“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan Poeziyası Antologiyası layihəsində Təbriz təmsilçimiz Əli Çağlanın növbəti təqdim etdiyi şair İstanbulda yaşayan Oğuz Məhəmmədikiyadır.
Oğuz Məhəmmədikiya
İstanbul
5.
Üzərimdədir barmaq izləri ölümün
Sarılar içində,
Girilməz, dörd divarından sən asılan
Otağam.
Üzərimdədir qara qadınların
Bəlirgin dodaqları.
Kafkanın ümidsizcə sevməsi
Gabo’nun son məktubu.
İllərcə qapının cırıltısını dinlədim
Cırdım qulaq pərdəsini və
Səslərdən aldım içi boş notu...
Səssizliyi çəkib çıxartdım aradan.
Sonrası sükut,
Sonrası sükut...
Otuz yaşındayam indi
Hələ altıma işəyib
Titrək-titrək düşünüb
Tanrıya yalvarma çağına qalıram.
Yox, unuduram hərdən
Yelin qorxunc səsini
Gecənin ufuldayan uzaqlarını.
Qırmızı dodaqların vardır
Hər zaman xatırladığım
Islaq və çatlaq.
“Xatırlamamaq unutmaq deyil” -
Demişdi doktor.
Məsələn anamdan soyunduğum günü
Xatırlamıram.
Unutmadım da...
İndi otuz yaşındayam
Hələ həblərdən ürək döyüntüsünü
Oksigen tankından O iki ünsürü
Serumlardan qanı alma çağına qalıram...
Üzərimdədir barmaq izləri ölümün
Səsdən öncə yaranmışdım
Qulaqdan sonra
Sözdən öncə ölmüşdüm
Ağızdan sonra.
Əynimə soyuqları geyinib əlindən
Axdığın gecə
Polislər basdı bizi.
Mən ölülərdən aldığım salamları eşidirdim,
Sən ölümü qoynuna alıb ağlayandın oysa.
Anamı soyundum
Asdım çərçivəyə.
Səsimi unutdum
Soyudum günəşin kəskinliyində
Sonrası
Qara,
Qaranlıq.
Və zip səsi...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(22.05.2025)
