Bələdçiniz Uraqan Abdullayevdir

“Rüzgarı üzərində hiss edə bilmədikdən sonra qanadlarının heç bir əhəmiyyəti yoxdur." 

Mənə görə, sevgi mövzusunda izlədiyim ən dərin filmlərdən biri "Mələklər Şəhəri" oldu. Mələklər insanlara kömək edir, lakin onların duyğuları yoxdur,  nəfsləri yoxdur. Onların vəzifəsi sadəcə insanlara kömək etmək, dünyasını dəyişənləri isə digər dünyaya daşımaqdan ibarətdir. 

Günlərdən bir gün mələklərdən biri dünyasını dəyişmiş insanı aparmaq üçün gəlir. Qadın doktor xəstənin yaşaması üçün əlindən gələni edir ki, adam ölməsin. Lakin əcəlin də öz vaxtı var, o nə qədər etsə də, xəstənin həyatını xilas edə bilmir. Mələk doktor qadının bu əzminə aşiq olur. Bir anlıq gözləri qadının gözləri ilə kəsişir, qadın mələyi görməsə də, mələk qadının baxışlarındakı yaşam eşqini görə bilir. Öz eşqinin əsirinə çevrildiyini hiss edən mələk öz varlığından imtina edərək insan olmağa qərar verir və qadının gözünə görünür. Lakin qadın bu dünyada mələklərin olduğuna inanmırdı, ta ki, mələyə aşiq olana kimi...

Baxmaqdan ən çox keyif duyduğum filmlər mistik formada yazılmış olan ssenarilərdir. Hər şeydən önəmli olan isə filmin izləyiciyə ötürdüyü mesajdır. Mesaj yetərincə uğurludursa, aktyorların oyunu mükəmməldirsə, o filmi sevməmək üçün bir səbəb qalmır. Baxılan filmdən hər insan fərqli bir nəticə çıxara bilər. Mənim bu filmdən çıxartdığım nəticə sevginin dərin qatlarına enməyimə kömək oldu. Mələkləri hər kəs görə bilməz, o vaxta qədər ki, onlar sənin gözlərinə görünmək istəmir. Bəzən onlar gəlir və səni qoruyur, qulağına nəsə pıçıldayır və gedir. Yaşamaq da, ölmək də həyatın bir parçasıdır, önəmli olan isə bu dünyada nəyin uğrunda mübarizə apardığından əmin olmaqdır.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(28.08.2023)