Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Böyük Azərbaycan şairi, xalq şairimiz Səməd Vurğun barədə bir çox əhvalatlar, rəvayətlər danışılır. Bunların içində realı da , uydurması da az deyil. Amma mən sizə real bir əhvalat danışacam. Səməd Vurğunun həyatında baş vermiş bu hadisə sonrakı illərdə şairin oğlu, Xalq yazıçısı Yusif Səmədoğlunun "Gözlər" hekayəsinin mövzusuna çevrilib...

Bir gün Səməd Vurğun rayonların birinə tədbirə gedir. Kənd onu çox gözəl qarşılayır. Qucaqlayan kim, dil-ağız edən kim. Birdən şair görür ki, qəşəng bir qız bayaqdan ona baxır. Şair onun yanına gəlir və xoş təbəssümlə söyləyir:

– Qızım, sənin nə gözəl gözlərin var.

Bu dəm şair hiss edir ki, hamı bir anlıq tutuldu. Kənardan anası gəlib qızı aparanda şair lap çaşıb qalır. Ona qızın kor olduğunu deyirlər, şair çox pis olur. Səhəri Bakıya qayıdır və o hadisəni uzun müddət unuda bilmir. Həqiqətən də o qədər gözəl gözləri olan, o gözəllikdə, o məsumluqda gənc qızın dünya işığına möhtac olması şairi üzür.

Üstündən aylar ötür.

Bir gün şair evdə olarkən qapıları döyülür, şairin həyat yoldaşı qapını açanda gözəl bir xanım əlində çiçək şairə tərəf gəlir. Səməd Vurğun bir anlıq sevincindən nə edəcəyini bilmir. Həmin qızı dərhal tanıyır. Deməzsənmiş, qızın gözlərini əməliyyat nəticəsində sağaltmışdılar. Gözü açılınca dünyaca sevdiyi, şeirlərini əzbərdən bildiyi şairi görmək üçün qız fürsətdən dərhal yararlanmış, şairin mənzilinə üz tutmuşdu.

Səməd Vurğun deyir:

  – Qızım, yadındadır, sənə o vaxt “gözəl gözlərin var” deyirdim. Bax indi görürsən, şair heç vaxt yalan danışmır...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(28.02.2025)