Nail Zeyniyev, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bu dəfə oxucularıma 4 lövhə təqdim edəcəyəm. Lövhələrin hər birindən bir çağdaş insan görünür. Öz qayğıları ilə, ağrı və əzabları ilə.

Dünyanı anlamaq, insani münasibətləri, həyatın rəzil qayda-qanunlarını dərk etmək baxımından o digərlərindən seçilir. Son nəticəni də o öz qayğılarına, ağrı və əzablarına rəğmən çıxarır.

Bəsit bir taftalogiya.

Amma öldürücü reallıq.

BİRİNCİ LÖVHƏ

Dərdim elə böyüdü

Mən özümü itirdim.

Cilovlaya bilmədim,

Bütün duyğularımı

Bir həyat nağılını

Yaşamamış, bitirdim.

İKİNCİ LÖVHƏ

Ovucumda saxladım,

Sıxdım ümidlərimi.

Xısın-xısın ağladım,

Yıxdım ümidlərimi.

ÜÇÜNCÜ LÖVHƏ

Anlamaq, ah, onu duymaq,

Yaşamaq, ah, ona uymaq…

Diri-diri özünü,

Qəbirstanlığa qoymaq.

DÖRDÜNCÜ LÖVHƏ

Dünya insanla dolu,

İnsanlıq olmayan yer.

İlahi, mənə güc ver.

Çətindir çox çətindir,

Bu nahamar kürənin,

İçində durub qalmaq…

İçində insan olmaq...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(08.07.2025)