Nail Zeyniyev, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Növbəti təqdim edəcəyim şeirim belə adlanır – “Hər şeydən qorxuram, ölümdən yox”. Qəribə gəldi sizə, yəqin ki. Çünki əksəriyyətiniz heç nədən yox, təkcə ölümdən qorxurlar.

Qoy elə fərqli olsun.

Qorxuram mən hamıdan,

Qorxuram mən özümdən,

Şeirimdən, sözümdən.

Qorxuram mən atamdan,

Qorxuram mən anamdan,

Ən sevdiyim adamdan.

Qorxuram..mən qorxuram..

Süfrəmdəki qaşıqdan,

Alnımdakı qırışdan,

Otaqdakı işıqdan,

Küçədəki uşaqdan...

Mən hamıdan, hər şeydən.

Haqq dedik, haqqı əzdik,

Can dedik, candan bezdik.

Bilsəydik, kaş bilməzdik.

Qorxuram, eh, qorxuram.

Ömrün qarlı qışından,

Bəxtin ağır daşından,

Babamın tez öldüyü

Əlli səkkiz yaşından.

Bircə indi qorxmuram

Vaxtsız gələn ölümdən.

Canımı verim, gedim,

Qurtarım bu zülümdən.

Mən hər şeydən qorxuram

Bu Allahsız şəhərdə

Allahı tapmamaqdan,

Qorxuram..qorxmamaqdan..

Ölüm mənə doğmadı,

Burda günəş doğmadı.

Qorxuram belə ancaq

Qorxmağımdan qorxuram..

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(14.07.2025)