayət etmirdi. O, hər bir gününü dərslərə və öyrənməyə həsr edirdi. Elgizin gözlərindəki parıltı heç vaxt sönməyəcək bir işıltıyla parlayırdı. "Təhsil, sənin çətin həyatından qaçış yolundur," — deyə müəllimi hər zaman təkrarlayırdı. Bu sözlər Elgizin ruhuna işıq salır, qəlbində bir yanğın yaradırdı.
Bütün günləri kəndin tozlu yollarında işləyərək keçsə də, hər gecə Elgiz özünü kitabların səhifələrində itirir, başqa aləmlərə uçurdu. Köhnə kitabxananın rütubətli divarlarında tapdığı hər bir köhnə kitabı əzmlə oxuyur, qeydlərini alırdı. Ailəsinin “Təhsil sənə çörək gətirməz,” deyən sözlərinə baxmayaraq, Elgiz əzmkarlıqla davam edirdi. O, nəhayət bir gün bir yarışmaya qatıldı. Mövzu isə "Təhsil həyatınızı necə dəyişdirər?" idi.
Hər bir kəlməsində kəndin miskinliyinı, yoxsulluğunu və öz əzmini hiss etdirərək yazdığı esse, bir inamın qələbəsiydi. Onun sözləri o qədər təsirli idi ki, bir şəhər məktəbində təqaüd qazandı. O an Elgiz sanki yoxsulluqla döyüşü qazanmışdı. Amma bu, sadəcə başlanğıc idi.
Şəhərdə həyat asan olmamışdı. Gözlərinin önündəki aləmin təzəcə qurulmuş yüksək binaları və qaçan insanların gurultusu
Elgiz üçün tamam başqa bir dünyaya bənzəyirdi. Dərslərdən sonra gecələr qəzet satır, kitabxanalarda işlər görürdü. Hər anını dəyərləndirir, hər saatı gələcəyinə həsr edirdi. O, heç vaxt təhsildən əl çəkmədi. Hər gün bir addım daha yaxınlaşırdı məqsədinə — universitetə qəbul oldu. Müəllimlik fakültəsini seçdi, çünki təhsilin gücünü yalnız öz həyatında deyil, başqalarının həyatında da hiss etmək istəyirdi.
İllər sonra Elgiz kəndinə qayıtdı. O, yaşadığı yerdə bir kurs açdı və yoxsul ailələrin uşaqlarına pulsuz dərs keçməyə başladı. O, hər gün uşaqlara deyirdi:
-Çətin həyat bizi sınamaq üçündür, amma təhsil bu sınavdan qalib çıxmaq üçün ən güclü vasitədir.
Elgizin həyat hekayəsi sadəcə özünə deyil, ətrafındakı hər kəsə ümid verdi. O, yoxsulluğun heç bir insanı məğlub etməməli olduğuna inandı və sübut etdi ki, əgər insan öz daxili gücünə və təhsilin dəyişdirici qüvvəsinə inanırsa, hər şey mümkündür. Təhsil, sadəcə öyrənmək deyil, həyatın hər çətinliyini aşmaq üçün əlindəki ən güclü silahdır. Elgiz bu silahı ustalıqla istifadə edərək yalnız öz həyatını deyil, kəndin gələcəyini də dəyişdirdi.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(26.11.2024)
