“Ədəbiyyat və incəsənət” nə vaxtdır, qəzəl yayınlamırdı. Sumqayıtlı şair Lilpar Cəmşidqızı yeni qəzəllərini redaksiyamıza təqdim edib. Onları diqqətinizə çatdırırıq.

 

 

Gǝlmişdi gecǝ gül yuxuma, gördüm, ayıldım, 

Zülfün darayıb tel-tel edib hördüm, ayıldım.

 

Açmış yaxasın lalǝyanaq, işvǝli canan, 

Gördüm mǝn onun halını tez sordum, ayıldım.

 

Hǝsrǝtdǝn onun gül üzünün rǝngi saralmış, 

Sübhün şehini gül üzünǝ sǝrdim, ayıldım.

 

Nazǝndǝ gözǝltǝk dayanıb baxdı o dilbǝr, 

Görcǝk ona tez könlümü mǝn verdim, ayıldım.

 

Əl eylǝdi göndǝrdi mǝnǝ busǝ lǝbindǝn, 

Xǝlvǝtcǝ gecǝ xanǝsinǝ girdim, ayıldım.

 

Söhbǝt elǝdik, biz görüşüb xeyli danışdıq,

Əvvǝlki tǝkin qönçǝ gülü yordum, ayıldım.

 

Canan kimi Lilpar gülünün bǝxti "gözǝldir", 

Lakin mǝn onun bir çiçǝyin dǝrdim, ayıldım.

 

             ***

Sevmişǝm eşqiylǝ mǝn, ey nazǝnin, afǝt sǝni, 

Zülfünü sal boynuma, qoy oxşayım rahǝt sǝni.

 

Lǝblǝrin gül qönçǝsi, ol gözlǝrin badǝm kimi, 

Üzdǝ var xalın qoşa, Xaliq çǝkib şayǝd* sǝni.

 

Görmǝdim sǝntǝk gözǝl, göydǝn enǝn ulduzmusan, 

Göstǝrib mǝn aşiqǝ, Tanrım bu gün ayǝt** sǝni.

 

Sevdiyim, ey dilbǝrim, çox aşiqin olmuş sǝnin,

 Gǝl, yenǝ öz aşiqin vǝsf eylǝsin qayǝt*** sǝni.

 

Dǝhrdǝ sǝntǝk gözǝl mǝn görmǝdim, ey Lilpǝrim,

 Çün, yaratmış Tanrımız bir nazǝnin afǝt sǝni.

 

Şayǝd*-ola bilǝr ki, ehtimal ki  

 Ayǝt**-nişan

Q(Ğ)ayǝt***-nǝhayǝt

 

                              ***

Günǝşin rǝngin alıb, doğdu Günǝştǝk zǝfǝrim, 

Yayılıb alǝmǝ, bax, hǝm zǝfǝrim, hǝm hünǝrim.

 

Necǝ gör cilvǝlǝnir ağ lǝpǝlǝr, şǝnlik edir, 

Elǝ bil, dupduru bir mavi sǝmadır Xǝzǝrim.

 

Torpağın üstǝ düşǝn al qanımız gül bitirib, 

Açılan tǝr çiçǝyin, hǝr biri olmuş qǝhǝrim.

 

Bu zǝfǝrnǝn ucalan bayrağımız dalğalanır,

Odu mǝğrur dayanıb, doğma Şuşam, öz şǝhǝrim.

 

İgid ǝsgǝr Vǝtǝnin yazdı zǝfǝr tarixini,

Dedi xoş günlǝr üçün torpağıma var sǝfǝrim.

 

Qarabağ torpağını abad edǝk tezlik ilǝ, 

Yenǝ ǝvvǝlki tǝki, yurduma gǝlsin sǝhǝrim.

 

Necǝ gör, öndǝ gedir, boz kürǝnim şahǝ durub. 

Yağının bayrağını, bax, yerǝ salmış kǝhǝrim.

 

Bǝs deyilmi bu qǝdǝr göz yaşı tökdün, Lilpar, 

Daha gülsün kǝrǝk hǝr an yazacaq hǝr ǝsǝrim.

 

                          ***           

Kimdir deyǝn aşiq dǝli-divanǝ olubdur, 

Mǝntǝk gözǝlin aşiqi biganǝ olubdur.

 

Şǝmtǝk alışıb mǝn yanıram hǝr gecǝ-gündüz, 

Aşiq heç utanmır, dedi, pǝrvanǝ olubdur.

 

Meytǝk içirǝm dǝrdimi hǝr gün, görǝ bilsin, 

Könlüm evi onsuz necǝ qǝmxanǝ olubdur?

 

Qǝmdǝn bükülübdür bu dizim, taqǝti yoxdur, 

Boynum bǝdǝnimdǝn üzülüb, nanǝ olubdir.

 

Barmaqlarım aşiq telini oxşaya bilmir, 

Gör bir neçǝ illǝr telinǝ şanǝ olubdur.

 

Kǝrpiclǝri bir-bir tökülür xanǝmin artıq, 

Hǝr gün dağılan qǝlb evi viranǝ olubdur.

 

Lilpar kimi çoxdur "sevilǝn" dǝhrdǝ, ey dil,

İllǝr keçib onlar da bir ǝfsanǝ olubdur.

 

 

                                     ***

Nǝ qǝdri, tǝndǝ canım var, mǝnim yarım mǝhǝbbǝtdir.

 Mǝhǝbbǝtsiz, nǝ mǝna var hǝyatda, boş sǝyahǝtdir.

 

Bu dünya vǝhdǝt üçündür, fǝqǝt, ol Tanrıdır yalnız,

 Odur ki, axtar öz yarın, könül, tǝklik qǝbahǝtdir.

 

Bu qǝlbim, bir gülün eşqiylǝ yandı atǝşi-hicrǝ, 

Xǝyalıyla edǝr söhbǝt, hǝr axşam bǝzmi-vǝhdǝtdir.

 

O yarın hüsnünü, ǝslǝn, necǝ tǝrif edim, mǝn ki, 

Misalı yox mǝlahǝtdǝ, bu afǝt, özgǝ afǝtdir.

 

Susan könlüm, çǝkib nalǝ, nǝdǝn od tutdu eşq içrǝ, 

Bu alǝm sirrdir, billah, bu bir başqa kǝramǝtdir.

 

Cǝfalar aşiqǝ, ancaq, o yarın diqqǝtindǝndir,

Gǝlǝn hǝr bir cǝfa tiri, mǝhǝbbǝtdǝn ǝlamǝtdir.

 

Deyirlǝr, söylǝ ol yarǝ, cǝfasın az edǝ, Lilpar,

Necǝ söylüm ki, eşq içrǝ cǝfa, ol yarǝ adǝtdir.

 

                              ***

Tanrım gǝtiribdir mǝni dünyayǝ sǝninçün, 

Döndǝrmǝdi neyçün mǝni Leylayǝ, sǝninçün?

 

Mǝcnun kimi çöllǝrdǝ dedin, Leyli gǝzirdin,

Sevdim, yenǝ düşdüm demǝ sǝhrayǝ sǝninçün.

 

Sevmǝk nǝdi mǝn bilmǝmişǝm, bundan ǝzǝl heç, 

Düşdüm budur artıq dǝli sevdayǝ sǝninçün.

 

Hǝr gün, gecǝ-gündüz oturub, yalvarıram mǝn, 

Allahǝ, o Peyğǝmbǝrǝ, Zǝhrayǝ sǝninçün.

 

Adǝm kimi Cǝnnǝt bağının şahı olaydın,

Ol gün dǝ dönǝrdim elǝ Hǝvvayǝ, sǝninçün.

 

Mǝndǝn usanıb özgǝ gözǝl eşqinǝ düşmǝ,

Dönmǝm daha bundan belǝ xülyayǝ sǝninçün.

 

Lilpar nǝ qǝdǝr şeir yazıb, mǝnası kǝmdir,

Gǝlsǝn salaram hǝr sözü mǝnayǝ sǝninçün.

 

                                  ***

Mǝn birinin könlünü almağa gǝldim bu gün,

Köksünǝ eşqin közün salmağa gǝldim bu gün.

 

Bülbül olandan bǝri özgǝ gülǝ meyl edir, 

Mǝnsǝ onun öz gülü olmağa gǝldim bu gün.

 

Yordu xǝyalım mǝni, bitmǝdi heç xatirǝm,

Açdı mǝnǝ xanǝsin, qalmağa gǝldim bu gün.

 

Leyli tǝkin bir gülǝm, Mǝcnunu görmür gözüm,

 Xǝstǝlǝnib çöldǝ mǝn, solmağa gǝldim bu gün.

 

Əsdi külǝklǝr yenǝ, çöldǝ boran, qış gǝlib, 

Göydǝ buludlar kimi dolmağa gǝldim bu gün.

 

Qǝm yazılandan bǝri, yoxdu günüm-gündüzüm, 

Dǝrdi kǝman, tar bilib, çalmağa gǝldim bu gün.

 

Keçdi ömür, gün daha, çeşmǝdǝ Lilpar kimi, 

Hǝsrǝtimin zülfünü yolmağa gǝldim bu gün.

 

                                ***

Çıxarma qǝmdǝn aşiqi, gǝlibsǝ qǝm, çǝtin gülǝ, 

Sızıldayır bu gün yenǝ, dönübdü xǝstǝ bülbülǝ.

 

Yazıbdı Tanrı qismǝtin, onun gülü çǝmǝndǝdir,

Baxan deyil bir an belǝ, nǝ reyhana, nǝ sünbülǝ.

 

Nihani-eşqdir dǝva, bu könlü sǝrsǝm aşiqǝ, 

Baxır necǝ fǝraği-qǝm üzündǝ çǝkdiyin tülǝ,

 

Bu hǝsrǝti çǝkǝ-çǝkǝ, yana-yana olubdu şǝm, 

Görǝn sǝnǝ deyǝn olub, dönübdür aşiqin külǝ?

 

Sǝni tǝrǝnnüm eylǝyir, dilindǝ min söz olmusan, 

Bu dǝm dǝ heç şeir deyǝn olubmu, de, bǝyaz telǝ?

 

Əlindǝ bir qǝlǝm tutub, yazır sǝnǝ sözün yenǝ, 

Deyir icazǝ ver mǝnǝ, olum bu gün kǝmǝr belǝ.

 

Adın, sanın düşüb dilǝ, şeirdǝ Lilpar olmusan, 

Toxunmayıb bir aşiqin telindǝki bǝyaz gülǝ.

 

                                  ***

Hǝr bir bǝşǝr övladının öz yarı Vǝtǝndir, 

Bir bülbülǝ min bağ ola, gülzarı Vǝtǝndir.

 

Bağban ǝkǝ bilmǝz bir ağac, torpağı yoxsa, 

Torpaqda bitǝn hǝr ağacın barı, Vǝtǝndir.

 

Övladi-Vǝtǝnçün belǝ yurd eşqi tükǝnmǝz,

İnsanın ǝzǝl mǝqsǝdi, son varı Vǝtǝndir.

 

Uğrunda tökür qanını azad Vǝtǝnçün,

Hǝr bir yaşayan bǝndǝnin ilqarı Vǝtǝndir.

 

Hǝm varlını, hǝm yoxsulu köksündǝ yatırmış,

İnsanın ǝziz doğması, simsarı Vǝtǝndir.

 

Qeyrǝtli oğullar yetiribdir Ana torpaq,

Hǝr bir oğulun namusu, hǝm arı Vǝtǝndir.

 

Yazmış Vǝtǝn eşqiylǝ neçǝ türfǝ qǝzǝllǝr, 

Lilpar üçün öz sevgili dildarı Vǝtǝndir.

 

                               ***

Hǝr zǝfǝrin müjdǝsi şöhrǝtimizdir, Vǝtǝn, 

Namusumuz, hǝm dǝ ki, qeyrǝtimizdir, Vǝtǝn.

 

Dalğalanan bayrağım enmǝyǝcǝk bir daha,

 Öndǝ gedǝn, ǝzm ilǝ dövlǝtimizdir, Vǝtǝn.

 

Neftimizin alǝmǝ şöhrǝti çoxdan düşüb, 

Qarǝ qızıl dǝhrdǝ sǝrvǝtimizdir, Vǝtǝn.

 

Sǝn uca olsan ǝgǝr, fǝxr edǝrik daimǝ, 

Sǝndǝ olan hǝr nǝ var, nemǝtimizdir, Vǝtǝn.

 

Düşmǝnǝ göstǝr yerin, ey igidim, qalib ol, 

Hǝm Polad olmaq bizim qismǝtimizdir, Vǝtǝn.

 

Ali Komandan deyir, yumruğumuz güclüdür, 

Hǝr şǝhǝrim, kǝndimiz sǝrhǝdimizdir, Vǝtǝn.

 

Çoxdu bu gün dostumuz, düşmǝni xar eylǝdik,

 Hǝr qorunan bir şǝhǝr iffǝtimizdir, Vǝtǝn.

 

Canı verǝn Tanrıdır, bil ki, fǝdadır sǝnǝ, 

Qurban olan torpağa millǝtimizdir, Vǝtǝn.

 

Yazdı ürǝk sözlǝrin, şeirdǝ Lilpar qızın,

Bil, sǝni vǝsf eylǝmǝk niyyǝtimizdir, Vǝtǝn.

      

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(30.04.2025)