Nigar Xanəliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bölüm 1: Sözlərin Gücü

Narin gənc bir şairə idi. Qəlbi incə, ruhu isə dərin hisslərlə dolu olan bu qadın hər bir yazdığı misrada həyatın gözəlliklərini, itkilərini və arzularını əks etdirirdi. O, müasir dövrdə yaşasa da, onun ruhu qədim zamanlara, qəhrəmanlıq və böyük sevgi dolu dövrlərə bağlı idi.

Bir gün Narin şəhərin qədim kitabxanasında köhnə bir əlyazma ilə qarşılaşdı. Bu əlyazma Səlcuq imperiyasının qüdrətli hökmdarı Sultan Alparslanın həyatı və dövrü haqqında idi. Narin həmin əlyazmanı oxuduqca Sultan Alparslan haqqında daha çox şey öyrənməyə başladı. Onun ədaləti, xalqa sevgisi, Türk adını yüksəklərdə daşıma qayəsi Narinin qəlbində adsız bir qığılcıma çevrildi.

Narin bu əlyazma ilə hər gün daha çox vaxt keçirdikcə özünü sanki o dövrlərdə yaşayırmış kimi hiss edirdi. Kitabın səhifələri arasında Sultan Alparslanın igidliyi, ədaləti və böyük ürəyi onu heyran etmişdi. Hər dəfə əlyazmanı oxuduqca sanki onunla danışır, onun həyatını birbaşa izləyirdi.

Bir gecə Narinin yuxusu büsbütün qəribəliklərlə doldu. O, özünü Sultan Alparslanın sarayında tapdı. Gözəl bir bağda, sarayın divarları arasında yeriməkdə idi. Hər tərəf yaşıllıqla, çiçəklərlə və qədim dövrün möhtəşəmliyi ilə dolu idi. Anidən o, uzaqdan bir adamın yaxınlaşdığını gördü. Üzərində qızıl işləməli zireh, başında tac və gözlərində qəhrəmanlığa layiq bir parıltı vardı. Bu, Sultan Alparslan idi.

Bir gün kitabın səhifələrində gizli bir sətir tapdı. Bu sətir digər mətnlərdən fərqli idi – sanki qədim bir sehrli söz kimi parlayırdı. Marağını cilovlaya bilməyən Narin həmin sözləri səsləndirdi: “Əbədiyyətin qapılarını aç, keçmişin sirlərini mənə göstər.”

O an sanki bütün dünya ətrafında dönməyə başladı. Otaq fırlandı, kitablar rəflərdən düşdü, ətrafında hər şey qaranlığa büründü. Narin bir anda özünü başqa bir yerdə tapdı. Gözlərini açanda o, bir vaxtlar sadəcə oxuduğu və xəyal etdiyi yerlərin içində idi.

Özünü Sultan Alparslanın dövründə, onun sarayında tapdı. O, qədim dövrün incə libasları ilə bəzənmişdi və qarşısında sarayın möhtəşəm həyatı canlanırdı. Bu, sadəcə bir xəyalmı, yoxsa reallıqmı idi, Narin anlaya bilmirdi. Amma bir şey dəqiq idi: o, artıq müasir dövrdə deyildi.

Narin çaşqınlıq içində olarkən sarayın keşikçiləri onu gördü və onun kim olduğunu soruşmağa başladılar. O, hara gəldiyini izah etməyə çalışsa da, sözləri kifayət etmirdi. Keşikçilər onu sarayın içinə apardılar və o an Narin həqiqətən də keçmişdə, Sultan Alparslanın dövründə olduğunu anladı.

Beləcə, onun qədim dünyadakı macərası başladı.

Bölüm 2: Qədim Dünyaya Gəliş

Aparıldığı yerdə Narin yuxuya dalmışdı. Narin gözlərini açdıqda əvvəlki yuxusunda gördüyü bağın içində olduğunu anladı. Onun müasir dünyadakı paltarı yoxa çıxmış, əvəzinə qədim dövrə uyğun zərif bir libas geymişdi. Bu an onun üçün inanılmazdı, çünki əslində keçmişə səyahət etdiyini anlamışdı.

Sarayın içərisində dolaşarkən o, hər şeyi heyranlıqla izləyirdi. Narin bu qədim dünyada öz yerini tapmağa çalışırdı. Lakin o, yalnız deyildi. Onun gəlməsi ətrafındakı insanları heyrətləndirmişdi. Hər kəs onu təvazökar bir ziyarətçi kimi qəbul etdi, çünki Narinin zərifliyi və səviyyəli davranışları hamınıt əsirləndirmişdi.

Bir gün, Narin saray bağçasında öz düşüncələrinə dalmışkən, Sultan Alparslanla üz-üzə gəldi. Onların baxışları ilk dəfə burada kəsişdi. Sultan onun qəribəliyini dərhal sezdi və ona yaxınlaşaraq, kim olduğunu soruşdu.

Bölüm 3: İlahi Tanışlıq

Narin, əsl kimliyini və buraya necə gəldiyini izah etməyə çalışsa da, bu hadisənin qəribəliyi onu çətin vəziyyətə salmışdı. Ancaq Sultan Alparslan onun qəribəliyini və fərqliliyini bir çox başqa insanlardan daha tez qəbul etdi. Onun sakit və dərin baxışlarında Narini özünə çəkən bir şey vardı.

Alparslan Narinlə hər görüşündə onun sözlərindən, şeirlərindən və hikmətindən təsirlənirdi. Narin keçmişin bu dünyasında tapdığı qələm ilə yenə də şeirlər yazmağa davam edirdi. Onun şeirləri sanki ruhların bir-birinə toxunduğu bir körpü idi. Narin Sultan Alparslanın ruhuna toxunmuşdu.

Sultan isə, Narinlə keçirdiyi hər anın onun üçün dəyərli olduğunu hiss edirdi. O, özündən əvvəl heç kimə açmadığı düşüncələrini və arzularını Narinə danışmağa başlamışdı. Hər dəfə onu gördükcə ürəyində bir sevgi böyüyürdü.

Bölüm 4: Sevgiyə Qurbanlıq

Zamanla Sultan Alparslan və Narin arasında dərin bir bağ yarandı. Onların sevgisi yalnız iki insanın bir-birinə olan sevgisi deyildi; busevgi iki dövrün və iki dünyanın qovuşması idi. Ancaq Narin bu qədim dünyada uzun müddət qala bilməzdi. Keçmiş və gələcək arasında sıxışıb qalmışdı.

Bir gün Narin Sultan Alparslana həqiqəti açdı. Və bu dünyaya təsadüfən gəldiyini, amma hər an geri qayıda biləcəyini izah etdi. Bu xəbər Sultanı dərin düşüncələrə qərq etdi. O, Narini itirmək istəmirdi, amma onun mənbəyi olduğu gələcəyi də dəyişdirmək olmazdı.

Sultan Alparslan və Narin bir gecə saray bağında son dəfə birlikdə oturub, gələcək haqqında danışdılar. Sultan Narinə dərin sevgisini etiraf etdi və ona söz verdi ki, əgər ayrılmaq məcburiyyətində qalsalar belə, onu hər zaman xatırlayacaq. Narin isə Sultan Alparslanın ürəyində hər zaman yaşayacağını bildirdi.

Bölüm 5: Ayrılıq və Xatirələr

Sonunda Narinin geri qayıtma zamanı gəldi. Qədim sehrli güclər onu öz dövrünə geri çəkirdi. Sultan Alparslan onu əbədi olaraq sarayında saxlaya bilməsə də, onu sevgi dolu bir baxışla yola saldı. Narin Sultan Alparslanla vidalaşdı və göz yaşları içində öz dünyasına geri döndü.

Geri qayıtdıqdan sonra Narin hər gün Sultan Alparslanın xatirəsini qəlbində yaşatdı. O, bu sevginin təsiri ilə yazdığı şeirləri ilə tarixdə iz qoymağa davam etdi. Hər bir misra onunla Sultan Alparslan arasındakı dərin sevgini əks etdirirdi.

Sultan Alparslan isə Narinlə olan anları heç vaxt unutmadı. O, həyatı boyunca bu sevgi ilə yaşadı, onu heç kimə açmadığı qəlbinin dərinliklərində saxladı. Onların sevgisi zamanın və məkanın sərhədlərini aşan bir hekayə olaraq əbədi qaldı.

Son

Narin və Sultan Alparslan, müxtəlif dövrlərdə yaşasalar da, sevgiləri zamanın sınaqlarını dəf edərək əbədi olaraq yaşadı. Onların hekayəsi iki dünyanın və iki ürəyin qovuşmasının necə möcüzəvi olduğunu göstərir.

Bir sıra rəvayətlərdə deyilir ki, Sultan Alparslanın məzarı üzərində Narinin ayrılıqdan öncə dediyi son sözlər yazılıb:

“Bu dünyada bilmirəm

olarmı vüsal?! 

Görüşərik məşhərdə,

Cisimlər alışanda.

Elə bir ayrılıq

düşüb ki bəxtə,

Görüşərik,

O gün, bəlkə, görüşərik

dalğalar buludlara qovuşanda.”

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(29.08.2024)