Şəfa Vəli, “Ədəbiyyat və incəsənət”

                              Günay Müzəffər üçün

Günlərin bir günü uğur böcəyi çobanyastığına qonaq gəlir. Çobanyastığı başını əyib onu salamlayır və deyir:

-O düzdür ki, kimin barmağına qonsan, uğur gətirirsən?

Uğur böcəyi qanadlarını yığır və ağır-ağır dillənir:

-Sənin sonuncu ləçəyin “sevir”  çıxanda sevənlər qovuşurmu?

Çobanyastığı susur, dərindən “ah” çəkir və deyir:

-Axı sonuncu ləçəkdən sonra insanlar məni unudur... Heç vaxt gəlib hekayənin sonunu danışan olmur... 

Uğur böcəyi gülümsəyir:

-Hə... Elə mən də qonduğum barmaqdan uzaqlaşan kimi unuduluram... Sonunu bilmədiyimiz hekayələrdir həyat... Bəlkə də sonları bilsək, bir anlamımız qalmazdı... 

(2019) 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(24.01.2025)