Heyran Zöhrabova, “Ədəbiyyat və incəsənət”
28 iyul 2023
Salam. Xoş gördük, necəsən?
Heç xatırlayırsanmı məni hərdən?
Bu arada girişdə bir xala yerləri süpürürdü, gözümə toz düşdü, yoxsa elə bilərsən səni gördüyüm üçün ağlayıram, xeyir, ona görə yaşarıb gözlərim.
Özüm sənə buket deyil, dibçək gülü almışam, doğrusu almamışam, öz əllərimlə yetişdirmişəm onları.
Bir söz var deyir:
"Mən güllərin səmimiyyətinə inanıram, istər ən ucuz bir qaba, istər ən bahalı dibçəyə əkin, zəhmətiniz qədər gözəlləşəcəklər."
Həqiqətən də belədir, ucuz və ya bahalı bir qaba əkməyin fərq eləmir, onlara etdiyin qulluq önəmlidir.
Mən uşaqkən heç saxsı belə almazdım, əlimə keçən uyğun bir qaba əkərdim gülləri. Hətta bir dəfə bir gül əkmişdim, o qədər gözəl çiçəkləri var idi ki, evimizin önündən keçənlərin hamısının gözü o güldə qalırdı. Neçə nəfər istəmişdi o gülü məndən.
Bu gün sənə də o güllərdən gətirmişəm.
Çox böyük anlamlar yükləmişəm bu çiçəklərə. Və bu çiçəyi sənin evinin torpağına əkəcəm. Çünki o anlamlar ən çox sənə yaraşır və ən çox səndə gözəldir. Və bilirəm ki, bu gül də ən gözəl çiçəklərini sənin torpağına qarıışınca açacaq.
Bilirsən, bəzən həyatda bir yerə varmaq istəyirsən və o yerə varmağın üçün zaman lazım olur, uzun və məşəqqətli bir zaman.
Bu zaman ərzində çalışırsan-çabalayırsan, fəqət o zaman keçib sən həmin yerə varıanda sanki bir yanlışlıq, bir əksiklik olduğunu hiss edirsən burada. Çünki ətrafına baxdıqda görmək istədiyin bəzi insanları görmürsən yanında. Hansı ki, sən o insanları çox sevirdin və çox arzuladığın o yerə vardığında həmin o insanların səni orda görməsini və səninlə qürur duymasını çox istərdin.
Və belə olduqda sən o yerə gəlib çatanda içində sevincdən, xoşbəxtlikdən zərrə əsər qalmır, əgər o insanlar məni burada görməyəcəksə, yanımda olmayacaqsa nə anlamı varki gəlib bura varmağımın?!
Halbuki nə qədər əmək sərf etmişdin o yerə varmaq üçün, ümidlərindən bir körpü düzəldib elə keçmişdin önünə çıxan uçurumların üstündən ki…
Bilirsən, mən də indi elə bir yerdəyəm və sənin məni orada görməyini, mənimlə qürur duymağını çox istərdim.
Sən isə məni bir ton cavabsız sualla üz-üzə qoyub çıxıb getdin.
Çıxıb getdin və bir daha dönmədin.
Ondan sonra yalnız mən gəldim sənin görüşlərinə və həmişə mən gəldiyim kimi, həmişə də mən danışdım. Sən isə susdun. Elə hey susdun.
Uzun sözün qısası, bu gün sən Mübariz Tağıyevin mahnısının dili ilə desəm, Dünyanın ən xoş günündə əzab verirsən mənə...
Nə təsadüf yadında, deyərdin ki, "xatirə" çox bahalı bir mahnıdır. Onu hər kəs dinləyə bilməz. Onu dinləyə bilmək üçün gərək çox şeyini itirəsən...
Doğrudan sən niyə intihar etdin?
Bilirəm, onsuz bu dəfə də susacaqsan, bu dəfə də cavab verməyəcəksən mənə.
Narahat olma, gedirəm və bilirəm ki, yenə gələcəm.
Nə vaxt gələcəyimi bilmirəm, amma yəqin gələcəm.
Sən yəqin sözünün mənşəyini bilirsən də...
Çünki mən hansı tərəfə səmt götürsəm də, bütün yollarım sonda yenə sənə gəlib çıxır.
İnsan harada olsa, hara da getsə başını daim ən çox xoşbəxt olduğu yerə çevirərmiş...
Güllərim sənin torpağınla çiçək açacaq, hər gün onları sulamağı unutma və sonda bir də heç vaxt unutma ki, Aqşin Yenisey demişkən, mən Tanrının deyil, sənin yoxluğunun ateistiyəm..
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(27.11.2023)
