Əli Çağla, “Ədəbiyyat və incəsənət”, Güney Azərbaycan təmsilçisi
Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun təşkilati dəstəyi ilə “Ədəbiyyat və incəsənət” portalında həyata keçirilən “Güney Azərbaycan Ədəbiyyatının təbliği” layihəsində bu gün sizlərə Süməyyə Xanməhəmmədinin şeirləritəqdim ediləcək.
Son bir ildə böyük oxucu auditoriyası toplayan və hər iki Azərbaycanda sevilərək izlənən layihəmiz davam edir.
1.
Bu mənəm
Əlində bir çamadan yolçuluq
Üz-gözü palçıqlı qaranlığa bulaşan!
Bu mənəm...
Gözlərimin dibinə qədər
Çalır pəltək bir yazını Şopen əllərim
Ucalır səssizliyim.
İstədiyim qədər dayanır
İstəmədiyim qədər yola düşür məndən öncə bu mən!..
Yaşadıqca ölür məndə bir şey
Otururam səsimin önündə
Duymur məni heç...
Çizir Pikasso əllərin
Saçlarımın buruq-buruq yollarını...
Dar-düdük bir geyim çəkirəm beynimin əyninə...
Makyajlanır kitablarımdakı qadınlar.
Üşüyürəm damı, divarı darıxmalarımı...
Bağrıma basdığım soyuq tavanları sanki
Yalnız düşüncələrimiz öpə biləcəklər bir-birlərini...
2.
Bir kürə fırladır başımı
Qara dəliklərin içinə!
Nəslimi kökləyirəm
Bir əsri oyandırıb
Paltosunu
Çəliyini götürüb
Gözlüyünü taxıram
Olmayan qızımın gəlincikləri ilə
İçimi çantaya töküb
Dünyanın bütün erkəkləri ilə qaçıram bu şəhərdən!
Məndən sonra
Olursa...
Sadəcə
Balaca bir devrim olur!..
3.
Və...
Gedir taksi
Gündüzü
Qırmızı çıraqdan sovuşur!
Boş bir qadın...
Tüstülədir şəhəri külqabı dibində!
Gecənin boğazından
Sallanır külək
Saçlarını
Uçurtma uçurdur!
Gedir taksi
Ağrıyır boylu bir kişini
Şüşələr dodağını əmir
Dəsmal çəkir gözlərinə
Fallarını heç zaman almadığı uşaqlar!
Yol gedir caddə
Saralır matikləri
Bir boş qadın
Kortaj olur insandan
Tikələnir gözləri
Önəmli deyil qanı
Pozitiv yoxsa neqativ!
Eşit ölçüdə
Bulunur dodaqları!
4.
Ləhləyir çərçivəmdə gözlərin
Çeynəyib uduram yolları
Qapanırıq
Sadəcə ortamızda bir körpə qanayır
Barmaqlarının üzülməsini görmədən!
Pozuruq oyuncaqlarının
Pozlu qadının!
Heç belə şaşırmadan!
Yuxularına qatırıq ölüm dadını
Geyinirik döyüş paltarlarına
Dördüncü dünya savaşında!
Heç belə vecimizə almadan
Qafamızı gəmiririk!
Qapımızdakı itin heykəli pozulur
Səni
Hər gün başqa bir dekorda tamsındığında
Söküb dağıdır bizi
Və səni düyünlədiyim buxçanı!
5.
Yolları başımdan asıram
Kimisə gövdəmi soruşur
Barmaqlarımın üzərində yeriyir.
Uşaqlarımı məndə doğan
Qarğanmış bir peyğəmbərlə
Yel küçələri özü ilə aparır
Sözcüklərimin dekorası pozulduğundan qar yağır...
Mən isə doqquz aylığının yanında
Sabah üçün şal ilə papaq toxuyuram.
Özümü taxçadan götürüb
Ən uşaqyana qadının əli ilə
Qarın bumu üstündə rəsimlənirəm
Oğlumun doğulması ilə su olan,
Küçənin başındakı qar adamı sayaq...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(17.04.2025)
