Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Status yağışı rubrikası” bu dəfə qapılarını şair Nadir Yalçın üçün açır. Buyurun.

Sözün haqqını vermək… Bu ifadəni tez-tez eşidirik. Özü də elə adamlar haqqında, elə yerlərdə, elə situasiyalarda eşidirik ki… “Sözün haqqını verib” deyərək sözü sanbaldan salmaq, yəqin, elə sözün özünə ən böyük xəyanətdi.

Etimad Başkeçid haqqında bu ifadəni ürəklə demək olur. Hətta elə demək ki, hamı eşitsin, hamı bilsin, sözün təəssübünü çəkən hamı xəbərdar olsun. O öz istedadı və zəhməti, vicdanlı davranışı hesabına bu ucsuz-bucaqsız söz mülkündə öz yerini, arealını müəyyənləşdirən, özünə, sözünə, sözünün boy-buxununa bələd olan sənətkardır.

Etimad Başkeçidin nəsrinin ecazına, tərcüməsinin aliliyinə əvvəllər də bələd idim. Çexovun “Qanun”un “Mini klassika” seriyasında çapdan çıxmış “Çöl” (Bir səfərin tarixçəsi) hekayəsini oxuyandan sonra sadəcə söz tapmadım. Bu qədər qüsursuz mətn ərsəyə gətirmək… Dil Etimad Başkeçid üçün bütün giriş-çıxış qapılarına bələd olduğu bir qəsrdir. O öz qəsrində bəyzadədir. Çünki bilir, dəqiq bilir…

Etimad müəllimin son dövrlərdə qələmə aldığı “Günəş topla mənim üçün” hekayəsi master-klass nümunəsidir. Sözügedən hekayə də daxil olmaqla, müəllif əsərlərində elə psixoloji vəziyyətlər yaradır, obraz, tipikləşdirmə, xarakter məsələlərində elə ustalıq nümayiş etdirir ki, şəksiz, belə bir qənaət formalaşır: Etimad Başkeçid özü üçün insan və həyat anlayışlarını aydınlaşdırıb, onu deməyə sözü var və

deyir də…

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)