Turunc Baxışlı, “Ədəbiyyat və İncəsənət”

"Gecə saat üç, günlərdən ən yorğun gün idi. Bu gün də hər gün olduğu kimi işləyib, hər birimiz bir yerdə oturub, səhərin açılmağını gözləyirdik. Biraz sonra əməliyyat bloku həkimlərlə dolmağa başladı, biz çaşqınlıqla nə olduğunu aydınlaşdırmağa çalışarkən bir tərəfdən də ətrafa yayılan qan damcılarına gedirdi fikrimiz. Çarəsizsə xəstəni qaldırıb kömək etməyə çalışırdıq və olduqca çox sarsıdıcı bir hiss idi. Bir tərəfdən uşağını bir daha görə bilməyəcək ehtimalı olan ana, bir tərəfdən də həyata hələ gözlərini açmamış  bir uşaq vardı qarşımızda. Seçim etmək çox çətin idi, amma çətin də olsa bir qərar verilməli idi. Artıq qərar dəqiqləşdi. Bir neçə dəqiqə sonra hər tərəfi uşağın ilk qışqırıq səsləri bürüməyə başladı, axır ki, onu xilas edə bilmişdik, o yaşayacaqdı, artıq onu böyüdən bir anası olmasa belə.."

İl 2005 ci il, 15 sentiyabr,  ilk dərs günü.. 

Bu gün o balacanın həyata atacağı ilk addımlardan birinin təməli qoyulmuşdu. Atası qızını məktəbə aparır, anasının yoxluğunu qızına yansıtmamağa çalışır, onunla dünyanın sanki tək insanı kimi davranırdı, artıq nə qədər bacarırdısa.

Balaca qız beləcə günlərini ötürərək həyatı başa düşəcək yaşa gəlmişdi, amma başa düşmək istəmədiyi bir gerçək vardı. İnanırdı ki, bir gün nə vaxtsa anası ilə görüşəcək və onunla yenidən həyatını yaşayacaqdı, bəlkə də haqlı idi, kim bilir.

Axı hər kəs inanmaq istədiyi yalanı gerçək bilir....

+ çox pis və sarsıdıcı hadisədir, ən az sizin qədər məyus oldum madam.

- bəli elədir, bəzən bu cür xatirələr heç vaxt yaddan çıxmaya bilir.

+ indi necə, yenə bu sənət üzrə işləyirsiz?

- xeyr, bəzən insan elə bir qəribə hadisə yaşayır ki, sevdiyin ən özəl istəkdən belə imtina edə bilirsən. Ruhumu sarsan heç nəyə dözüm göstərə bilməzdim. Amma pis olmuram. Məncə, bu həyatda heç nə son deyil. Hər son bir başlanğıcdır deyə düşünürəm.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.09.2024)