Ülviyyə Əbülfəzqızı, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Əslində publisitika ilə peziya ekiz qardaşlardır. Bənzərdirlər. 

Hər ikisi fikri izah etmək üçün qələm adamının tutalqasıdır. Bəzən quru rəsmiyyət, bəzən hissiyyat və duyğusallıq…

Biri beyinə, digəri ürəyə istinad edən iki yaradıcılıq sahəsi. Amma hər ikisi əlahəzrət sözə sitayiş edir, əsas yaxınlıqları da elə budur. 

Bu dəfə sizlərə şeir söyləmək istəyirəm. 

Çevrədəki nöqtələr

Çevrədə yer alan nöqtələr kimi,

Yollarla sözləşib imza atmısan.

Səndən uzaqlaşıb sənə dönürəm.

Ruhundan ruhuma bir pay qatmısan.

Çətin həll edilən tənlik kimisən,

Zərrədən çevrilib Günəş olmusan.

Dalğayla savaşan küləklər təki,

Sinəmə çırpılıb ruha dolmusan.

Dəryandan damlayam, səhrandan qumam,

Aciz aşiqinəm sevgindən sərxoş

Qapında diz çöküm dilənçilərtək,

Rəhm et ey, təbibim, qoyma əliboş!

Şübhənin edamı

Aynada əksimlə sirdaşam indi,

Qələm məndən küsüb, mən də qələmdən.

Ona “dayan” demək yaman çətindi,

“Yazma” söyləsəm də, yazacaq səndən.

Ayrılıq havası, matəm libası,

Çoxdan gözləyirmiş murada çata.

Əqrəblər belində daşıyır yası,

Çətin ki, yükünü belindən ata.

Günahı boyundan atmaq asandı,

Güvəni qaytarmaq çətin imtahan.

Gözlərim yalanı həqiqət sandı,

Vurulan zərbəni unudar zaman?

Gözlərin də bəzən yanılda bilər,

Qəlbin gözü ilə baxasan gərək,

Məkanı ürəkdir, o saflıq dilər.

Sevgi meyvə deyil ağacdan dərək,

Şübhənin birlikdə dəfnini etsək,

Çıxa biləcəkmi, o, ahımızdan?

Küsmüş sevgimizə biz qonaq getsək,

Görək keçəcəkmi, günahımızdan?

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(11.02.2025)