Fariz Əhmədov, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Naxçıvan təmsilçisi 

Bəzən olduğumuz yerdən baxanda özümüzü çox lazımlı, hesab edir, hər şeyi bildiyimizi düşünür, biz olmasaq heç kim bacarmaz, iş getməz, bizsiz olmaz deyirik və bu cür qurduğumuz planlara özümüzü inandırırıq ta ki, gözəgörünməz enerji mənbəyi “dur” düyməmizi aktivləşdirənə qədər. 

Əlimizi, qolumuzu çəkib bağlayır və deyir: Yığış otur yerinə əslində sən heç kimsən. Sənin yaşadığın dünya mənim otağım, sənin bacardıqların isə uşaq işidi. Sən mənim oyuncağımsan!

Bu baxımdan mən, insan həyatını elektrikli fənərə oxşadıram. Borcu sadəcə işıq salmaqdır. Adam var o işıqdan düzgün və qənaətlə, adam var ki, ziyan işlərə istifadə edir.  Və fərqində belə deyilik ki, bu işıq istifadə olunduqca ömrümüz bitir. İşıq söndükdə isə hər yer böyük bir qaranlığa qərq olur. 

Qaranlığın hər şeyi udduğu bu proses başa çatdıqdan sonra isə işıqlar yenidən yanar.

Və beləcə aydın olar ki, bütün insanlar bilmədən əllərindəki o fənərin işıq tablosu ilə öz rəsmlərini çəkirmişlər… Yaxşı adam… Pis adam!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(28.02.2025)