Elman Eldaroğlu, “Ədəbiyyat və incəsənət”
Artıq on beş ildir ki, Niderland Krallığında yaşayır, amma hələ də Azərbaycanla nəfəs alır, bu ölkənin gündəmi ilə yaşayır.
Deyir ki,- "Azərbaycan mətbuatında tənqidi yazılarla çıxış etsəm də, Niderland mətbuatında əksinə, ölkəmizi həmişə tərifləyirəm..."
1997-ci ildə Qərb Universitetinin "Sosial Siyasi İnzibatçılıq" faklütəsini bitirsə də 2012-2015-ci illərdə Niderlandda Davinci Kollecində sosial xidmətlər üzrə əlavə təhsil də alıb. Azərbaycan və Niderland jurnalistlər birliyinin üzvüdür. 2011-ci ildən Niderlandda qaçqınlarla bağlı təşkilatlardan birində hüquq yardımçısı kimi işləyir.
2015-ci ildə Niderlandda Azərbaycan diasporasının inkişafı üçün niderlandlı həmkarları ilə birlikdə “Connect” təşkilatını yaradıb və bu təşkilata rəhbərlik edir. Ötən müddət ərzində Hollandiya parlamentində millət vəkilləri, yerli bələdiyyə başçıları, siyasət adamları ilə çoxsaylı görüşlər keçirib, Azərbaycan həqiqətlərini onlara çatdırmağa çalışıb...
“Uşaq idim, 12 yaşım olardı, ya olmazdı. Xəstələnib yatağa düşmüşdüm. Həkimlər “əgər keçməzsə əməliyyat etməliyik” demişdilər, təsadüfən eşitmişdim. Şam yeməyi vaxtı idi. O vaxt axşam yeməklərini çox vaxt bütün ailə bir yerdə yeyirdi. Televiziyada “Arzular” verilişi gedirdi. İndiki gənclər bilməzlər, bizim yaşıdlar və bizdən yaşlılar yəqin ki, xatırlayarlar. Səhv etmirəmsə, verilişi Aygün Qaradağlı aparırdı. O vaxt mənim ən çox sevdiyim müğənnilərdən biri də Məmmədbağır Bağırzadə idi. Televiziyadakı verilişi görüb “Məmmədbağır Bağırzadə oxusaydı sağalardım” dedim. Atam mənə baxdı, masanın üstündəki siqaretindən birini götürüb bayıra çıxdı. Yeməyi masanın üstündə qalmışdı. Bir qədər sonra geri döndü. Birdən aparıcı “İndi də tamaşaçıların xahişi ilə oxuyur Məmmədbağır Bağırzadə” dedi. Sevindiyimdən bilmədim nə edim. Elə bildim ki, atam bayıra çıxıb mənim istəyimi hansısa yolla onlara dedi. Axı atam da o zamankı AzTV-nin “Günün Ekranı” xəbərlər proqramında jurnalist kimi çalışırdı. Amma necə onlara mənim istəyimi çatdırmışdı? Axı o vaxt mobil telefonlar yox idi, heç evimizdə də adi telefon yox idi. Amma düşünürdüm ki, atam bacarar, atam güclü idi, istədiyimiz hər şeyi edə bilərdi. Bəli, övladlar atalarını güclü, hər şeyə qadir bilir. Keçənlərə rəhmət, qalan atalara can sağlığı diləyirəm.”- söyləyir.
Atası Zakir Abbasov uzun illər AzTV-nin "Günün ekranı" xəbərlər proqramında jurnalist işləyib...
Deyir ki,- “Bu həyatda çox şey görmüşəm, həyata keçən və keçməyən arzularım olub, bir çoxlarında olduğu kimi. Ən böyük arzularımdan biri də, atamın doğulub böyüdüyü, Vedini görməkdir. Bir gün bu arzuma çatacağıma inanıram...”
1986-cı ildə əlaçı şagird kimi, onu “Artek” pioner düşərgəsində istirahətə göndərirlər. Burada olarkən, başqa respublikalardan da gələn şagirdlərin dünyagörüşündəki fərqli cəhətləri görür. Bu müqaisə onda daha çox oxumaq, təhsil almaq həvəsi yaradır. Xalq yacıçısı Anarın: "Vətənpərvərlik odur ki, hər kəs öz üzərinə düşən işin öhdəsindən gəlməyi bacarsın"- nümunəsini dilə gətirib gücü çatan qədər vətənə xidmət göstərəcəyini bildirir…
"Mirzə Ələkbər Sabirin, Üzeyir bəyin o zaman yazdıqları problemlərin çoxu bu gün də aktualdır. İstəyirəm ki, həmin gerçəkliklər öz aktuallığını itirsin. Təfəkkürdə ciddi dönüşlər olsun. İnsanlar bir-birini sevsinlər, bir-birinin uğuruna şad olsunlar."- söyləyir.
Mehriban, vətənpərvər və həm də zəngin dünyagörüşü olan bu insandan, xarici ölkələrə getmək istəyən soydaşlarımıza nə tövsiyəniz var, deyə soruşanda- "Xaricdə azərbaycanlıların daha çox olmasını mən də arzulayıram. Amma gələrkən qarşılarına məqsəd qoysunlar. Gəlməmişdən əvvəl yaşayacaqları dövlətin dilini öyrənsinlər ki, həmin ölkənin insanlarına tez qaynayıb qarışa bilsinlər"- cavab verdi...
Haqqında söhbət açdığım Vüqar Abbasovun bu yazı yeni yaşa qədəm qoyması münasibətilədir. Ona möhkəm can sağlığı arzulayıram.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(06.07.2023)
