Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”
MÜTALİƏ MƏDƏNİYYƏTİNİ NECƏ FORMALAŞDIRMALI?
“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının təqdim etdiyi bu silsilə yazılar Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Ədəbiyyat Fondunun Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyi tərəfindən 2024-cü ildə “Qeyri-hökumət təşkilatları üçün qrant müsabiqəsi” çərçivəsində həyata keçirdiyi “Yeniyetmə və gənclərdə mütaliə mədəniyyətinin formalaşdırılması” layihəsinin tərkib hissəsi olaraq nəşr edilir.
Sizlər üçün çağdaş yazıçı və şairlərimizin ən yaxşı ədəbi nümunələrini seçərək təqdim edəcəyik.
Azərbaycan Ədəbiyyat Fondu@
POEZİYA
SALAM SARVAN
YATAĞIMIZ ÇAY YATAĞI
Yenə sıxılır ürəyim,
səninçün darıxıram.
Gözümü dikib tavana
sənə, sənə baxıram.
Burda tənhayam, qorxuram,
bilməm sığınım kimə.
Bir kimsə yanıma gəlmir,
hamı gəlir üstümə...
Bəlkə orda həyatımdan
sən də çıxaçıxdasan.
Yaxın gəl, bir görüm məndən
nə qədər uzaqdasan.
Amma axı bir yerdəyik,
ağrı sənsən, dözən mən...
Yatağımız çay yatağı –
axan sənsən, üzən mən.
SƏNİ VURMAĞA DA QALXMAZ ƏLLƏRİM
Buludlar tozdurmu, belə qopublar
yağışın yol keçib axdığı yerdən?
İlahi, indicə bir gül çıxacaq
dağ öz ürəyini sıxdığı yerdən.
Səni vurmağa da qalxmaz əllərim
atılsa üzünə ləçək tellərin...
Səndən vəfalıymış sənin yolların,
hələ də keçirlər baxdığım yerdən.
Ax,birinbilirsənsəndə, birinyox:
dahayıxılıram, heçxəbərinyox...
Gördümki tutmağabaşqayerimyox,
tutdumyıxılmağaqorxduğumyerdən.
AMMA YAŞAYA BİLMİRƏM...
Bir az iş-güc qatır başı,
bir az da yazı-pozu:
sənsiz yaşaya bilirəm,
narahat olma, “Qızım”.
Amma yaşaya bilmirəm, bilmirəm.
Bir az səndən zəhləm gedir, bir az da özümdən.
Narahat olma, “Qızım” –
sənsiz yaşamaq mümkünmüş deyə
yavaş-yavaş düşürsən gözümdən.
İçirəm-kövrəlirəm, kövrəlirəm-içirəm...
Narahat olma, “Qızım” –
öldürdüyün gündən bəri yavaş-yavaş dirilirəm:
o dünyadan bu dünyaya hər gün bir az köçürəm.
Amma yaşaya bilmirəm, bilmirəm...
Hərdən züm-zümə edirəm, hərdən də ulayıram...
Narahat olma, “Qızım” –
yavaş-yavaş sağalıram iflicdən,
məsələn, artıq səni xatırlayanda başımı bulayıram.
Amma yaşaya bilmirəm, bilmirəm...
Narahat olma, “Qızım” –
mən şəhərdə gəzəndə
insanlar bir adamlıq kənardan keçirlər,
sanki yanımda yeriyirsən deyə.
DƏHŞƏTLİ ŞEİR
Qırışların arasından yavaş-yavaş axır qan,
mənsə əlimlə silirəm üz-gözümün tərini.
Nəsə yazıb o dərzi qız iynəsiylə kürkümə:
oxuyuram sətir-sətir bu tikiş yerlərini.
Yavaş-yavaş axır qan,
get-gedə qızarır dan...
Adamlar göyə açıb boş ovcunu hələ də,
qopur yalvarış dolu dualar dillərindən.
Bir uşaqsa gül tutub
Tanrıya uzatdığı balaca əllərində.
Yavaş-yavaş çıxır can...
Və heç nəyi olmayan bu yalqız oğlu yalqız
ayrılıq məqamında götürüb gedir ancaq
yarıyacan çəkdiyi siqarı külqabıdan.
Hə, bu da sonuncu an:
yarat məni, Yaradan.
HƏYAT EŞQİ
Yavaş-yavaş ötür yaşım...
Və getdikcə durulur
avar çəkməyə açılan qolları
qucaq sanmaq aldanışım.
Amma hələ də içimdə
dənizdə boğulmuş adamın meyitini
suyun üzərinə çıxaran həyat eşqi var.
Sənsə gözünün qırağıyla
əlindən buraxdığın adamın arxasınca baxırsan
havaya şar buraxan bir uşaq marağıyla...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(19.11.2024)
