“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSİNDƏ layihəsində sizlər əardıcıl gənc şairlərin şeirləri təqdim edilir. Bu gün Rauf Ranın şeirləri ilə tanış olacaqsınız.
Rauf RA (2001–2024)
Rauf Qədimov 2001-ci ildə Quba rayonunun Birinci Nügədi kəndində anadan olub. Yaradıcılığa gənc yaşlarından başlayıb. Bir müddət "525-ci qəzet"də çalışıb, mətbuatda mütəmadi yazılarla çıxış edib. 15 noyabr 2024-cü ildə dəm qazından zəhərlənərək vəfat edib.
Persepsiya
güzgü üzərində
fırçayla çəkilmiş
avtoportret.
Biheviorizm
atamın ölümünə
üzülməsin deyə,
birinci anamı öldürdüm,
sonra atamı.
istəmirdim intiharıma
üzülsünlər.
Transandans
gecə
işığını söndürmək üçün
girmişdim otağa.
yandırdım otağın işığını,
söndürəcəyim yeri
tapım deyə.
Konfrantasiya
pəncərəni bağlayıb,
qapını açıb evdən çıxdım.
pəncərəni yoxlamaq,
qapını bağlamaq üçün
geri qayıtdım.
Refleksiya
Yandırdım kibrit qutusunu –
son kibrit sönər deyə.
Fraqment
dünən
uşaq ikən ən sevdiyim
cizgi filminə baxdım,
nədənsə heç bir personaj
böyüməmişdi.
Süjet
uşaq idim,
həkimlər atamın bir ay
ömrü qalıb, demişdilər.
divar saatının
daşını çıxarmaq istəyirdim,
qorxdum ki, anam
işə gecikər.
Külqabı
qəribə idi,
babam ölmüşdü,
mən ağlayırdım,
atam üzülürdü.
Anons
Da Vinçi də
sonuncu şam yeməyi
olduğunu bilmirdi.
Şəxsiyyət vəsiqəsi
Sabah səhər durub
əvvəl ayaqyoluna,
sonra mətbəxə gedəcəm.
təsadüfdən dünən də
belə etmişəm, bu gün də.
***
Hərdən tənhalıq bayrağına çevrilər əllər,
yüksələr gedənlərin arxasıyca.
"Əlvida" yeri boşluq qalar ovcunda.
Bir əclaf darıxmaq məskunlaşar evində,
qalarsan bomboş,
tənha evində kirayənişin kimi.
Ən əvvəl sağ qaldığın yerlərdən başlayır unudulmaq,
unuduram ki, sən də yaşaya biləsən.
Yaşayıb biləsən ki,
insan darıxmaqdan ötrü aparılmış sınaqdı.
Müharibələr olmasaydı,
tarix də darıxardı.
Ölüm – yaşamamaq yox,
biryolluq darıxmamaqdı.
Uzaqlar ayrılığa aparan ən kəsə yoldur.
Ayaq izi olmayan yol varsa,
demək, yoxdur o yolun uzağı.
Bu gecə də yoxdur kimsə
birgə darıxmağa.
Təkcə it hürüşmələri gəlir küçədən,
onlar da hürür öz azadlıqlarına.
Nə isə...
Belə gecələrdə,
div də darıxar tənhalığından.
Deyər, cırtdan olar bu vaxtı oyaq,
Gəlib görər,
Cırtdan da darıxdığından
yatıb hamıdan qabaq.
***
"Dedilər, yazığın bağrı çatladı"
Sonrası daha da qəribə oldu.
qorxular ümidə dönüşdü o gün,
mən sirri hamıyla bölüşdüm o gün,
bir ömür sirrimi bilən olmadı.
Günəş də üfüqdə ilişdi, qaldı,
qarşıma mürdəşir çıxdı sübh çağı,
dedim ki, bu gecə ölən olmadı.
Dedilər, yazığın bağrı çatladı.
Sonrası daha da qəribə oldu.
Bir topa adamın içinə girdim,
gizləndim bir azca, kimsə görmədi.
Uzaqdan qapqara tüstü göründü,
qarğalar səs salıb başımı qatdı,
ayağım altında qarışqa qaldı,
gecikdim, deyərək tapşırdı canın.
Dedilər, yazığın bağrı çatladı.
Sonrası daha da qəribə oldu.
Bir sümük, bir dəri müqəvva gördüm,
külək də papağın götürdü qaçdı.
Bir dərviş dönürdü getdiyi yerə,
kölgənin kölgədə itdiyi yerə,
soruşdu, ey yolçu, Şəmsi görmədin?
dedim ki, arxama baxmıram heç vaxt.
Dedilər, yazığın bağrı çatladı.
Sonrası daha da qəribə oldu.
İşığı güdərkən günəbaxanlar
tarlada bir nəfər yerə baxırdı,
kölgəsi aşağıdan göyə baxırdı.
Dəlinin biriydi rəssamabənzər,
cığıra baxaraq ağac çəkirdi,
ağaca baxaraq cığır çək, dedim.
Dedilər, yazığın bağrı çatladı.
Sonrası daha da qəribə oldu.
Azacıq söykəndim ot tayasına,
divartək güvəndim ot tayasına,
mən qalxdım, sökdülər sarı divarı.
Araba gedirdi yoxuşa sarı,
kiçik bir daş atdım dən çuvalına,
qoca dəyirmanın çarxı dayandı.
Dedilər, yazığın bağrı çatladı.
Sonrası daha da qəribə oldu,
Ağacın altında bir yolçu vardı,
yuxardan aşağı baxdı halıma,
çək stulu otur, yorğunsan, dedi,
otur, hər ikimiz dincələk, dedi.
Mən çəkdim stulu, oturdum bir az,
o isə ağacdan asılı qaldı.
Dedilər, yazığın bağrı çatladı.
Sonrası daha da qəribə oldu.
Ağaclar yoruldu başucalıqdan,
ağaclar yol oldu balacalıqdan.
Bir palıd qurudu gövdəsi üstə,
qəfildən yıxıldı kölgəsi üstə,
oyatdı gecəni şirin yuxudan.
Dedilər, yazığın bağrı çatladı.
Sonrası daha da qəribə oldu,
əvvəli onsuz da qəribə idi…
Yuxu yozmaları
Ağaclar yol olar, uzanar ulduzlara, Vinsent,
aypara qaranlıq tərəfindən – yoxluğundan diksinər.
Əl-ələ verər qayıq və yelkən, yarar göy və su üzünü.
Can atar pəncərədən göyə – suyun yuxusuna,
sönən şamın son qığılcımı xəyalında ulduza dönər.
Aldanar görüntüyə, həqiqət sanar.
"La tristesse durera toujours”
Tumurcuqlar yol olar, uzanar torpağa, Vinsent,
beli bükük ağacın əlinə əsa olar kəsilmiş qolu,
çəpər gecə-gündüz dikər gözünü budaqlara,
daş tutmuş yuxusunda kök atar torpaq boyu.
Aldanar görüntüyə, həqiqət sanar.
"La tristesse durera toujours”
Tarlalar yol olar, uzanar küləyə, Vinsent,
titrəyən sünbülə cəllad olar aypara,
yaslanası divar bilər özünü ot tayası.
Aldanar görüntüyə, həqiqət sanar.
"La tristesse durera toujours”
Quşlar yol olar, uzanar üfüqə, Vinsent,
cığır hər gün özündən keçər, sonuna çatmaz.
Aldanar görüntüyə, həqiqət sanar.
"La tristesse durera toujours”.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(18.07.2025)
