“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSİNDƏ layihəsində bu gün şeir vaxtıdır, sizlərə Qəndab Əliyevanın şeirləri təqdim edilir,
***
Pəncərənin o üzündə
günəş.
Barmaqlarımın kölgəsi
uzanar divarlarda.
Tanış xətlər,
əyri cizgilər.
Yarımçıq adam.
Ağzı əyilmiş gülməkdən.
Günün
Gün ortası
Qırıq güzgü.
Bir uşaq, bir ana,
əlində dondurma.
Çarpaz kəsim donun
üst cibində
iki-üç çəyirdək.
Qırıq səslərin
yerüstü dalğada axması
günortanın ensiz dərinliyinə.
İki masa,
təqvim,
İyirminin qırmızı haləsi.
Yeraltından çıxan
marşrutların
sonuncu dayanacaq nöqtəsi.
***
Adam balası kimi
darıxmaq necə olur?
Qucaqlayıb yastığı
Ağlamırsan
hönkür-hönkür.
Əllərinin arxası ilə
silib göz yaşını
örtmürsən pəncərəni.
İki ev o tərəfdə
ağlayan körpənin
səs-küyünə
üşüyürsən.
Yığılmırsan
asta-asta içinə.
Adam balası kimi
darıxmaq necə olur?
Üç-beş sısqa ümiddən
gizildəmir qulaqların.
Üzü qışdan bəri
əzizlədiyin
tənha günlərinin
dizlərinə
başını qoyub
irəli-geri
saymırsan.
Adam balası kimi
darıxmaq necə olur?
***
Damaqdakı tamın
qoxusuna çökmək.
Yaşıl ot olmaq
başlanmayan sevdaların
qəhredici süqutundan.
Toxuna bilmək
buludların
çəhrayı köynəyinə.
Bir hava çalmaq –
olsun
“Uzundərə”
Heç vaxt olmayan
Evlərin
Pəncərələrindən
Atılmaq ölümə.
***
Sükutun dibində
İtən küçənin,
boydan-boya,
səsdən-səsə
keçən küçənin
üç-beş kəlmədən
qalan nə varsa,
əridi ruhunda,
söndü ruhunda.
Bir cüt mavi işıq
çəkildi bətnə.
Su tək cilvələnən
qırıq güzgüdə
yad işıqlar doldu
yad könüllərə.
Qonşular
bağladı qapılarını.
Bir daha, bir daha
keçmərəm ordan,
Bax bu yer haqqı,
Bu Allah haqqı...
***
Bir gün mütləq
gizlində qalmış arzuların
cibə sığışmayan əlləri
açılacaq zəncirdən.
Bir gün mütləq
qapı kandarları
xoşbəxt olmaq boyda
başqa dərdləri olmayan
adamların ayaq izlərini
daşıyacaq.
Bir gün mütləq
günəş gözlü uşaqlar doğulacaq.
Bir gün mütləq
yetməyəcək ovuc içi boyda
xoşbəxtlik
dahası varkən.
***
Qaranlığın o üzündə
Yandı işıqlar,
Sarı işıqlar.
Diksindi təklik.
Zol-zol
Yayıldı tənəklərə.
Eyvanın məhəccərini,
Güldandakı gülü
Böldü ikiyə.
Qadının
Şalında oynadı.
İtlər hürdü,
Ulduzlar parladı.
Qəriblik axdı
Eyvandan.
Qadın
Şalına daha bərk sarıldı.
Üzündə-gözündə
Oynayan işıqları
Sıxdı barmaqları.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(03.02.2025)
