Famil Hacısoy, “Ədəbiyyat və incəsənət”
İçimin bir sakit küncünə çəkilib özüm özümlə söhbət edərkən məni daim narahat edən xalqımızın başına gətirilən “1990-cı il qanlı 20 yanvar” faciəsiylə bağlı suallara cavab üçün fikir-xəyal ağuşuna düşdüm və bir anlıq zamanı an sürətli çalxalanmaqda olan aləmi unudaraq düşünəndə gördüm ki, qürbətdə vətəndən ötrü burnunun ucu göyüm-göyüm göynəyən adamlardan çox, vətəndə yaşayıb elindən, obasından ağızdolusu danışan, yurd məhəbbətindən xəbərsiz, sifət cizgiləri rəngbərəng insanların qismən əhatəsindəyəm.
Kələfinin ucları dolaşıb düyünlənmiş, pırtlaşığının açılışı qəliz bu pərakəndə dünyamızın daş-kəsəkli, eniş-yoxuşlu, həm hamar, həm kələkötür dolaylarında yıxıla-yıxıla, dura-dura hamımız qeyri-ixtiyari zor-xoş zamanın axınına düşüb addımlayırıq. Gedirik ömür payımıza, düşən zamanın qədərindən xəbərsiz. Addımlayırıq özümüz də bilmədən tələsə-tələsə, hər birimizin bəxtənə düşən vaxtın, saatın bir sonu olduğunu bilə-bilə, alın yazısının fərqinə varmadan. Baş alıb gedirik bələkdən kəfənədək, gəlişimizdən gedişimizə qədər olan ömrümüzün qeyri-müəyyən vaxt kəsimində məchulluğa doğru. Hiss və duyğuların həzləri səbəbindən hamımız barışa, əmin-amanlığa, xoşbəxtliyə, firəvan həyat sürmək işığına hamil olmağa fokslanaraq min cür əzab-əziyyətlərdən, müxtəlif növ “zəhmət”lərdən keçə-keçə hansısa tərpəntilər, hərəkətlər sayəsində doğulmuş bugünün qucağında sabahların xətrinə yürüyürük.
Təssüflər olsun ki, bu həzlərimizdən doğub törəyən hərəkət və tərpənişlər- sülh və əmin-amanlıq, səadət və xoşbəxtlik istəyi adı altında edilən çabalar dünyamızın bir yanında var-dövləti aşıb daşan, çil-çıraqları gözçıxaran billur saraylarda adamların kef-damaqla təmtəraql bol nemətlər içində ömür-gün keçirməklə çətinliklər üzündən səfil-sərkərdan ömür sürənlərin halına biganə yanaşaraq yaşamasına, digər o biri yandasa təlatümlər dolu, qandonduran fəlakətlərə- ətrafına od-alov püskürən müharibələrə, qan-qadalara bais olan işğallara, minlərlə uşağın acından və susuzluqdan taleyinin talanmasına, saysız-hesabsız evlərin sahibsiz qalmasına, neçə-neçə kənd və şəhərlərin, ölkələrin dağılaraq xarabaya çevrilməsinə səbəb olur.
Bu məqamda Yəhudi əsilli nevroloq Ziqmund Freydin: “İnsan hər zaman xoşbəxt olmaq istəyir və elə buna görə də bədbəxt haldadır” kəlamında düşündüyüm suala geniş mənada cavab tapdım. İnsan xislətinin hər bir an hərəkətdə oldğu üçün Arzu edək ki, insanların bu həzz və istəklərinə səbəb olan bütün irili-xırdalı, pisliyə, yaxud yaxşılığa yönəlik hərəkətləri bəşərin sağlamlığına, bol-bol sevinç və şadlıq içində təhlükəsiz ömür sürmələrinə xidmət etmiş olsun.
Gəlin inanaq ki, xalqımızın talyində iz buraxmış qara günlər, insanların xislətindəki pisliklər vaxt gələcək yalnız tarixin arxivini zənginləşdirəcək. Bəşər övladının istək və həzləri, nəfs və arzuları ancaq yaxşılığa köklənəcək.
Elə bir zaman olacaq ki, insanların istək və arzularının yaxşılıq çiçəyinin ətrinin rayihəsi bütün yer üzünü bürüyəcək. Cəmi bəşəriyyət yer kürəsini xilas edəcək, pöhrələri içləri saflaşdıran səadət dolu zövqdən zövq alacaq.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(19.01.2024)
