Jalə İslam, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Əsərdəki bumeranqı sevdim!

Frans Kafkanı ilk olaraq “Atama məktub”kitabı ilə sevmişdim. “Cəza koloniyası” kitabı ilə daha da heyran oldum. Çox qısa və çox axıcı olan bu kitab özündə bir çox dərin mənanı çulğalaşdırır. Eyni zamanda, bütün bu mənalar bizi bir o qədər də yaralayır.     

Yazar günah və cəza mövzusunu mükəmməl qələmə almışdır. Oxucu həqiqətən düşünür ki, günahı hər nə olursa olsun, həqiqətən də, bir insanın həyatı edam qədər ağır bir hadisə ilə sonlandırılmalıdırmı?! 

Mövzudan asılı olmayaraq hər oxucu kitabdan müəyyən nəticə çıxara bilər. Mənə görə isə hadisələrə başdan sona şahid olan səyyah (gezgin) əzilmiş xalqı təmsil edirdi. Yaranan bütün halları hesaba qatmadan təsir altına tez düşən yazıq və bir o qədər aciz xalqı...

 Zəncirləri əlində bərk-bərk tutan əsgər, eynilə hakimiyyəti əlinə alsa belə özünü asılı vəziyyətə salan dırnağarası başçı kimi idi. Yəni özünün ipi qırıb qaçan inəkdən bir fərqi yox idi))) 

Zabit öz əxlaqsız və vicdandan yoxsul əməllərini qanun-qayda adı altında həyata keçirməyə çalışan başbilən kimi ortada dolaşırdı. Məhkumu isə deyib özümü yormaq istəmirəm. Hər halda birdən özümü tuta bilmərəm, çiçək kimi ağzım açıla bilər. Son olaraq onu qeyd edim ki, əsərin sonluğu mükəmməl idi. Sənin mənim üçün hər zaman bir başqa olduğunu yenə söyləməliyəm, Frans Kafka!

PS. Əsər l dünya müharibəsi illərində qələmə alınmışdır. 

Xoş mütaliələr!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.03.2024)