İlqar İsmayılzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Cəlilabad təmsilçisi
Portalımızın Şeir saatı rubrikasında bu gün sizlərə Əli Tacəddin Süleyman oğlunun şirləri təqdim edilir. O, Qafqaz Universitetinin Filologiya fakultəsinin məzunu, Cəlilabad ədəbi mühitinin şair nümayəndəsidir.
OLAN, OLMAYAN
Kəlməsinin tamlığı,
Olan var, olmayan var,
Azacıq adamlığı
Olan var, olmayan var.
Gözlərinin işığı,
Ömrünün yaraşığı,
Qucağında uşağı
Olan var, olmayan var.
Haqqın haqdır tərəfi,
Nahaqq onun hədəfi,
Şəxsiyyəti, şərəfi,
Olan var, olmayan var.
Sinəsində ürəyi,
Gözündə gözbəbəyi,
Süfrəsində çörəyi,
Olan var, olmayan var.
Uzun sözün qısası,
İnsanlıq ən əsası,
Üzərində libası,
Olan var, olmayan var.
TƏBİB
Ürəyim ağrıyır, çarə et təbib,
İnsanlar vəfasız, həyat nanəcib,
Mənim min günahım bir günahdadır,
Ağrım bədənimdə deyil, ruhdadır,
Fərz et bədənimdən ruhu çıxardın,
Ruhumun ağrısın nə cür tapardın?
Bilirəm, dərdimə dərmanın olmaz,
Ölümdən o yana fərmanın olmaz,
Bu qədər dərd ilə bu yer üzündə,
Bu qədər şərt ilə bu yer üzündə,
Yaşamaq yaratmaq ən sonuncu şey...
Bir ümid yanardı gözlərimdə hey
Artıq o da yanmır çünki sönükdür
O da həyat kimi üzü dönükdür.
ADAM YANAR
Adam yanar içindən,
Hər şey gələr üstünə.
Doğma gələr üstünə,
Ögey gələr üstünə.
Başımızda bəlalar,
Canımızda xəstəlik,
Gələcək qayğılar da,
Sıxır bizi üstəlik.
Bu qədər dərd içində
“Ümidli ol!”- deyirlər
Bizə ümid verənlər,
Ömrümüzü yeyirlər.
Ən sevdiyim mahnı da,
Bəzən tökər zəhləni,
Çıxmaz küçə sanarsan
Yaşadığın məhləni.
Ruhun kabab tək çıxar
İçindəki təndirdən.
Çıxıb yüksək bir yerə
Hayqırasan hündürdən.
QORXURAM
Qorxuram ki bir gün yadından çıxam
Yayın istisində, qışın qarında
Bax onda söyərəm gəlib keçmisin,
Eşqin, sədaqətin, etibarın da.
Eşqinin oduna mən az yanmadım,
Əritdin qəlbimi həsrət şamında,
Qorxuram ki bir gün yadından çıxam,
Payız səhərində, yaz axşamında.
Qorxuram ki bir gün yadından çıxam,
Məni gördüyündə dönüb kiməsə
Uzaqdan uzağa baxıb deyəsən:
“Mənə tanış gəlir bu adam nəsə”
Qorxuram ki, bir gün yadından çıxam,
Sənin yaddaşından silinəm tamam,
Yüz adam içində sənə yad ola,
Sənə illərini verən bir adam
MƏN ÖLƏNDƏN SONRA
Mən öləndən sora qəbrim üstə gəl,
Bəlkə günahından onda keçəm mən.
Mən səndə tapmışam bütünlüyümü,
İnan qəbirdə də sənsiz heçəm mən.
Səndən istəmirəm ətirli güllər,
O solğun, pərişan saçını gətir.
Mənim taleyim tək qarma-qarışıq,
Çiynində dolaşan saçını gətir.
Cavabsız qoyduğun suallarıma
Qəbrimin üstündə gəlib cavab ver.
De ki, “həsrətimdən çox üşüyərdin,
Bəs indi necədir yatdığın bu yer?”
De ki "sən demişdin bu sevgi ancaq
Məzarda bitəcək - "bitdimi burda?"
Qayıdıb deyərəm sənin sevgini
Sığdıra bilməzdim bu dar çuxurda.
Deyərdim sevgimi göylərə verdim.
Buludlar ovcunun içində tutsun.
Yarım o qədər də vəfasız deyil
Mən öləndən sora məni unutsun.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(27.10.2025)
