İlqar İsmayılzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün
İlqar İsmayılzadə fəlsəfə üzrə fəlsəfə doktorudur, "Həməşəra" mətbu orqanının təsisçisi və baş redaktoru, "Zəfər" Media Mükafatı laureatı, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvüdür. “Məzarda yatan sevgi” janr etibarı ilə povest adlandırıla bilər, biz bir neçə gün dalbadal hissə-hissə povesti sizlərə təqdim edəcəyik ki, sizlər Fidan və Fatehin nakam sevgi hekayəsindən xəbərdar olasınız.
7-ci paylaşım
(Həyatda nakam sevgiyə mübtəla olanlara ithaf olunur!)
Yol boyu qəhər onun köksünü boğurdu. Birdən-birə özündən asılı olmadan yanaqlarından axan göz yaşlarını hiss etməyə başladı. Ona görə, "kişi ağlamaz" sözü orada yanlış idi. Çünki kişi də, bir insandır. Onun da, digər insanlar kimi qəlbi, hisləri və mənliyi var. Eşq və sevgi isə həyatda kişi kimi möhkəm bir varlığı qırmağa, onu dizə çökdürüb ağlatmağa qadir olan bir həqiqətdir.
O, Fidanı hələ ibtidai sinifdə oxuduğu zamandan etibarən sevməyə başlamışdı. Sonra aralarında ayrılıq yaransa da, heç bir zaman Fidanı unutmamışdı. Həyatda üzləşdiyi uğursuz həyatın çətin anlarında belə hər zaman Fidanı yada salmışdı. İndi isə 30 illik bir sevgini tərk etməli, bu sevgiyə son nöqtəni qoymaqdan başqa çıxış yolu yox idi.
Fateh Fidanı həqiqətən sevsə də Fidan tərəfindən həqiqi mənada sevilmədi. Ürəkdən sevdiyi halda sevilmədi və qarşı tərəfdən sayğısızlıq və xəyanət gördü.
Fatehin yanaqlarına axan göz yaşları dayanmırdı. Çünki acı talehinə və vəfasız sevgisinə görə qəlbən ağlayırdı. Fatehin Fidanla bağlı bütün arzu və xəyalları nakam sevgisi ilə birlikdə gözündə yaşa çevrilərək axıb gedirdi...
Fateh Fidan üçün sevginin daha çox adi bir şeyə çevrildiyi və onun daha çox özünü düşünən bir eqoist olduğunu anlamışdı. Buna görə də, uzun illər boyu Fidana qarşı olan həqiqi sevgisində nakam qaldığı üçün kədər və qəm-qüssə dəryasına batmış, səhərə qədər yuxusuz qalıb qəm-qüssə, kədər və göz yaşlarına qərq olmuşdu...
Yerindən qalxaraq mobil telefonunu əlinə aldı və ilk öncə Fidanın mobil nömrəsini yaddaşdan sildi. Çünki onun sevgisinə xəyanət etmiş birisi ilə bundan sonra münasibət saxlamağa lüzum görmürdü. Daha sonra musiqi bölməsinə daxil olub Müslim Gursəsin ifasında "Bir ovuc göz yaşı" mahnısını dinləməyə başladı. Sənətkarın ifa etdiyi mahnının sözləri sanki Fatehin həyat hekayəsini tərənnüm edir, onun ağrılı-acılı həyatını özünəməxsus həzin səs və təsirli ifa tərzi ilə söyləyirdi. O, mahnını dinlədikcə diz çöküb hönkürtü ilə ağlamağa başladı. Orta yaşlı olsa da sanki azyaşlı uşaq kimi ağlayırdı. Onu bu tərzdə dizə çökdürüb ürəkdən ağladan nakam və uğursuz sevgi idi.
Fateh ağladıqca bura qədər sevgisi və xəyallarının əbəs olduğu, uzun illər qəlbində sevib göz bəbəkləri kimi qoruyub-saxladığı xanımın xəyanətkar və duyğusuz birisi olduğunu düşünürdü. O, məhv olmuş keçmişinə və naməlum olan gələcəyinə göz yaşı tökür, öz-özünə peşmançılıq hissi keçirir və Fidanın onun həyatına acılıq, həsrət, peşmançılıq və göz yaşından başqa heç nə gətirmədiyini fikirləşirdi...
Həmin gecə Facebook internet səhifəsində Fidanı dostluqdan silib, profilində sarı rəngli çiçək fotoları paylaşdı. Bu, həm də, dolayısı yolla Fidana olan sevgisinin sona çatdığını bildirmək üçün bir acı və üzücü mesaj idi.
Fidan Fatehə dəfələrlə zəng etsə də, bir neçə dəfə mesaj yazsa da, artıq Fateh bunların heç birinə cavab vermədi. Bu nakam eşq və natamam məhəbbətin səbəbkarı o özü deyil, əslində Fidanın sayğısız, qeyri-səmimi və xəyanətkar hərəkətləri idi.
Bu hadisə Fateh üçün ömründə çox ağır bir zərbə oldu. Həmin hadisədən sonra çox üzüldü və bir ildən sonra açıq ürək əməliyyatı keçirdi. Həkim ona əsəbləşməmək və sres keçirməməyi ciddi şəkildə tapşırmışdı. Bu, onun üçün çox ciddi həyat təhlükəsi idi. Amma dərdini kiməsə danışa bilmirdi. Çünki, hər bir zaman keçmiş sevgilisi Fidanın şəxsiyyətini qorumağı özünə kişilik borcu sayırdı. Həm də onu başa düşə biləcək və dərdinə şərik ola biləcək elə münasib bir adam yox idi.
Fateh ondan sonra heç bir qızı sevməyəcəyini özünə söz verdi. Bəlkə də, belə bir iş üçün özünə söz verməsinə heç ehtiyac da, yox idi. Çünki, həmin hadisədən sonra onun qəlbi sevgi və məhəbbətə qarşı tam şəkildə qapanmışdı. O, bir zamanlar eşq və məhəbbətin varlığına inansa da, bu gün artıq belə bir şeyin mövcud olmadığını düşünməyə başlamışdı. Fateh həqiqi eşq və məhəbbətin yalnız eşq hekayələri və romanlarda olduğuna inanırdı... Lakin əslində onun sevgi ünvanı yanlış olduğundan belə bir vəziyyətə məhkum olmuş və yanlış şəkildə ilahi sirr olan sevgi və məhəbbətin puçluğunu düşünürdü...
Bu acı olaydan bir müddət keçdi. Fateh Fidanı və ona olan sevgisini unutmağa çalışsa da, bu yolda ağır çətinliklər çəkir, əzablara qatlaşırdı. Həyatın bu qədər nakam, sevginin isə bu qədər yalançı və vəfasız olduğunu düşününcə əzabları artırdı. Buna görə gecə saatlarında yaşadığı binanın çardağına qalxıb intihara əl atmaq və beləliklə də, öz ömrü və dərdlərinə son qoymağa qərar verdi.
(Davamı var)
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(28.01.2025)
