“Əl apardım...” şeiri
“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan Poeziyası Antologiyası layihəsində Təbriz təmsilçimiz Əli Çağlanın növbəti təqdim etdiyi şair İstanbulda yaşayan Oğuz Məhəmmədikiyadır.
Oğuz Məhəmmədikiya
İstanbul
Əl apardım
İçimdəki qara ləkəni götürməyə
Əlimi gətirdiyimdə
Balalarını gətirmişdim ey vah qaranın.
Oynatdım həyatı
Geriyə saydım uzun incə yolu
Qayıtdım südəmərliyimə
Və boğdum gecələrin qarasını
Bilinc altımda
Bilincin altı var isə
Üstü də olmalı dedim özüm-özümə.
Döydüm nəm kimin
Xatirə qapısını
Həyata olan bic hissimin
Türkcəsini axtardım.
Atam çıxdı qapıya
Ağlaya-ağlaya
Aldım əlindəki kəskin bıçağı
Didərginliyimi saldım çiyinlərinə
Etiraf etməsini istədim
Soruşdum səfilliyimin nədənlərini.
Anamı yenidən anlatdım ona
Unudulan gözəlliyini,
Yumşaq baxışlarını.
“Qayıt” - dedim
“Bax mənə qayıt.
Ağla,
Ax mənə qayıt.”
Ağladı
Ağladı atam.
Anamı ağladan şeyləri
Atama anlatdım
Güldü.
Paradoksu qucağıma alıb
Həyatı oynadırdım
Zamanı oynadırdım
Qarın sancısıyla.
Qara balalarım qucağımda
Əlim içimdə dolanırdım
Özüm-özümü.
Əl apardım yaramı deşməyə,
Deşdim.
Axıtdım damarımda uçuşan
Qara kəpənəkləri.
Uzandım ölümə...
Evdən anladığım tək qavram
Pəncərə idi.
Açdım,
Lacivərddən qaçan quş sürüsünə
Baxdım.
Anamın mızıltılı ağlamasının
Fon musiqisi ilə
İçmədiyim andları içdim.
Taxdım qarğanın biləyinə
Qanadına tüpürdüm
Uçurtdun quş sürüsünün ardıca
Bağladım anladığım qavramı...
Oturdum qara balalarımın yeməyini yedirtməyə
Əl apardım qəlbimə
Əl gətirə bilmədim
Artıq əlimdə yox.
Ağzımda böyüyən
Kəlmə idi həyat
Dodaqlarımı parçalayan.
Bu filmi kəsməli idim,
Kəsdim.
İncimir artıq biləyim
Toxunduğum tənim
Balalarımı öldürmüşəm
Əlimdə yox artıq
İncimdə
Buradan getməliyəm
Unutmalıyam hər şeyi.
İncə uzun yola başlamışdım
Getməyə
Geridən getməyə
Halal etməyə başlamışdım
Haram olsun dediklərimi,
Sevdiklərimi,
İçimdəki qara ləkənin
Doğurqanlığını
Birdə məni.
...
Bu hekayənin dərini yoxdur
Üstə gəl lütfən.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(16.05.2025)
