“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSİNDƏ layihəsində sizlər əardıcıl gənc şairlərin şeirləri təqdim edilir. Bu gün El Romanın şeirləri ilə tanış olacaqsınız.
EL ROMAN
El Roman Əlizadə 02.09.2000 tarixində Bakı şəhərində anadan olub.
Son beş il ərzində El Roman təxəllüsü ilə yazdığı şeirlər "525.az", "Kulis.az", "Manera.az", "Muellif.az" və digər saytlarda, eyni zamanda "Ulduz" və "Azərbaycan" jurnallarında, iki müxtəlif şeir antologiyasında dərc edilib.
2020-ci ildə "Sənsizliyin baş hərfi" adlı ilk şeirlər kitabı, 2024-cü ildə "Ağ kvadrat" adlı ikinci şeirlər kitabı çap edilib.
ALLAH VƏ SƏN
Bilmirsən, ürəyi gedir
Yerin göydən, göyün yerdən?
İndicə yer-göy qopacaq
Saçını hördüyün yerdən.
Quzum, mən gecə bilmirəm,
Sayıram, neçə, bilmirəm,
Hələ də keçə bilmirəm
İtlərin hürdüyü yerdən.
Yağışlıdı, qal, gedərsən,
Yanaqları al gedərsən...
Haqqını halal edərsən mənə
Öskürdüyüm yerdə.
Başım üstə – Allah
Və sən,
Nə Allah qocadı,
Nə sən.
Sən onu görə bilməzsən
O səni gördüyü yerdən.
Ay üzüm-üzüm üzdüyüm,
Qara gözünü süzdüyüm...
İndi nə üzlə gözdüyüm
Səni öldürdüyüm yerdə?
YARASALAR
Bir qoca dedi ki, hələ diriydi
Dünən gömüləndə o qız torpağa.
Gəldiyi yerlərə qayıtdı hər şey –
Adamlar torpağa, kağız torpağa...
Göyərsə göylərdə bir ağ göyərçin,
Bu işə göylər də gülərdi, gərçi...
Sonra da darıxıb bu boz şəhərçün
Gəlib bulaşardı o toz-torpağa.
İstəsən, küləyə çevrilərəm
Və
Saçların tərəfə çevrilərəm,
Gəl.
Sən kimin olmusan min illər əvvəl?
Adını oxudum cam kasalardan...
Deyən olmadımı vaxtı dayandır?
Tanrısan, bilmirəm yerin hayandır...
Mağara ağzında cığara yandır,
Məni də bir dəfə yada sal orda...
Mağara?!
Görəsən, nəyin nəsidir?
Mağara – dağların əsnəməsidir.
Tərsinə asılmış quş qəfəsidir
Belə eşitmişəm yarasalardan...
Bir qoca dedi ki, hələ diriydi
Dünən gömüləndə o qız torpağa.
Sonra...
Gəldiyi yerlərə qayıtdı hər şey-
Adamlar torpağa, kağız torpağa...
PAYIZ FƏSLİ GÖZƏLDİ
Payız gələr, işıldaquş işıldar,
Külək əsər, ağacları boşaldar.
Ayağının altına bax,
Xəzəldi!
Mən demişdim, payız fəsli gözəldi.
Yol gedərik.
Bu yol hara, biz hara?
Bu aylarda ağaclarda qızaran
Mandarinlər bircə-bircə bozarar,
Yerə düşər, əyilsəmmi,
Bilmərəm.
Fikrim uçar bayağıdan bayağı,
Səmalarda qağayılarsayağı,
Sonra dəyməz ayağına ayağım,
Mənimsənmi, deyilsənmi,
Bilmərəm.
Götürəndə yerə düşən çörəyi
Sünbül kimi ovxalanar ürəyin.
Görərsən ki, sonra hər şey düzəldi;
Mən demişdim, payız fəsli gözəldi.
Sonra bütün sevgilərin gücündən
Öpmək üçün güc yığaram içimdə –
Dəmiryolu vağzalının səsinə
Titrəyərək ürəyimiz diksinər.
Qatarları tələsdirən həmin səs
Öpüşləri gecikdirər, əksinə.
Görərsən ki, yer ilə göy birləşər
İkisinin arasında yerləşən
İşım-işım işıldarkən işıqlar,
Üşüm-üşüm üşüyərkən uşaqlar,
Danə-danə dənə dönər başaqlar
Bir qırıq da külək əsdi,
Gözəldi!
Mən demişdim, payız fəsli gözəldi.
MƏNƏ İNAN
Mənə inanmırsan?
Gözümlə gördüm,
Ayna qarşısında balaca uşaq
Pomada sürtürdü
Dodaqlarına.
Nikah masasında oturan o qız
Stuldan sallanan ayaqlarıyla
Tapdaya bilmirdi
Yanındakının
Qırx altı ölçülü ayaqlarını.
Mənə inanmırsan?
Gözümlə gördüm,
Ayağı çatmırdı
Ayaqlarına...
Aeroport yolunda yavaş sürənlər
Nə qədər söyüldü!
Gözümlə gördüm.
Mənə inanmırsan?
Özüm də gördüm,
Ya ayaq ləngiyir, ya baş fırlanır.
Kimi ayrılıqdan, kimi təklikdən,
Kimi yüksəklikdən qorxduğu üçün
O yolda təkərlər yavaş fırlanır...
Mənə inanmırsan?
İnanıram de...
ALLAHI QUCAQLAMAQ
Sonra göydən süd tökülər-
Gəlin paltarında su.
Bilirsənmi, buludlar da yeriməyib yetmiş il.
Bəlkə, biz də buludlara
İnad edib getmişik.
Sonra kimsə ağ-qaralı filmlərin birində
Şəkillərdə yeriməyən buludları yeridər.
Buxar səni aldatmasın, gözlərini itilə!
Köynəklərin üzərində
Qəhvə süzər ütülər...
Sən qəfəsdə saxladıqca
Qarğış edər qumrular.
O qumrular
Saçlarında bircə-bircə yumrular...
Başlamazdan öncə düşün, sıfır nədir?
Yumurta.
Sonra həmin yumurtadan bütün rəqəmlər çıxar.
Göy üzündə növbə-növbə hərlənəcək dövrələr
Kirpiyinin kölgəsini qısqanacaq zöhrələr.
Tutulmaq nə?
Vurulacaq, bəlkə də. ay çöhrənə!
Sonra ayı incidəcək
Görünməmək qorxusu.
Sonra göydən süd tökülər –
Gəlin paltarında su...
KÜRD NƏNNİSİ
Ağac olacaqsan önümdə, ağac,
Bir qız qoparacaq yarpaqlarını.
O gün mən yıxacam barmaqlarımı
Küləyin saçını yıxdığı yerə.
Hanı o əvvəlki yuxular, hanı?
O nəm kirpiyində yuxularammı?
Nə vaxtsa təzədən yıxılar hamı
Bir vaxtlar ayağa qalxdığı yerə.
Heç həmin yuxular belə darıxmaz...
Ay mənim hər dərdə, zülmə dözənim,
Səbir elə, düzəlir, hər şey düzəlir...
Bir kürd nənnisiylə yatmış gözəli
Öpsəm dodağından...
Hələ darıxmaz.
Sən də qayıdasan keçmişə - dərdə,
Sənin də könlünə qəm düşə hərdən.
Bircə gün uzaqda qal bu şəhərdən,
Gör nələr darıxar, nələr darıxmaz...
Adam heç darıxmaz?
De ki, darıxar...
Adamın başında tükü darıxar.
Adam bir darıxar, iki darıxar,
Adam üçüncüdə ölər, darıxmaz...
NÖVBƏTİ SEVGİLİYƏ XƏYANƏT
Bir yuxunu uzadardım günortayadək,
Bir günorta oyanardım, bəlkə, acınnan.
Bir bərbərin həyəcanlı şagirdi qədər
Ehtiyatlı davranardım sənin saçınnan...
Bir dodağın qırağında çuxur görünər,
O çuxura neçə nəfər baxır, görünməz.
O çuxurdan neçə nəfər çıxır, görünər,
O çuxura kimlər düşür, axı görünməz...
Bir yuxunun ləzzətini yadıma salar
Bir varlığın, bir yoxluğun, bir də borclarım.
Səssiz-səssiz yeriyərəm, səni yuxudan
Oyatmaqçün səs çıxarar barmaq uclarım.
Bir küləyin yapışaraq düz ayağından
Xoş olardı ayağının yanına getmək.
Eşq – bəlkə də, bu şəhərin ən uzağında
Bir növbəti sevgiliyə xəyanət etmək...
ƏLİM
Gecədir,
əlim üşüyür,
əlimi tapa bilmirəm.
Üşüyən yerə baxıram,
Dəlini tapa bilmirəm!
Ay qız, hələ harasıdır?
Hələ
Yağış yağmağı var.
Hələ
Kişi qürurunun
Avtobusa sığmağı var.
İnsanlar məni axtarır-
Tanınan
Və tanınmayan.
Məni görməsinlər deyə,
Bilbordların yanındayam...
İnsanlar məni axtarır,
Mən də əllərimi,
Ay qız!
Hansı şərəfsiz kəsdirib
Qarə tellərini,
Ay qız!
Hər adam
Deyər özünə –
Dəlini
Yadından çıxar!
Adam da hara qoymuşdu
əlini,
yadından çıxar?
Bilirəm ki,
Ay qız,
Təksən.
Bilirəm, sən gedəcəksən...
İndicə zəng edəcəksən,
əlimi
tapa bilmirəm!
Üşüyən yerə baxıram,
Dəlini tapa bilmirəm...
QONAQ
Mən səni sevməsəm, başqası sevsə,
Sənə də heyifdir, mənə də heyif.
Sarı dimdiyini mənə uzadıb
Çiyninin üstündə öpüş gözləyən
Buğda saçlarından ocuvladığım
O quşa atdığım dənə də heyif.
Bir dənə möhtacdı çiynində o quş,
O quşa laləzar vətən yaxşıdı.
Mənim qulağıma pıçılda, soruş,
Sahidən, bu vətən nədən yaxşıdı?!
Hətta küçənizə raket də düşsə,
Ağappaq çiynindən jaket də düşsə,
Birinci vətənçün, sonra səninçün
Narahat olacaq adamlar ki var,
Onların gözünə qonaq gedə...
Mənim də bəxtimə o səngər düşə,
Allahın əlindən bir çəngəl düşə,
Bu dəfə göylərə mən qonaq gedəm...
Daha ikimizdən oldu, olmadı,
Yenə də heyifdir, yenə də heyif.
Mən səni sevməsəm, başqası sevsə,
Sənə də heyifdir, mənə də heyif...
SƏNİ TANIMAMIŞ
Səni tanımamış ulduzlar – nöqtə,
Aypara – göydəki tək vergül idi.
Bütün səhvlərimin adı uşaqlıq,
Bütün çiçəklərin adı gül idi.
Səni tanımamış yalan – yalandı,
Bir gündə zəhərin dadına döndü.
Səni tanımamış salam – salamdı,
Bir gündə Allahın adına döndü.
Səni tanımamış ölmək – qorxulu,
Yaşamaq – ölməyin ikiqatıydı.
Səni tanımamış saçlar – ətirsiz,
Ətir – oksigenin plagiatıydı.
Səni tanımamış heykəl – adamdı,
Adam – heykəllərin ağır yuxusu.
Dünyada nə qədər adamda var ki
Səni tanımamış ölmək qorxusu?!
Səni tanımamış səmalar – şəhər,
Buludlar – səmaya cızılmış ölkə.
Elə doğmasan ki, səni görməmiş,
Səni tanımamış tanıdım, bəlkə.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(11.07.2025)
