“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının REDAKSİYANIN POÇTUNDAN rubrikasında bu dəfə sizlərə Cavidan Hacıyevin “Yarpağın etirafı” şeirini təqdim edirik.

Budaqdan ayrılmış quru yarpağam.
Qalmışam küləyin ümidinə mən.
Sərasər dolaşıb, bu yel bir zaman
Qopduğum yerlərə əsərmi görən?

Uçuram bu yellə hayana gəldi.
Vətən tərəfdən də keçirəm hərdən.
Bəlkə ağac olmaq könül istərdi?
Ancaq ki yelqapan adi xəzələm.

Yolçu, diqqət elə, keçəndə yoldan.
Tapdama qurumuş xəzan yarpağı.
Hər yarpaq arzular ucalıqlardan,
Bəzən qismət olur xəzəl olmağı.

Tapdama yarpağın arzularını.
Hamı bir küləkdə yarpaqtək solur.
Tərk edə bilməyib yel qanadını,
Özgə ağacların xəzəli olur.

Ağaclar yarpağı min bir əməklə 
Böyüdür — bir yelsə tökür, İlahi.
Hayana uçsam da dəli küləklə,
Böyüdən ağaca şükür, İlahi. 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(04.02.2025)